Ο Ντέγιαν Μποντιρόγκα γιορτάζει τα 50α γενέθλια και το Panathinaikos24.gr γράφει για έναν αθλητή που αγάπησε και αγαπήθηκε στο «τριφύλλι» και έγραψε με χρυσά γράμματα, ολόκληρα κεφάλαια της ιστορίας του μπάσκετ.
Στις 2 Μαρτίου του 1973 ένα αστέρι γεννιέται στην πόλη Ζρένιανιν της Σερβίας, ο Ντέγιαν Μποντιρόγκα! Πηγές τον θέλουν ξάδερφο του «γιου του διαβόλου», Ντράζεν Πέτροβιτς, ωστόσο το στυλ του παιχνιδιού τους είχε διαφορές.
Έως τα εννιά του χρόνια, το ποδόσφαιρο μονοπωλούσε το ενδιαφέρον του, ενώ το ταλέντο και η αδιαμφισβήτητη κλίση του υπερίσχυσαν του ενθουσιασμού. Χάρη στη βοήθεια του θρυλικού Τσότσιτς, άνοιξε τα φτερά του και φεύγει από τη γενέτειρά του, αλλά και την καθημαγμένη τότε Γιουγκοσλαβία.
Η Κροατική Ζαντάρ φιλοξένησε τα πρώτα επαγγελματικά του βήματα, όμως ο εμφύλιος τον ανάγκασε να μετακομίσει στην γειτονική Ιταλία. Στη Στεφανέλ ο Μπόγκαν Τάνιεβιτς αγνοώντας τους επικριτές του, του ανοίγει το δρόμο της επιτυχίας, σε πείσμα όσων δε χαλάλιζαν θέση στην πεντάδα σε έναν άπειρο 19αρη.
Ας σημειωθεί, ότι ο Ιωαννίδης του τότε Ολυμπιακού δεν έδειξε την ίδια τόλμη, εφόσον ο Μποντίρογκα αρνούνταν να χορέψει στο ρυθμό των ελληνοποιήσεων, που του επέβαλαν, ώστε να μη χρεωθεί ως ξένος στην ομάδα.
Στα παρκέ των ιταλικών γηπέδων δεν χρειάστηκε πολύ χρόνο για να δείξει τη στόφα του νικητή. Τα 20α του γενέθλια τον βρίσκουν να δίνει μια εξαιρετική παράσταση σε ένα μονόπρακτο 50 πόντων και το νικητήριο καλάθι του σε βάρος της Πνασόνικ επισφραγίζει τον πρωταγωνιστικό του ρόλο.
Δεν ήταν λίγες οι φορές που έφτασε ένα βήμα πριν την κατάκτηση του τίτλου, αλλά επιβεβαίωνε τη ρήση του λαού, φτάνω στην πηγή αλλά δεν πίνω νερό. Για όποιον έχει καλή μνήμη, έρχονται στο νου οι διπλοί τελικοί με τον ΠΑΟΚ στο Κόρατς το 1994.
Το 1996 τον βρίσκει στη Στεφανέλ Μιλάνο να κατακτά το νταμπλ και το τρένο συνεχίζει στη Ρεάλ Μαδρίτης με την οποία πίνει επιτέλους το νερό του θριάμβου στο Κύπελλο Κυπελλούχων, είναι ο πρώτος Ευρωπαϊκός τίτλος!
Προσωπική επιλογή του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, στη Μαδρίτη και δεν τον διέψευσε, αφού από εκεί έφυγε έχοντας κατακτήσει τον τίτλο του καλύτερου Ευρωπαίου παίκτη το, 1998. Η σχέση του με τον Ζοτς συνεχίστηκε στην εθνική Γιουγκοσλαβίας αλλά έγραψε με χρυσό μελάνι στον Παναθηναικό!
Ο Μποντιρόγκα έγινε μέλος της πράσινης οικογένειας ένα χρόνο πριν έρθει ο Ομπράντοβιτς, ο κόσμος του τριφυλλιού τον αποθέωσε, οι κερκίδες γέμιζαν από το αφιονισμένο πλήθος, που ήταν έτοιμο να « χαζέψει» βλέποντας τον, να «πυροβολεί» κάθε αντίπαλο.
Στο διπλό στο ΣΕΦ κρίθηκε το πρωτάθλημα του 1999, σ’ αυτό το ματς, ο Ντέγιαν εκτέλεσε τον αντίπαλο με χειρουργική δεξιοτεχνία. Με τον ίδιο αριστοτεχνικό τρόπο «κέντησε» στο παρκέ του «ΠΑΟΚ Sports Arena» στη Θεσσαλονίκη το 2000 και συνέβαλε τα μέγιστα στην κατάκτηση της Ευρωλίγκα. Αλλά και στο έπος της Μπολόνια, το 2002, ο Μποντιρόγκα φιλοτέχνησε.
Το κεφάλαιο με τον μεγαλύτερο άθλο του μπασκετικού Παναθηναϊκού κόντρα στην μέχρι τότε άτρωτη Κίντερ του Μεσίνα, γράφει με χρυσά γράμματα το όνομά του. Ηγέτης και υπήκοος της ομάδας, έβαλε τα θεμέλια της κυριαρχίας του Παναθηναϊκού εντός και εκτός των πυλών.
Επάξια αναγνωρίζεται ως μέλος της καλύτερης πράσινης «πεντάδας» όλων των εποχών. Αγαπήθηκε και αποθεώθηκε από κάθε παναθηναϊκή ψυχή και άφησε την καλύτερη γεύση. Ακόμα και όταν στο ΣΕΦ ο καβγάς με τον Τόμιτς έπληξε την ομάδα, δεν επηρεάστηκε κανείς ούτε καταφέρθηκε εναντίον του.
Στη Βαρκελώνη κάνει την επόμενη στάση το τρένο του «Ντέκι», μαζί του σπάει η γκίνια των loosers για τους blaugrana. Η ομάδα με τη δική του συμβολή βγαίνει για πρώτη φορά στην Ευρωλίγκα και κάνει το τριπλ κράουν.
Οι «πράσινοι» οπαδοί τον υποδέχονται με ιαχές και διθυραμβικές ζητωκραυγές στο Σπόρτινγκ, παρά το ότι έρχεται ως αντίπαλος. Μέχρι το 2005 μένει στην πρωτεύουσα της Καταλονίας και προσθέτει ένα ακόμα τρόπαιο στη δική του φαρέτρα και στην ιστορία της Μπαρτσελόνα.
Η αυλαία της επιτυχούς παράστασης πέφτει στην αιώνια πόλη. Η Ρόμα είναι η ομάδα που θα κλείσει τον κύκλο του ως πρωταγωνιστής, ο οποίος αποσύρεται από την ενεργό δράση και γίνεται μάνατζερ της. Ωστόσο, το κεφάλαιο Μποντιρόγκα δεν τελειώνει χωρίς αναφορά στη δράση και την προσφορά του, στην εθνική Γιουγκοσλαβίας.
Εκεί και αν χρειάζεται χρυσό μελάνι. Ευρωμπάσκετ Αθήνα 2005, Ολυμπιακό μετάλλιο στην Ατλάντα, δύο τίτλοι σε παγκόσμια πρωταθλήματα, δύο χρυσά στα Ευρωμπάσκετ του 1997 και του 2001. Κορωνίδα της καριέρας του, το Μουντομπάσκετ της Ινδιανάπολις, με την αποκαθήλωση της dream team των ΗΠΑ.
Οι μαχητές των Βαλκανίων στέλνουν στα αποδυτήρια τα «golden boys» και εκδικούνται για τους νατοϊκούς βομβαρδισμούς στην πολύπαθη Γιουγκοσλαβία. Ο Καρμέλο Αντόνι, έζησε τον ίλιγγο της δεξιοτεχνίας του Μποντιρόγκα σε ένα παιχνίδι κόλαφο για τους αστέρες του NBA.
Η μπασκετική τεχνική του «Ντέκι», δεν ταίριαζε με τη φιλοσοφία της Νέας Γης, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να προκαλέσει αλλεπάλληλα εγκεφαλικά στους κορυφαίους του είδους. Ίσως βέβαια αυτή η διάσταση τεχνικής να ήταν και η αιτία της ατολμίας του να περάσει κάνει το υπερπόντιο ταξίδι, αν και είχε γίνει ντραφτ το 1995.
Στον χώρο του μπάσκετ ακόμα δραστηριοποιείται από θέσεις διοίκησης, διετέλεσε στέλεχος της FIBA Europe, αλλά κανείς δεν θυμάται, ούτε συγκινείται από τη συγκεκριμένη δράση.
Ο άρχοντας του Ευρωπαϊκού μπάσκετ, ο πρωταγωνιστής των 30 δευτερολέπτων άφησε να πλανάται η απορία, τι θα έκανε αν περνούσε τα σύνορα του Ατλαντικού. Αυτό το ερώτημα εξακολουθεί να θρέφει τον μύθο του, πως θα ανταποκρινόταν στην επίθεση των 24 δευτερολέπτων; Όπως και να ‘χει ένα είναι βέβαιο, ο νικητής πάντα κοιτάει την κορυφή.
