Αυτός ναι ήταν ο Παναθηναϊκός, που θέλουμε να βλέπουμε στην Ευρώπη, που μας έλειψε τόσα χρόνια. Ο Panathinaikos επέστρεψε και είναι εδώ και πάλι, για να μας χαρίσει τις μοναδικές βραδιές, που μόνο αυτός ξέρει και μπορεί.
Η ομάδα πήγε χθες στο Κόζιτσε και αντιμετώπισε το παιχνίδι λες και ήταν μονό και δεν υπήρχε ρεβάνς. Μπήκε στο γήπεδο, κυριάρχησε σε όλο το ματς με εξαίρεση ένα τέταρτο στις αρχές του δευτέρου ημιχρόνου, προηγήθηκε στο σκορ, έβαλε άλλα δύο γκολ έκανε το 0-3 και αν δεν υπήρχε αυτό το γκολ, που μπήκε στο τέλος από λάθος θα ήταν μία άψογη βραδιά.
Ο Σπόραρ επειδή δεν σκόραρε στα φιλικά, άκουσε πολλά, τα περισσότερα ήταν υπερβολικά, αλλά επειδή και ο ίδιος ξέρει, ότι τα επίσημα μετράνε και όχι τα φιλικά, μπήκε μέσα βρέθηκε στην κατάλληλη θέση πέτυχε το πρώτο γκολ, έκανε ένα πολύ καλό παιχνίδι, με ωραία ενέργεια έδωσε γκολ στο πιάτο στον Βιλένα που το έχασε και ήταν ο Σπόραρ, που είδαμε πέρυσι στον πρώτο γύρο.
Ο Χουάνκαρ είδε τον Μλαντένοβιτς να έρχεται, πιέστηκε και χθες έκανε ένα από τα καλύτερα παιχνίδια της καριέρας του και το καλύτερό του στον Παναθηναϊκό. Στο πρώτο γκολ, μαγική ντρίμπλα, και πάσα πάρε-βάλε, στο δεύτερο γκολ έφυγε ωραία στον χώρο και έδωσε σωστά την μπάλα στον αμαρκάριστο Τζούρισιτς και στο τρίτο γκολ πήρε την πάσα από τον Βέρμπιτς και κέρδισε το πέναλτι. Τέτοια απόδοση από αριστερό μπακ σε ευρωπαϊκό παιχνίδι του Παναθηναϊκού πρέπει να πάμε πολύ πίσω για να δούμε.
Ο Τζούρισιτς είναι αρρώστια, τέλος. Ξέρει πολλά κιλά μπάλα, δημιουργικά έχει το απρόβλεπτο και την πάσα και την άμεση εκτέλεση, αλλά βοηθάει πολύ και ανασταλτικά και με το πρέσινγκ και με τα τρεξίματα που κάνει. Το γκολ, που έβαλε ήταν γκολάρα, πέρασε την μπάλα από εκεί που δύσκολα πέρναγε.
Ο Βιλένα αν και ανέτοιμος έδειξε πόσο σημαντικός παίκτης είναι. Βοήθησε πολύ τον Ρούμπεν στην δημιουργία και για αυτό τον έβαλε ο Γιοβάνοβιτς και δικαιώθηκε. Μάρκαραν τον Ρούμπεν οι Ουκρανοί και αυτός είχε τον χώρο, για να κάνει παιχνίδι και το έκανε. Αν είχε βάλει και το εύκολο γκολ θα έκανε το ιδανικό ντεμπούτο.
Σπουδαίο παιχνίδι έκανε και ο Μάγκνουσον, που έσβησε σε όλες τις μονομαχίες τον εξαιρετικό επιθετικό Ντόβμπικ και μία χαρά στάθηκε και ο Γέντβαι, που χρειάστηκε να παίξει 70λεπτά λόγω του τραυματισμού του Σένκεφελντ, παρότι δεν έχει κάνει προετοιμασία.
Οι αλλαγές βοήθησαν πολύ. Ο Βέρμπιτς μπορεί να έκανε το λάθος στο γκολ, αλλά είχε συμμετοχή στα δύο τελευταία γκολ, ο Ιωαννίδης μπήκε και σκόραρε με πέναλτι και ο Τσόκαι έδωσε ενέργεια.
Γενικά όλα πήγαν καλά και η ομάδα ήταν άριστα διαβασμένη από τον Γιοβάνοβιτς και τους συνεργάτες του και η ομάδα πήρε μία σπουδαία νίκη 8 χρόνια μετά σε προκριματικά του τσάμπιονς λιγκ(Μπριζ με 2-1 το 2015) και είναι πολύ κοντά στο να παίξει σε ευρωπαϊκούς ομίλους μετά από 7 χρόνια.
Η Ντνίπρο είναι μία καλή ομάδα και αυτό φάνηκε στο πρώτο τέταρτο του δευτέρου ημιχρόνου, όταν ο Παναθηναϊκός πιέστηκε, αλλά μετά από λίγο ήταν και πάλι καλός. Στα καλοκαιρινά προκριματικά του τσάμπιονς λιγκ δεν υπάρχουν εύκολες ομάδες και τρία γκολ εκτός έδρας σε προκριματικά του τσάμπιονς λιγκ δεν θυμάμαι πότε έχει πετύχει ξανά ο Παναθηναϊκός.
Μπράβο στον κόσμο, που έκανε Λεωφόρο το Κόζιτσε και στην ρεβάνς η Λεωφόρος θα ζήσει μεγάλες στιγμές και η ομάδα πρέπει και θα είναι σοβαρή, για να πάρει την πρόκριση.
*Άλλο ένα στόπερ θα πάρει ο Παναθηναϊκός και ίσως αυτό να γίνει άμεσα και να είναι διαθέσιμος με την Μαρσέιγ.
*Ο Παναθηναϊκός πάνω από όλα είναι ΟΜΑΔΑ και το είδαμε αυτό όταν ο Μλαντένοβιτς πήγε και αγκάλιασε τον Χουάνκαρ μετά την ασίστ.
