Ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε. Αυτό ήταν το παιχνίδι απέναντι στον Βόλο για τον Παναθηναϊκό, ο οποίος δεν άφησε κανένα περιθώριο αμφισβήτησης της κυριαρχίας του και της ανωτερότητάς του. Και έτσι πρέπει να κάνει σε αυτού του είδους τα παιχνίδια. Ανεξάρτητα από το αν προέρχεται από ευρωπαϊκά παιχνίδια ή όχι, έχει πλέον το υλικό για να κάνει τις απαραίτητες αλλαγές, να εμφανίζεται φρέσκος στο γήπεδο και να καθαρίζει τα παιχνίδια του.
Είδαμε πως το βάθος του πάγκου είναι πλέον μεγάλο, το είδε και ο Γιοβάνοβιτς που αποδεικνύει πως δεν έχει εμμονές. Λέμε και ξανά λέμε ότι ο προπονητής του Παναθηναϊκού δεν είναι ο μεγαλύτερος φαν του rotation, αλλά κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Όταν έχεις στον πάγκο σου παίκτες που μπορούν να μπουν και να προσφέρουν το ίδιο, θα προχωρήσεις ακόμα και σε εφτά αλλαγές όπως έκανε από Τετάρτη σε Κυριακή.
Κι αν θέλουμε να μπούμε και σε διαδικασία σύγκρισης με την ομάδα που πέρσι ήταν ο αντίπαλος του Παναθηναϊκού, θα δούμε ότι η ΑΕΚ αντιμετώπισε πολλά προβλήματα απέναντι στον Πανσερραϊκό στη δική της βραδιά που το rotation ήταν απαραίτητο και για εκείνη. Και δε θα έπαιρνε πιθανότατα ούτε τον βαθμό της ισοπαλίας αν ο διαιτητής έδινε το πέναλτι στον Πανσερραϊκό με το σκορ στο 0-1.
Ο Παναθηναϊκός ήταν ορεξάτος, είχε μεγάλη διάθεση για ποδόσφαιρο, είχε τρεις διαφορετικούς σκόρερ. Καθάρισε το ματς από το πρώτο ημίχρονο, έδωσε ανάσες και σε άλλους παίκτες που μπήκαν και χθες βασικοί αλλά την Τρίτη θα είναι απαραίτητοι (Ρούμπεν, Παλάσιος) και μπήκε στο πρωτάθλημα όπως ακριβώς έπρεπε. Με μια εύκολη νίκη.
Είδε και την εξέδρα να μπαίνει στην εξίσωση του οικογενειακού κλίματος που υπάρχει στην ομάδα και αυτό είναι το σημαντικότερο. Και εννοώ φυσικά την αποθέωση στον Σπόραρ, λίγες μόνο μέρες μετά τη μεγάλη χαμένη ευκαιρία στην Μπράγκα. Βγήκαν ο ένας μετά τον άλλον οι συμπαίκτες του και σήκωσαν ασπίδα προστασίας στον Σλοβένο. Και ο κόσμος με το να φωνάξει το όνομά του σε μια περίοδο που ο ίδιος ο ποδοσφαιριστής το έχει ανάγκη, δεν ύψωσε απλά ασπίδα αλλά ολόκληρο… τοίχος.
Σημαντικό ότι σκόραραν παιδιά όπως ο Τσέριν και ο Βέρμπιτς, σημαντικό ότι πήρε χρόνο (και έδειξε ότι έλειψε) ο Σένκεφελντ που δείχνει καλά και έτοιμος να ξεκινήσει και την Τρίτη απέναντι στην Μπράγκα. Το πιο σημαντικό απ’ όλα όμως είναι ο βαθμός ετοιμότητας που έχει ο Παναθηναϊκός συνολικά σαν ομάδα.
Είτε παίζει με τη Μαρσέιγ, είτε με την Μπράγκα, είτε με τον Βόλο, ξέρεις πως θα δεις μια ομάδα η οποία συνεχίζει να εξελίσσεται, όπως κάνει εδώ και δύο χρόνια, μια ομάδα που παίζει συγκεκριμένο στυλ ποδοσφαίρου και δεν το αλλάζει όποιος κι αν είναι ο αντίπαλος. Και την Τρίτη αυτή η ομάδα θα παρουσιαστεί στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας. Μια ομάδα αγωνιστικά έτοιμη για να κερδίσει την πρόκριση στους ομίλους του Champions League.
Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά ότι θα τα καταφέρει, γνωρίζουμε όλοι όμως ότι θα παλέψει από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό για να το πετύχει. Και αυτό είναι το κυριότερο.
