Τι να πούμε εμείς, τα είπαν όλα Τερίμ και Αλμέιδα

Καμιά φορά αρκεί να ακούσεις δύο προπονητές να μιλούν για να καταλάβεις τι έχεις δει νωρίτερα. «Όταν ο Ιωαννίδης θέλει, δεν μπορεί κανείς να τον σταματήσει», είπε ο Φατίχ Τερίμ στη συνέντευξη Τύπου μετά το ντέρμπι. «Είναι μεγάλος επιθετικός, είναι Έλληνας, απολαύστε τον», πρόσθεσε λίγη ώρα αργότερα ο Ματίας Αλμέιδα. Παίρνει ακόμα μεγαλύτερη αξία η ατάκα του προπονητή της ΑΕΚ από τη στιγμή που δε ρωτήθηκε για τον Φώτη. Τοποθετήθηκε από μόνος του. Έχοντας νωρίτερα δει πόσο είχε υποφέρει η ομάδα του από εκείνον.

Ο Ιωαννίδς γύρισε από την εθνική ομάδα και σύμφωνα με τα λεγόμενα του ίδιου του προπονητή του ήταν ένα ράκος. Εκείνος και ο Μπακασέτας δε μιλούσαν για δύο μέρες, όπως είχε αποκαλύψει ο Τερίμ μετά το παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ. Φαινόταν σε εκείνο το ματς ότι ήταν αλλού το μυαλό τους, στοίχισε στον Παναθηναϊκό η κακή απόδοσή τους, αλλά οι υπεύθυνοι για εκείνη την ήττα δεν ήταν αυτοί. Αντίθετα, ήταν οι υπεύθυνοι για τη μεγάλη ανατροπή του Παναθηναϊκού χθες το βράδυ. Κυρίως ο Ιωαννίδης.

Σε μια περίοδο που τα δημοσιεύματα στο εξωτερικό είναι καθημερινά και ολοένα και ανεβάζουν την τιμή του, που η Σπόρτινγκ Λισσαβόνας τον έχει για τα καλά στο στόχαστρό της και στο παιχνίδι μπήκε και η Λάτσιο, ο Ιωαννίδης αποδεικνύει γιατί είναι δικαιολογημένος ο ντόρος που γίνεται για εκείνον. Και πάνω απ’ όλα δεν έχει αλλάξει καθόλου τη συμπεριφορά του. Δε θέλει και πολύ να… καβαλήσει κάποιος το καλάμι.

Ο Ιωαννίδης έκανε ένα ονειρεμένο παιχνίδι και τους αμυντικούς της ΑΕΚ να βλέπουν εφιάλτες. Αλλά δεν ήταν μόνος του. Αυτή τη φορά ο Παναθηναϊκός βρήκε το αντίδοτο για να σταματήσει έναν παίκτη που έφερνε σε εκείνον εφιάλτες. Ο Λιβάι Γκαρσία κάθε φορά που ερχόταν στη Λεωφόρο έμοιαζε σαν να έχει αντίπαλους ορισμένα… παιδάκια. Ουδείς είχε πάει καλά στο προσωπικό μαρκάρισμα απέναντί του. Δεν ξέρω αν έγιναν ιδιαίτερα μαθήματα του Τερίμ στον Ακαϊντίν, αλλά ο Τούρκος στόπερ έδειξε σαν να είναι ένας άλλος από εκείνον που είχαμε δει.

Πρώτος στην μπάλα, δύναμη πάνω στη δύναμη του Λιβάι, δεν τον άφησε σχεδόν ποτέ να γυρίσει με πρόσωπο στην εστία και να κάνει το αγαπημένο του παιχνίδι. Όταν στον επιθετικό κολλάς από πίσω στην πρώτη επαφή, είναι δύσκολο να σε γυρίσει. Και κυρίως όταν του παίρνεις τον τσαμπουκά. Με το σκορ στο 0-1 και με τη Λεωφόρο… παγωμένη, τα μαρκαρίσματα του Ακαϊντίν στον Λιβάι άναψαν τη φλόγα που χρειαζόταν. Καμιά φορά έρχεται ο ενθουσιασμός που ψάχνεις ακόμα και από την άμυνα.

Όπως συγκλονιστικό παιχνίδι έχει κάνει και ο Αράο. Ο Βραζιλιάνος είναι παντού στη μεσαία γραμμή στο πρώτο ημίχρονο και κυρίως στο διάστημα 15′-45′ που είναι το καλύτερο ημίωρο επί Τερίμ και ο Παναθηναϊκός «σβήνει» την ΑΕΚ από το γήπεδο. Αλλά είναι παντού και στο δεύτερο ημίχρονο. Σε φάση άμυνας παίζει τρίτο στόπερ και καθαρίζει τα πάντα, σε φάση επίθεσης ανεβαίνει μέτρα στο γήπεδο και βοηθάει στο να κρατάει μπάλα ο Παναθηναϊκός.

Για να είμαι ειλικρινής, βλέποντας τους πράσινους από το 55′-60′ και συγκεκριμένα από τη μεγάλη ευκαιρία του Ιωαννίδη να τελειώσει το ματς στο δεύτερο μέρος και μετά να οπισθοχωρούν τόσο πολύ, είπα σε συναδέλφους ότι δε θα αντέξει 35-40 λεπτά ο Παναθηναϊκός να παίζει άμυνα. Αλλά το σχέδιο του Τερίμ πέτυχε. Γιατί σχέδιο ήταν να αφήσει την μπάλα στην ΑΕΚ και να κλείσει τόσο πολύ τους χώρους.

Την ανάγκασε να μην μπορεί να περάσει την μπάλα από τον άξονα και να κάνει συνεργασίες κάθετα στην εστία, να μη βρει εύκολα σουτ μέσα ή έξω από την περιοχή. Έστειλε την μπάλα στα άκρα, την έφερε πολλές φορές με σέντρα μέσα στην περιοχή, αλλά τα τρία στόπερ ήταν η λύση. Και το πλάνο πέτυχε μάλλον με ευκολία, μιας και η μοναδική απειλή της ΑΕΚ ήρθε από εκτέλεση φάουλ σχεδόν στη γραμμή της περιοχής.

Θα πει κανείς ότι ο Παναθηναϊκός ρίσκαρε γυρίζοντας τόσο πίσω και διώχνοντας συνεχώς την μπάλα, χωρίς να επιχειρεί να παίξει με αυτή στο χορτάρι και να ψάξει ορθολογικά την αντεπίθεση. Χρειάζονται και τέτοιου είδους ρίσκα σε μια διαδικασία που πάει πλέον παιχνίδι με το παιχνίδι και πόντο με τον πόντο. Όπως χρειάζεται να σκεφτείς περισσότερο τη βαθμολογία όταν κερδίζεις σε ένα ντέρμπι, τρεις μέρες μετά από μια ήττα και λιγότερο αν θα ικανοποιήσεις το μάτι του θεατή.

Τα τρία μεγάλα ντέρμπι στο ξεκίνημα πέρασαν με τον Παναθηναϊκό να παίρνει έξι βαθμούς απ’ αυτά. Είχαμε πει πως χρειάζεται 6 ή 7 βαθμούς τουλάχιστον για να είναι μέσα στο κόλπο και πράγματι είναι. Ακολουθούν τρία ματς που ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η απώλεια: 7 Απριλίου με τον Άρη εκτός, 14 Απριλίου με τη Λαμία εντός, 21 Απριλίου με τη Λαμία εκτός. Δε χρειάζεται να πούμε πόσο σημαντικό είναι στο τέλος αυτής της τριάδας ο Παναθηναϊκός να έχει 71 βαθμούς. Και μετά θα βγάλουμε ξανά τα κομπιουτεράκια.