Ο Νίκος Αθανασίου γράφει για το «είμαστε ακόμα ζωντανοί» της ομάδας του Ντιέγκο Αλόνσο, τα δύο πρόσωπα και την ιδανική συνθήκη των επόμενων δύο εβδομάδων.
Ο Παναθηναϊκός πήγε στη Τούμπα με μία ποδοσφαιρική θηλιά περασμένη στον λαιμό, σε μία αγωνιστική που θα μπορούσε να τον φέρει από τα μέσα Σεπτεμβρίου στο -8 από την κορυφή, στο -7 από τον δεύτερο και στο -6 από τον τρίτο. Δύσκολα πράγματα, δύσκολες καταστάσεις, αναστρέψιμες μεν αλλά σε οργανισμούς και περιβάλλοντα που μπορούν να λειτουργήσουν με ηρεμία, ψυχραιμία και υπομονή, στοιχεία που δεν υπάρχουν στον… πράσινο πλανήτη. Σε αυτό τον οργανισμό οι προπονητές πρέπει να κρίνονται στο… δίμηνο. Λες και είναι μάγοι. Υπό αυτό το πρίσμα, εκείνο που λέει ότι το Τριφύλλι γλίτωσε από τα χειρότερα και του έκανε παράλληλα και «δωράκι» ο Παναιτωλικός, η ισοπαλία στη Τούμπα δεν είναι κακό αποτέλεσμα αλλά από την άλλη δεν είναι και το ιδανικό. Είναι, όμως, ένα αποτέλεσμα που δίνει οξυγόνο ενόψει της συνέχειας, με τον Ντιέγκο Αλόνσο και τους παίκτες του να τραγουδούν πως «είμαστε ακόμα ζωντανοί». Όχι στην σκηνή, σαν ροκ συγκρότημα, αλλά στην διεκδίκηση του φετινού τίτλου με ρεαλιστικές πιθανότητες.
Πέρα από το αποτέλεσμα, σημαντικό μερίδιο στη συζήτηση κατέχει η εικόνα της ομάδας, καθώς αυτή ήταν πιο σοκαριστική στα τρία πρώτα ματς της Super League. Πιο σοκαριστική και από την απώλεια πέντε βαθμών, σε τρία εντός έδρας παιχνίδια. Το Τριφύλλι είχε δύο πρόσωπα. Ένα κάκιστο πρώτο ημίωρο. Σούπερ προβληματική εικόνα, κυρίως στην ανάπτυξη και λιγότερο στην ανασταλτική συμπεριφορά. Το σχέδιο της αμεσότητας δεν λειτούργησε, η αδυναμία στη κυκλοφορία έφερνε τον ΠΑΟΚ πολύ εύκολα έξω από την περιοχή αλλά σε εκείνο το διάστημα, όπως και στο μεγαλύτερο του αγώνα, ο Αλόνσο είδε τους παίκτες της αμυντικής γραμμής να έχουν υψηλά επίπεδα συγκέντρωσης, καλές τοποθετήσεις, καίριες επεμβάσεις και λύσεις στα προβλήματα. Αυτό το τριαντάλεπτο θα πρέπει να αποτελέσει σεμινάριο προς αποφυγή ενόψει της συνέχειας, ανεξάρτητα από την δυναμικότητα του αντιπάλου.
Στο τελευταίο τέταρτο, με την πρώτη καλή οργανωμένη επίθεση να έρχεται στο 39′, έγινε η αρχή. Στο δεύτερο ημίχρονο η εικόνα βελτιώθηκε για απλούς λόγους. Οι γραμμές πιο κοντά, μείωση του πλάτους, λογική για κοντινές πάσες και συνεργασίες και όχι βαθιές μεταβιβάσεις που χθες, μεταξύ άλλων, δεν ήταν και ποιοτικές στη πλειοψηφία τους. Συν την άνοδο στην απόδοση του Αράο, την ενεργοποίηση του Βαγιαννίδη από δεξιά και την είσοδο του Ουναϊ. Ο Παναθηναϊκός ολοκλήρωσε το ματς πιέζοντας για το «τρίποντο», έχοντας περισσότερα αποθέματα ενέργειας και καλύτερη ψυχολογία. Θα μπορούσε να προκύψει «διπλό» αλλά ο Πελίστρι, ο Τετέ, ο Ιωαννίδης δύο φορές, δεν κατάφεραν να νικήσουν τον Κοτάρσκι.
Το σύνολο ως προς την απόδοσή του στο ελληνικό πρωτάθλημα, έκανε ένα βήμα μπροστά, παρουσίασε ένα πιο ανταγωνιστικό πρόσωπο σε σχέση με τα τρία πρώτα παιχνίδια και έχει μπροστά του ένα ματς την Κυριακή, αυτό με τον Πανσερραϊκό, για να κάνει μια πειστική νίκη και να πάει με την καλύτερη δυνατή ψυχολογία στα δύο κολλητά ντέρμπι.
Σε ένα διάστημα που ο προπονητής θα βρει μία συνθήκη ευνοϊκή και πρωτόγνωρη για την παρουσία του στον Παναθηναϊκό. Θα έχει δέκα προπονήσεις, στις δύο εβδομάδες που έρχονται, για να δουλέψει με όλους τους παίκτες, έχοντας ένα ματς την Κυριακή. Άρα, λοιπόν, μεγαλώνει η ευθύνη του να παρουσιάσει ένα σύνολο βελτιωμένο σε κάθε κατάσταση του παιχνιδιού, να βάλει σε μεγαλύτερο βαθμό την «σφραγίδα» του, ώστε το Τριφύλλι να πάρει τους βαθμούς που έχει ανάγκη και να πλησιάσει στη κορυφή.
