Ένας σημαντικός ηθοποιός με μεγάλη πορεία στο θέατρο. Έγινε ευρύτερα γνωστός με τον ρόλο του «αστυνομικού Φραγκιαδάκη» στον «Σασμό»
Ο ηθοποιός Δημήτρης Ήμελλος, ένας από τους πιο ταλαντούχους και πολυδιάστατους καλλιτέχνες της ελληνικής θεατρικής και τηλεοπτικής σκηνής, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 57 ετών, βυθίζοντας τον καλλιτεχνικό κόσμο στη θλίψη.
Γεννημένος στις 12 Ιουνίου 1967 στην Κυψέλη της Αθήνας, ο Δημήτρης Ήμελλος καταγόταν από τη Νάξο, από τα χωριά Φιλώτι και Απείρανθο. Μεγάλωσε σε μια πολυμελή οικογένεια με τέσσερα παιδιά και είχε έναν γιο, τον οποίο πάντα περιέγραφε ως το μεγαλύτερο δώρο της ζωής του.
Αν και ξεκίνησε σπουδές στη Νομική Σχολή Αθηνών, ο Δημήτρης Ήμελλος σύντομα ακολούθησε το πάθος του για την υποκριτική. Φοίτησε στο Θεατρικό Εργαστήρι του Βασίλη Διαμαντόπουλου και αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Διομήδη Φωτιάδη. Η καλλιτεχνική του αναζήτηση τον οδήγησε στη Μόσχα, όπου σπούδασε σκηνοθεσία στην Ακαδημία Θεατρικής Τέχνης της Μόσχας (ΓΚΙΤΙΣ).
Η καριέρα του στο θέατρο περιλάμβανε συνεργασίες με κορυφαίους σκηνοθέτες και συμμετοχές σε παραστάσεις όπως: «Οιδίπους επί Κολωνώ», «Μήδεια», «Πέρσες», «Ερωτόκριτος», και «Ταρτούφος». Από το 2001 έως το 2007, υπήρξε μέλος της Πειραματικής Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου, υπό τη διεύθυνση του Στάθη Λιβαθινού.
Το 2001 έγινε ο πρώτος νέος ηθοποιός που τιμήθηκε με το Βραβείο Χορν για την ερμηνεία του στη «Φρεναπάτη», ενώ το 2005 απέσπασε το Βραβείο Ανδρικής Ερμηνείας του περιοδικού Αθηνόραμα για τον ρόλο του στο έργο «Μολιέρος».
Ο Δημήτρης Ήμελλος άφησε το στίγμα του και στην τηλεόραση, με σημαντικές εμφανίσεις στις σειρές «Το 10», «Σασμός», «Καρυωτάκης», «Άγιος Παΐσιος» και πολλές άλλες. Στον κινηματογράφο, ξεχώρισε για τις ερμηνείες του σε ταινίες όπως το «Bank Bang», «Delivery», και «Ράφτης».
Ο Δημήτρης Ήμελλος έδωσε μεγάλη μάχη με τον καρκίνο, δίνοντας ένα παράδειγμα ανθρώπου που μέχρι την τελευταία στιγμή εργαζόταν και δε κατέθεσε τα όπλα.
Η ίδια αυτή επιμονή και προσήλωση τον χαρακτήρισαν σε όλη αυτή την αξιοσημείωτη καλλιτεχνική του πορεία. Υπήρξε ένας από τους πιο ταλαντούχους, καλλιεργημένους και ευρυμαθείς ανθρώπους και η απουσία του στοιχίει στην οικογένεια του ελληνικού θεάτρου την οποία υπηρέτησε με ευθύτητα και συνέπεια.
