Ο Νίκος Αθανασίου γράφει για την τεσσάρα του Παναθηναϊκού στην Ντινάμο Μινσκ, τους πρωταγωνιστές, τα κέρδη και την πορεία στην Ευρώπη.
Παναθηναϊκός, μεταξύ άλλων, σημαίνει Ευρώπη. Βράδια μοναδικά, ονειρεμένα, απέναντι στις κορυφαίες ομάδες της γηραιάς ηπείρου. Το διαβατήριο βγήκε από την ναφθαλίνη την τελευταία διετία, με το γόητρο πληγωμένο και την τεράστια αποχή να έχει στείλει τον σύλλογο μεγάλο στα τάρταρα της ειδικής βαθμολογίας. Την κουβάλησε για πολύ καιρό αυτή την τιμωρία το κλαμπ στην πλάτη.
Η μαύρη παρένθεση έκλεισε, η αρχή έγινε πέρσι, την συνέχεια την βλέπουμε φέτος. Όχι στην διοργάνωση που του πρέπει, όχι στο Champions League, εκεί όπου αργά ή γρήγορα θα επιστρέψει. Για να φτάσει εκεί, όμως, πρέπει να ανέβει σιγά σιγά τα σκαλοπάτια της επιστροφής. Η τρίτη τη τάξει διοργάνωση και η κλήρωση ήταν ιδανική συνθήκη. Δεν ξεκίνησε καλά αλλά αυτό το 3/3, τον έφερε στη 13η θέση και εκτός συγκλονιστικού απροόπτου στους ”16”, καθώς η Βίκινγκουρ δεν μπορεί να αποτελέσει εμπόδιο για τον σοβαρό Παναθηναϊκό του Ρουί Βιτόρια.
O οργανισμός βράδια σαν το χθεσινό τα έχει πολύ μεγάλη ανάγκη. Και ας μην έχουν την αίγλη του παρελθόντος. Είπαμε και παραπάνω. Ένα ένα τα βήματα.
Ο Παναθηναϊκός έριξε τέσσερα γκολ στην Ντινάμο Μινσκ, θα μπορούσε να βάλει περισσότερα, χόρτασε καλό ποδόσφαιρο τον κόσμο του και μετά από τέσσερις μήνες και την βραδιά κόντρα στην Λανς, ένιωθες στην ατμόσφαιρα, την ελπίδα. Μπορούσες να μυρίσεις την πίστη των φίλων της ομάδας για αυτή την έκδοση, μπορούσες να αντιληφθείς πως το ”δέσιμο” και η συσπείρωση γύρω από το σύνολο του Πορτογάλου προπονητή, δεν έχουν καμία σχέση με το προηγούμενο διάστημα.
Αυτό είναι και το μεγαλύτερο κέρδος από την βραδιά την χθεσινή. Μια βραδιά υγείας. Ποδοσφαιρικής και Παναθηναϊκής. Μεγάλη υπόθεση να πηγαίνεις στο γήπεδο με χαμόγελο και να γυρίζεις σπίτι σου, επίσης με χαμόγελο.
Σε καθαρά ποδοσφαιρικό επίπεδο, το ματς δεν χωρά ιδιαίτερη κριτική. Ο Παναθηναϊκός απέχει… χιλιόμετρα από την Ντιναμό και όταν βρήκε ρυθμό στο δεύτερο μέρος, οι Λευκορώσοι έγιναν παιχνιδάκι στις ορέξεις των τριών μάγων. Του Ουναϊ, του Τετέ και του Ιωαννίδη.
Ο Μαροκινός δημιούργησε τρία γκολ, ο Βραζιλιάνος έβαλε δύο αντί για τέσσερα και ο Φωτάρας, αυτή η ποδοσφαιρική κάβλα, πέτυχε το γκολ της χρονιάς στο Conference League. Άρρωστο κοντρόλ, άρρωστο τελείωμα, τώρα που είναι καλά ψυχολογικά, ετοιμαστείτε να δείτε πράγματα που δεν έχετε ξαναδεί.
Ο Παναθηναϊκός προοδεύει, βελτιώνεται, έμαθε να νικά. Εννιά νίκες, μία ισοπαλία, μία ήττα επί των ημερών του Βιτόρια. Προφανώς είναι η ομάδα στην Ελλάδα που βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση από όλους και άστους να γελούν και να χλευάζουν. Η κανονικότητα είναι εδώ, το 2024 πρέπει να κλείσει με ακόμη μια νίκη και το 2025 όλος ο οργανισμός σαν μια γροθιά να παλέψει για το πρωτάθλημα και το μέχρι τέλους στο Conference. Ναι αυτός πρέπει να είναι ο στόχος. Το να φτάσεις στο Βρότσλαβ. Για τον Παναθηναϊκό μιλάμε. Για έναν Παναθηναϊκό που σου βγάζει σιγουριά, σοβαρότητα, που δημιουργεί ελπίδα για το αύριο.
Προχωράμε…
