Ο Βασίλης Μοιρώτσος γράφει για το «τρίποντο» που έπρεπε πάση θυσία να έρθει απέναντι στον Βόλο και για ένα ακόμα τρόπαιο που κατέληξε στην αγκαλιά του μπασκετικού Παναθηναϊκού.
Δεν περιμένε κανείς πως θα ήταν ένα πολύ εύκολο απόγευμα αυτό απέναντι στον Βόλο και δεν το περίμενε για πολλούς λόγους. Ήταν προφανές πως ο Παναθηναϊκός δεν έχει καλή ψυχολογία μετά τις τρεις συνεχόμενες ήττες που σίγουρα επηρεάζουν το μυαλό όλων. Είχε προκύψει το πρόστιμο της διοίκησης, είχαν υπάρξει δηλώσεις παικτών μετά την ήττα από τη Βίκινγκουρ που έδειχναν πως το κλαμπ περνάει κρίση και μέσα στα αποδυτήριά του. Συν ότι οι απουσίες βασικών ποδοσφαιριστών ήταν και πάλι πάρα πολλές. Βαγιαννίδης, Γεντβάι, Πάλμερ-Μπράουν, Μπακασέτας, Αράο, Πελίστρι, Ιωαννίδης. Εν δυνάμει βασικοί όλοι τους!
Ο Παναθηναϊκός έπαιξε… τόσο όσο για να πάρει το τρίποντο που έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα αποτελούσε την πλέον απαραίτητη νίκη της σεζόν. Αν δεν τα κατάφερνε το πρωτάθλημα θα τελείωνε για εκείνον οριστικά, δε θα μπορούσε να γυρίσει ξανά από μείον εφτά ή μείον οχτώ. Είναι από εκείνα τα παιχνίδια που ρισκάρεις να χάσεις τα πάντα, ενώ σε περίπτωση νίκης δεν κερδίζεις πολλά. Και αυτά τα παιχνίδια σου βάζουν έξτρα πίεση σε μυαλό και σώμα. Γι’ αυτό και το άγχος από τη στιγμή που ο Βόλος μείωσε σε 2-1. Είναι κάτι που πρέπει να λύσει ο Παναθηναϊκός.
Δε γίνεται να μη «σβήνεις» ματς στο οποίο προηγείσαι με 2-0 και να παίζεις με τη φωτιά. Την πάτησε στις Σέρρες, ενώ χθες είδαμε τον Βόλο μερικά λεπτά μετά το 2-1 να δημιουργεί ευκαιρία ισοφάρισης. Αλλά το κυριότερο, είναι ότι δεν είδαμε τον Παναθηναϊκό να δημιουργεί άλλη ευκαιία από το 2-1 και μετά. Ούτε υποψία φάσης για να πετύχει τρίτο γκολ και να τελειώσει τη δουλειά. Η νίκη πάντως είναι δίκαιη, είναι σημαντική και διατηρεί τον Παναθηναϊκό μέσα στον στόχο, αρκεί να φτάσει έως τα Play Offs χωρίς άλλες απώλειες. Αν μη τι άλλο είναι στο χέρι του, αφού τα τρία ματς που του απομένουν έως εκεί είναι με Λαμία, Παναιτωλικό και Ατρόμητο.
Φυσικά το πρώτο μέλημα του Παναθηναϊκού πριν από τα συγκεκριμένα παιχνίδια δεν είναι άλλο από το να ανατρέψει την κατάσταση με τη Βίκινγκουρ την επόμενη Πέμπτη και να πάρει την πρόκριση για τους 16 του Conference. Για την ακρίβεια, δεν αρκεί μόνο αυτό, πρέπει να μπει στο γήπεδο και να καθαρίσε το ματς από την αρχή, να πετύχει πολλά γκολ κόντρα σε μια ομάδα πολύ αδύναμη. Ούτε άγχος, ούτε καρδιοχτύπι, ούτε τίποτα τέτοιο. Να τελειώνει αυτό το… αστειάκι που είδαμε στο Ελσίνκι και που αποτελεί ντροπή για την ιστορία του συλλόγου.
Την ίδια ώρα, ένα άλλο τμήμα του συλλόγου συνεχίζει να αποτελεί και το καμάρι του. Και να σηκώνει κούπες. Ο Παναθηναϊκός επέστρεψε στις κατακτήσεις του Κυπέλλου Μπάσκετ και το έκανε δίκαια σε έναν τελικό που στη μεγαλύτερη διάρκειά του τον είχε υπό έλεγχο. Ακόμα και όταν ο Ολυμπιακός έφυγε με εφτά πόντους στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου με τρίποντο του Παπανικολάου, που ήταν και η μεγαλύτερη διαφορά γενικά στο ματς (έως το συν εφτά έφτασε και ο Παναθηναϊκός), σου έδιναν την εντύπωση οι πράσινοι πως θα επιστρέψουν όπως και έκαναν. Και το έκαναν γιατί στο παρκέ είχαν το καλύτερο δίδυμο γκαρντ στην Ευρώπη. Το Σλούκας – Ναν δεν το βρίσκεις πουθενά αλλού και όταν οι δυο τους είναι καλά, τότε τέτοια παιχνίδια δύσκολα μπορεί να τα χάσει ο Παναθηναϊκός.
Ο Αμερικανός κράτησε την ψυχραιμία του όταν έπρεπε και όταν οι αντίπαλοι έπεφταν με… χίλια πάνω του για να του διαλύσουν το μυαλό και έβαλε τα καλάθια που έκριναν τον τελικό. Ο Σλούκας; Δεν βρίσκεις λόγια πλέον γι’ αυτόν. Πρόκειται για τον απόλυτο ηγέτη μέσα στο παρκέ. Τα έχει κατακτήσει όλα, παρ’ όλα αυτά θα συνεχίζει να κατακτά όσο ακόμα αντέχει. Με δικά του μεγάλα καλάθια, με εκείνον MVP, απέναντι σε κάθε αντίπαλο.
ΥΓ: Χουάντσο ο επόμενος αρχηγός του Παναθηναϊκού. Αυτο μόνο…
🏀 Διάβασε όλα τα νέα για τον Παναθηναϊκό στο μπάσκετ
