Ο Βασίλης Μοιρώτσος γράφει για το... game over του παιχνιδιού που δε χρειάζεται απλά ορισμένες αλλαγές, αλλά να το ξεκινήσουν όλοι απ' την αρχή μήπως και ο Παναθηναϊκός βρει ποτέ τον δρόμο του.
Ποιος δεν είχε καταλάβει ότι ο Ρουί Βιτόρια δε θα άντεχε στον Παναθηναϊκό για πολύ μέσα στη σεζόν; Αν δεν ερχόταν τώρα το διαζύγιο, θα ερχόταν στην επόμενη… στραβή. Πάντως το μέλλον του ήταν μάλλον προδιαγεγραμμένο εδώ και καιρό. Από τη στιγμή που οι πράσινοι αποφάσισαν να κρατήσουν έναν προπονητή που δεν είχε τη στήριξη όλων, που τον κράτησαν με τη λογική όχι του «μας κάνει», αλλά του «να του δώσουμε μια ευκαιρία να φτιάξει κάτι δικό του», ήταν δεδομένο ότι η σχέση είχε σύντομη ημερομηνία λήξης. Ο Βιτόρια από τον Νοέμβριο έως και τον Μάιο δεν έδειξε τίποτα που να δικαιολογεί την απόφαση του Παναθηναϊκού να πορευτεί μαζί του. Δε θα άλλαζε μέσα σε λίγους μήνες.
Ήταν ένας προπονητής που δεν δούλεψε σε χτυπητές αδυναμίες της ομάδας, που δεν τη βελτίωσε στον μεσοεπιθετικό τομέα, που έχανε από τη Λαμία και τις Σέρρες, που έδειξε ότι δεν μπορεί να κάνει πρωταθλητισμό στην Ελλάδα. Κι όμως ο Παναθηναϊκός τον κράτησε χωρίς να εξηγήσει τους λόγους που το έκανε. Δηλαδή τι σχέδιο είχε με τον Βιτόρια; Ποια φιλοσοφία ήθελε για την ομάδα του; Ποιο ήταν το πλάνο παιχνιδιού; Ο τεχνικός διευθυντής σε οποιαδήποτε ομάδα του κόσμου αποφασίζει με βάση κάποια συγκεκριμένα κριτήρια για την επιλογή προπονητή. Ποια ήταν τα κριτήρια στην περίπτωση του Παναθηναϊκού και του Βιτόρια; Ουδείς το εξήγησε επαρκώς.
Το ακόμα χειρότερο συνολικά για τον Παναθηναϊκό είναι τα όσα αναφέρθηκαν στην Πορτογαλία τις τελευταίες ώρες. Τα οποία είναι απολύτως σοβαρά αν ισχύουν και δείχνουν ένα… μπάχαλο εντός της ομάδας. Τι ανέφεραν; Ότι ο προπονητής δεν ήθελε να πουληθούν βασικοί παίκτες και το είχε κάνει σαφές αυτό. Ότι από τη στιγμή που πουλήθηκαν ζήτησε άλλους, για παράδειγμα στην επίθεση ήθελε τον Ταρέμι και τον Μπάνζα, αλλά ήρθε ο Ντέσερς. Ότι δεν έδωσε τη συγκατάθεσή του για τρεις μεταγραφές: τον Ταμπόρδα, τον Πάντοβιτς και τον Ζαρουρί. Με λίγα λόγια, ο ίδιος ο προπονητής φαίνεται – πάντα με βάση τα λεγόμενα των Πορτογάλων – ότι… καπελώθηκε και ότι είδε την ποιότητα της ομάδας να πέφτει, αντί να ανεβαίνει. Αν ισχύουν όλα αυτά είναι ποδοσφαιρικά εγκληματικά, όταν θέλεις να λες ότι στηρίζεις τον προπονητή σου. Αλλιώς τον αδειάζεις. Αν δεν ισχύουν, πρέπει κάποιος να απαντήσει και να μας πει τι ακριβώς ισχύει.
Στον Παναθηναϊκό το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο και βαθύτερο από μια απλή αλλαγή προπονητή. Το έχουμε δει άπειρες φορές εδώ και πολλά χρόνια. Φεύγει ο ένας, έρχεται ο άλλος και κατά βάση η επιλογή είναι λάθος. Τι να θυμηθούμε; Μόνο τα τελευταία χρόνια έχουν έρθει Μπόλονι, Τερίμ, Αλόνσο, Βιτόρια. Όλοι τους λάθος επιλογές. «Έκατσε» του Γιοβάνοβιτς και εκείνος «φαγώθηκε» χωρίς κανέναν λόγο και αιτία με την ομάδα στην κορυφή της βαθμολογίας.
Μηδέν ποδοσφαιρική συνέπεια, μηδέν ποδοσφαιρική λογική. Ο Παναθηναϊκός δε χρειάζεται μια αλλαγή προπονητή, ούτε πέντε ακριβές μεταγραφές που θα φέρουν ενθουσιασμό στον κόσμο και θα παρουσιαστούν σαν… βόμβες. Restart χρειάζεται σε όλα. Από τα πρόσωπα, μέχρι τη σκέψη όλων. Σαν να… τερματίζεις ένα παιχνίδι σε μια κονσόλα και να το αρχίζεις από την αρχή.
Εδώ το παιχνίδι έχει τερματιστεί οριστικά. Αν δεν πατήσουν το κουμπί να το ξανά πιάσουν από την αρχή, σε λίγους μήνες μπορεί να έχει φαγωθεί και ο επόμενος προπονητής. Και ο επόμενος και ο επόμενος και ο επόμενος…