Ας γυρίσουμε λίγο τον χρόνο πίσω. Καλοκαίρι του 2013. Ο Παναθηναϊκός ξεκινά μια νέα προσπάθεια. Η προετοιμασία θυμίζει… πενταήμερη εκδρομή με τα τόσα πολλά «παιδαρέλια» στην ομάδα. Ο κόσμος γκρινιάζει για ό, τι μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους. Για τις μεταγραφές, τον Αναστασίου, τον Νταμπίζα, την επιστροφή στη Λεωφόρο. Και άλλα πολλά. Ορεξη να έχουμε να τα απαριθμούμε.
Οι «πράσινοι» είναι από την αρχή ξεκάθαροι: «Δεν πάμε να πάρουμε πρωτάθλημα. Στόχος μας είναι να φτιάξουμε μια ομάδα από την αρχή, με ποδοσφαιρική λογική και φυσικά να εξυγιανθεί ο Παναθηναϊκός οικονομικά», τονίζουν και καλούν τον κόσμο να είναι δίπλα τους σ’ αυτή τη μεγάλη προσπάθεια. Κάποιοι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα και κάθε Κυριακή είναι στα σκαλοπάτια του «Απόστολος Νικολαϊδης». Αλλοι, τώρα αρχίζουν να χαμογελούν και να παρακαλάνε για ένα εισιτήριο στο πλέον ιστορικό γήπεδο της Ελλάδας.
Επειτα από 7 μήνες, μπορούμε να κάνουμε ένα πρώτο «ταμείο»…
*Ο Παναθηναϊκός έχτισε βάσεις για τη δημιουργία μιας ισχυρής ομάδας στο μέλλον. Κι αυτό δεν είναι πρόβλεψη, ούτε μαντεία, μα η απόλυτη πραγματικότητα. Με κανονικό πλάνο στις μεταγραφές, με πάρα, μα πάρα πολλή δουλειά και με υπομονή, οι «πράσινοι» έφτασαν στο σημείο να γίνουν ομάδα και να βλέπουν το αύριο με αισιοδοξία. Προσοχή: Αδυναμίες υπάρχουν, δεν ισχυρίζομαι το αντίθετο. Ωστόσο, το πρόσημο είναι κάτι παραπάνω από θετικό.
*Μεγάλο μερίδιο ευθύνης στην ανοδική πορεία πιστώνεται στην τριάδα Αναστασίου – Νταμπίζα – Σαραβάκου, αλλά και στους συνεργάτες του κόουτς. Ρούτερ, Βονόρτα, Φος. Στο «Γ. Καλαφάτης» έχει φτιαχτεί ένα πάρα πολύ καλό τιμ, με άψογη συνεργασία και το κυριότερο με ξεκάθαρους ρόλους. Κανείς δεν μπερδεύεται στα πόδια κανενός, ο καθένας κάνει τη δική του δουλειά και βάζει το δικό του κομμάτι στο πράσινο παζλ.
*Το πάντρεμα μικρών – έμπειρων δείχνει να πετυχαίνει. Λαγός, Τριανταφυλλόπουλος, Ρισβάνης, Ατζαγκούν, Καπίνο, Κλωναρίδης, Καρέλης, Κουτρουμπής, Μαρινάκης, από τη μια. Μπεργκ, Πράνιτς, Μέντες, Νάνο, από την άλλη. Βάλτε και τον Πέτριτς που έρχεται. Δεν είναι εύκολη δουλειά αυτή. Απαιτεί προσήλωση, πλάνο συγκεκριμένο και μπόλικη υπομονή. Αν οι «πράσινοι» καταφέρουν και διατηρήσουν τον κορμό του και ενισχυθούν τη νέα χρονιά με 3-4 ποιοτικούς ποδοσφαιριστές, συνεχίζοντας να είναι πιστοί στη φιλοσοφία τους και το πλάνο τους, τότε τα καλύτερα για το «τριφύλλι» έρχονται…
*Πλέον, το «μπαλάκι» περνάει στα διοικητικά. Κι όπου διοικητικά, βάλτε την οικονομική εξυγίανση. Μοναδική προϋπόθεση για να συνεχίστε η φετινή δουλειά και να αποδώσει καρπούς στη συνέχεια, είναι να «καθαρίσει» η ΠΑΕ οικονομικά. Κι αυτό θα συμβεί με την έξοδο του «τριφυλλιού» στην Ευρώπη, κάθε άλλο ενδεχόμενο θα είναι καταστροφικό.
Εν ολίγοις: Αυτή τη στιγμή ο Παναθηναϊκός είναι μια ομάδα που χαίρεσαι να τη βλέπεις. Με τα σωστά της, με τα λάθη της. Θα κερδίσει καθαρά, θα χάσει όταν δεν είναι συγκεντρωμένη. Απλά πράγματα, όπως πρέπει να συμβαίνουν στο ποδόσφαιρο. Και θα κάνει τον κόσμο της να χαμογελά με αυτά που βλέπει και αυτά που φαντάζεται για το μέλλον…
Υ.Γ.: Και κάτι για τη διαιτησία του Δημήτρη Θάνου. Προσωπικά, δέχομαι σχεδόν πάντα το ανθρώπινο λάθος. Στη χθεσινή φάση, όμως, στην οποία σφυρίζει πέναλτι για τον Αρη, ακόμη κι’ ο… άγγελος γίνεται σατανάς! Ούτε τα προσχήματα βρε παιδιά, ούτε τα προσχήματα…
Υ.Γ2: Για τον Μπεργκ τι να πρωτοπεί κανείς. Ο ορισμός του σύγχρονου σέντερ φορ, με ικανότητες εκπληκτικές. Πολύ καλός χθες και ο Ντάνιελ Πράνιτς, που έκανε μυαλωμένο και «καθαρό» παιχνίδι στα χαφ. Από κοντά το «τούρμπο» Νάνο, αλλά και ο πάντα δραστήριος Κλωναρίδης.
