Ο μόλις ένας βαθμός στην Ευρώπη πικραίνει αφάνταστα τον κόσμο του Παναθηναϊκού. Έναν κόσμο που από πέρυσι είναι ρεαλιστής, γνωρίζοντας την όλη κατάσταση στην ΠΑΕ και την προσπάθεια που γίνεται, αλλά δεν έχει συνηθίσει να βλέπει την ομάδα του να μην παίρνει ούτε μια νίκη σε ευρωπαϊκό όμιλο. Είναι «σκληρό», αλλά αληθές. Θα πει κάποιος ότι… «πρώτα μαθαίνεις να περπατάς και μετά να τρέχεις». Ορθόν! Αλλά κανείς δεν μπορεί να «αδικήσει» τους φιλάθλους, που πάντα θέλουν το κάτι παραπάνω από τον σύλλογο…
Το μεγάλο πρόβλημα του «τριφυλλιού» από πέρυσι είναι ένα. Και παραμένει ακόμη άλυτο. Η σταθερότητα! Μια σταθερότητα που δεν υπάρχει, αν εξαιρέσουμε ένα μικρό διάστημα στο δεύτερο μισό της φετινής σεζόν. Ούτε πέρυσι, λοιπόν, ούτε και φέτος. Δεν είναι τυχαίο ότι οι «πράσινοι» πήραν βαθμό σε μια δύσκολη έδρα, αυτή της Αϊντχόφεν, αλλά έχασαν από την Εστορίλ. Δεν είναι τυχαίο ότι υπάρχουν παιχνίδια που ανασταλτικά οι «πράσινοι» δουλεύουν εξαιρετικά (Καραϊσκάκη, Τούμπα και άλλα) και ματς που από το πουθενά η άμυνα… ανοίγει σαν βεντάλια και τα λάθη δίνουν και παίρνουν. Ένα τέτοιο ήταν κι αυτό στη Μόσχα, όταν από το πουθενά, οι παίκτες του «τριφυλλιού» έβαλαν στο παιχνίδι την Ντινάμο και τα αποτελέσματα μετά ήταν γνωστά.
Πως μπορεί, όμως, να έχει σταθερότητα μια ποδοσφαιρική ομάδα; Ποιο είναι το αντίδοτο για να ξεπεραστεί αυτή η ασθένεια; Η απάντηση είναι διπλή…
Ο πρώτος «δρόμος» έχει να κάνει με τη δουλειά. Οσο πιο πολύ δουλεύει ένα κλαμπ, τόσο και πιο σταθερό θα είναι σε μια πορεία. Μέσω των προπονήσεων, μέσω συνεχόμενων «μαθημάτων» από το τεχνικό τιμ, μέσω των αγώνων. Κάτι που, δίχως αμφιβολία, γίνεται στην ομάδα. Αλλά, ο συγκεκριμένος «δρόμος» είναι μακρύς… Θέλει κόπο και χρόνο…
Ο δεύτερος «δρόμος» είναι η ποιότητα στο ρόστερ. Ενας «δρόμος» πιο… σύντομος, αλλά και πιο ακριβός. Μια ποιότητα, λοιπόν, που σε μεγάλο βαθμό δεν υπάρχει στο έμψυχο δυναμικό του Παναθηναϊκού. Αν εξαιρέσουμε 4-5 παίκτες, οι υπόλοιποι δεν είναι ποδοσφαιριστές που θα ανεβάσουν επίπεδο, ενώ συμπληρωματικά στερούνται εμπειρίας. Το… αναγκαίο κακό, λοιπόν, για το «τριφύλλι» οδηγεί και σε τέτοια αποτελέσματα.
Ο Παναθηναϊκός δεν είναι ακόμη έτοιμος για μεγάλα πράγματα στην Ευρώπη ή αν θέλετε για το κάτι παραπάνω. Βρίσκεται σε έναν δρόμο σχετικά καλό, αλλά ακόμη χρειάζεται πολλά «ψωμιά» για να διεκδικεί περισσότερα πράγματα από ομάδες τύπου Αϊντχόφεν και Ντινάμο. Θα το κάνει μια (Ολλανδία), θα παλέψει δυο (Λεωφόρος με PSV), αλλά θα την «πατήσει» τρεις. Διότι, πολύ απλά, είναι μια ασταθής ομάδα, εξαιτίας των όσων παραπάνω καταγράψαμε…
Αυτό, λοιπόν, το πρόβλημα θα παραμείνει άλυτο μέχρι ο σύλλογος να είναι «καθαρός» από τις οικονομικές ζημιές που έχει υποστεί και να μπορέσει να στελεχωθεί με περισσότερους παίκτες τύπου… Μπεργκ. Μέχρι τότε, θα δουλεύει σκληρά με σκοπό να κάνει μικρά βήματα, αργά και σταθερά. Απλά πράγματα…
