Ο Βασίλης Μοιρώτσος γράφει για την αυτοσυγκράτηση που πρέπει να έχει ο κόσμος στο ντέρμπι της Κυριακής και για τον Παναθηναϊκό που δεν γίνεται να χάσει απ’ αυτόν τον Ολυμπιακό.
Έχει δίκιο να φοβάται ο Γιάννης Αλαφούζος τον θυμό και την οργή του κόσμου του Παναθηναϊκού στο ματς της Κυριακής. Οι οπαδοί της Παναθηναϊκού – και όχι μόνο – έχουν μαζέψει αδικία στο πετσί τους για τα επόμενα 20 χρόνια. Και καμιά φορά, όταν μπλέκεις στον όχλο, η αδικία μπορεί να προκαλέσει ανάρμοστη συμπεριφορά. Αυτό είναι το μεγαλύτερο στοίχημα του Παναθηναϊκού και του κόσμου του την Κυριακή. Η ομάδα να προσπαθήσει να συγκρατήσει το πλήθος και ο κάθε φίλαθλος να συγκρατεί τον διπλανό του αν πάει να ξεφύγει.
Άλλωστε, αγωνιστικά αν δούμε το ματς, ο Παναθηναϊκός είναι δύσκολο να χάσει απ’ αυτόν τον Ολυμπιακό. Οπότε, οποιαδήποτε λάθος κίνηση μπορεί να καταδικάσει την ομάδα και αυτό είναι κάτι που – φαντάζομαι πως – κανείς δεν θα το ήθελε. Ο Ολυμπιακός εδώ και αρκετό καιρό δεν φοβίζει. Δεν παίζει καλό ποδόσφαιρο, δεν βγάζει αυτοματισμούς, δεν είναι γρήγορη ομάδα. Στηρίζεται μονάχα σε κάποιες ατομικές ενέργειες του Τσόρι και του Μήτρογλου. Τίποτα άλλο. Ακόμα και η αλλαγή προπονητή – παρ’ όλο που δεν υπήρξα ποτέ υποστηρικτής του προπονητή Μίτσελ – φαίνεται να ήταν λάθος και σε λάθος χρονικό σημείο.
Αυτός ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να φοβίζει τον Παναθηναϊκό, που στη Λεωφόρο είναι ανίκητος με εξαίρεση το ματς με τον ΟΦΗ, που το έχασε… καταλάθος. Και δεν θα μπορούσε να τον φοβίσει ούτε στην πορεία για το πρωτάθλημα, αλλά αυτό είναι άλλο ζήτημα. Μια ματιά αν ρίξει κάποιος στο «από την Κυριακή και μετά» πρόγραμμα των αιωνίων θα διαπιστώσει πως η νίκη στο ντέρμπι δεν φτάνει. Ο Ολυμπιακός έχει μόνο εύκολα παιχνίδια και κάποια που μοιάζουν δύσκολα, αλλά θα… γίνουν εύκολα. Το πρωτάθλημα λοιπόν δύσκολα θα καταλήξει στη Λεωφόρο. Αλλά…
Με νίκη την Κυριακή και με τη διαφορά να μειώνεται στους τρεις βαθμούς, ο Παναθηναϊκός κερδίζει ελπίδα, αυτοπεποίθηση, αισιοδοξία. Θα νιώσει ισχυρός, θα δώσει στον Ολυμπιακό την αίσθηση πως αν δεν υπήρχαν διαιτησίες τύπου Καλλονής, Λεβαδειακού και Νέας Σμύρνης η κατάσταση θα ήταν διαφορετική και θα ήταν εκείνος από πάνω. Κοιτάζοντας το – όχι και τόσο μακρινό – μέλλον, όλα αυτά είναι στοιχεία περισσότερο σημαντικά απ’ όσο νομίζει ο καθένας. Διότι αν ο Παναθηναϊκός εν τέλει χάσει τον τίτλο με 3-4 βαθμούς διαφορά (από τους… 20 που το έχασε πέρσι) και με δεδομένο πως η διαιτησία τον κυνήγησε και του στέρησε βαθμούς που δικαιούταν στο γήπεδο, τότε θα έχει στείλει ένα ηχηρό μήνυμα εν όψει της επόμενης σεζόν. Ένα μήνυμα που με 2-3 καλές προσθήκες το καλοκαίρι και με τον κόσμο να στηρίζει και να αποτελεί ασπίδα στην ομάδα, θα φτάσει ακόμα και μέχρι τα γραφεία της ΚΕΔ και της ΕΠΟ…
ΥΓ: Εσύ που θα πας να πετάξεις το μπουκάλι, τη φωτοβολίδα, την κροτίδα, τον αναπτήρα, σκέψου: υπάρχει πιθανότητα να χάσει η ομάδα σου απ’ αυτό τον Ολυμπιακό; Υπάρχει πιθανότητα να χαλάσεις μια βραδιά που ίσως αποδειχτεί μεγαλειώδης; Αν η απάντηση στο πρώτο είναι «όχι» και στο δεύτερο «ναι», τότε άσε το αντικείμενο δίπλα, σήκω από τη θέση σου, φώναξε, υποστήριξε, βρίσε και περίμενε. Μπορεί οι «11» να σε στείλουν σπίτι περισσότερο χαρούμενο απ’ ότι θα γυρίσεις αν έχεις σπάσει το κεφάλι οποιουδήποτε αντιπάλου και θα βλέπεις τις επόμενες μέρες να σου κλείνουν το «σπίτι» σου για μήνες…
