Η αποχώρηση του Δημήτρη Διαμαντίδη από την ενεργό δράση στο τέλος της φετινής αγωνιστικής σεζόν, αποτελούσε κοινό μυστικό, εδώ και καιρό. Όταν όμως το ανακοινώνει ο ίδιος, συνειδητοποιείς ότι αυτό ήταν. Το… ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Γράφει η Ρούλα Στεφανάκη.
Ο Διαμαντίδης ενημέρωσε το κοινό του, μέσω της συνέντευξης που παραχώρησε στην εφημερίδα Πράσινη, ότι αυτή θα είναι η τελευταία του χρονιά στον Παναθηναϊκό και ότι φεύγει γεμάτος.
Και από τη στιγμή που το πε, θα το κάνει. Ο Δημήτρης Διαμαντίδης δεν είναι από τους ανθρώπους που αλλάζουν εύκολα γνώμη. Για να το ανακοινώσει, πάει να πει ότι το έχει δουλέψει πολύ μέσα του και το έχει πάρει απόφαση. Όπως έκανε και με την Εθνική. Θα θυμάστε φυσικά πόσοι έτρεφαν κρυφές ελπίδες ότι μπορεί να το ξανασκεφτεί και να επιστρέψει. Και πόσες προσπάθειες δεν έκαναν αρκετοί να τον πείσουν να συνεχίσει να προσφέρει τις πολύτιμες υπηρεσίες του στην εθνική που αποδυναμώθηκε με την αποχώρησή του και μάλιστα δέχτηκε κριτική γι αυτό. Διότι κακά τα ψέματα, ήταν πολύ νεότερος και μπορούσε να προσφέρει πολλά ακόμη στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. Η απόφαση του όμως ήταν ειλημμένη, άσχετα, αν οι περισσότεροι δεν ήθελαν να το αποδεχτούν.
Η ουσία είναι ότι ο Διαμαντίδης, όταν παίρνει μια απόφαση, είναι και απόλυτα συνειδητοποιημένη. Άλλωστε μόνο ο ίδιος γνωρίζει τις αντοχές του και τι μπορεί να προσφέρει είτε στον Παναθηναϊκό, με τον οποίο επέλεξε να γίνει «ένα», να μεγαλουργήσει και να κλείσει την καριέρα του, είτε στην εθνική.
Με το ΝΒΑ, μια ζωή θυμάμαι να τον προκαλούν να δοκιμάσει την τύχη του και στο μαγικό κόσμο του. Ποτέ δεν τον εξίταρε η ιδέα, ποτέ δεν μπήκε καν στη διαδικασία να το σκεφτεί. «Δεν μου έχουν κάνει πρόταση, αλλά και να μου έκαναν, δεν θα μπορούσα να παίξω στο ΝΒΑ». Μάλλιασε η γλώσσα του να το λέει ο άνθρωπος. Εμείς το χαβά μας. Μα γιατί; Γιατί δεν θέλει και δεν μπορεί κατά τα λεγόμενά του. Γιατί ξέρει που πατάει και που βρίσκεται. Τόσο απλά.
Ο Διαμαντίδης δεν είναι τυχαίο, ότι συγκαταλέγεται στους κορυφαίους παίκτες στην Ευρώπη, χρόνια τώρα. Ακόμη και στη δύση της καριέρας του, γνωρίζει τον τρόπο να συγκεντρώσει τα βλέμματα (παρόλο που σιχαίνεται τη δημοσιότητα και τις συνεντεύξεις), διότι είναι ο παίκτης που τον ενδιαφέρει περισσότερο να κάνει ευτυχισμένους τους συμπαίκτες του και την ομάδα, παρά να προβάλει το εγώ του. Και για μένα, αυτή είναι η πιο σημαντική παρακαταθήκη που θα αφήσει στις επόμενες γενιές, όταν αποσυρθεί από την ενεργό δράση.
Προς το παρόν θα έχουμε την ευκαιρία να τον απολαύσουμε έναν ακόμη χρόνο στο παρκέ με την ευχή να κρεμάσει τη φανέλα του με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, όπως αξίζει σε έναν ΜΕΓΑΛΟ ΑΘΛΗΤΗ, σαν τον Δημήτρη Διαμαντίδη.
