Το ποδόσφαιρο, ο αθλητισμός συνολικά, είναι αναπόσπαστο κομμάτι του πολιτισμού μιας κοινωνίας. Πολιτισμός δεν είναι μια αφηρημένη έννοια, δεν είναι τίτλος ή ταμπέλα, δεν είναι ιστορική αναφορά ή κάτι που αφορά του καλλιτέχνες και τους κριτικούς. Πολιτισμός είναι αυτό που συμβαίνει. Είναι ο τρόπος που οδηγείς, που μιλάς, που ψυχαγωγείσαι, που ψωνίζεις, που υποστηρίζεις την άποψη σου ή την ομάδα σου. Είναι ότι τρως, ότι πίνεις και ότι κάνεις. Είναι και το πώς αντιδράς όταν σε αδικούν ή όταν σε ευνοούν. Όλα είναι πολιτισμός.
Οπαδικός πολιτισμός και βία
Η βία είναι ασθένεια. Ενυπάρχουν ενδείξεις στον θύτη που η κοινωνία και το περιβάλλον είτε συνδιαμόρφωσαν είτε αγνόησαν. Στην περίπτωση μας ισχύουν προφανώς και τα δύο. Η εγκληματική ανικανότητα της Πολιτείας να λύσει το πρόβλημα έκανε τον κάφρο να πιστέψει ότι μπορεί να πάρει οποτεδήποτε κρίνει τον νόμο στα χέρια του, να δείρει ή να τραμπουκίσει κατά την κρίση του οποιονδήποτε και για οποιαδήποτε αφορμή, να εγκληματήσει άνευ συνεπειών. Ο κάφρος βρήκε για παρέα άλλους κάφρους, οργανώθηκαν, εξοπλίστηκαν και σήμερα γινόμαστε μάρτυρες της αιματηρής δράσης τους. Όποιος σοκάρεται σήμερα από τη βία, ή ηλίθιος είναι ή δόλια εθελοτυφλεί.
Ο δημοσιογραφικός πολιτισμός
Η υπεραφθονία αποχαυνωτικών Μέσων με μοναδικό στόχο τον επιδεικτικό εντυπωσιασμό έχει οδηγήσει σε πρωτοσέλιδα γραμμένα από κάφρους απευθυνόμενα σε κάφρους, τηλεοπτική κάλυψη γεγονότων που με το πρόσχημα προστασίας του προϊόντος αποκρύπτουν την αλήθεια, τηλεαναλύσεις από δημοσιογράφους-χούλιγκαν με επιθετικότατη φρασεολογία και ρεπόρτερ «παπαγαλάκια» που γράφουν ότι πει το αφεντικό.
Η αθλητική δημοσιογραφία ψυχορραγεί, αν δεν έχει πεθάνει ήδη, κι όποιος σοκάρεται με αυτό ή ηλίθιος είναι ή δόλια εθελοτυφλεί.
Ο πολιτισμός των εμπλεκομένων
Παράγοντες-μαφιόζοι, νονοί της νύχτας, «μπραβιλίκια» σε ζωντανή σύνδεση κάθε Κυριακή, υπεύθυνοι γραφείων Τύπου να τραμπουκίζουν, παράνομη επιχειρηματική δραστηριότητα. Ποδοσφαιριστές που φωτογραφίζονται με γκλοπ, με λοστούς, με καδρόνια φορώντας fullface και που νιώθουν μάγκες αν βγάλουν σέλφι σε ένα γήπεδο που απειλήθηκαν ζωές.
Στημένοι αγώνες, στημένοι διαιτητές, στημένα επεισόδια, στημένοι μάρτυρες, στημένες δίκες. Ο χ και ο ψ να κερδίζουν και οι άλλοι να πάνε να γαμηθούν. «Μιλημένες» αποφάσεις δικαστηρίων, χρηματισμοί, εκβιασμοί, εκρήξεις και νεκροί. Καθαρά λόγια: αυτό είναι το προφίλ των περισσοτέρων που εμπλέκονται σήμερα με τις ΠΑΕ κι αυτές οι πρακτικές τους.
Και το ντέρμπι
Το Σάββατο το βράδυ, στο «Απόστολος Νικολαϊδης», αποτυπώθηκε πιστά η εικόνα του πολιτισμού μας με την ακεραιότητα, εφαρμοστικότητα και προβλεψιμότητα ενός φυσικού νόμου. Εκπροσωπώντας περήφανα την Πολιτεία, οι αστυνομικές δυνάμεις απέδειξαν την τραγική ανικανότητα τους.
Οι κάφροι την ίδια ώρα απέδειξαν ότι τίποτα δεν μπορεί να τους σταματήσει και ότι υπεράνω όλων εξακολουθεί να βρίσκεται η ηλιθιότητα που τους κινητοποιεί.
Η ντροπιαστική για τη δημοσιογραφία ανύπαρκτη τηλεοπτική κάλυψη των γεγονότων αποδεικνύει περίτρανα ότι η λαϊκή παροιμία «εδώ ο κόσμος χάνεται και το αυτό χτενίζεται» δεν βγήκε τυχαία. Οι σέλφι του Σιόβα τον κατατάσσουν στο τοπ ηλιθιότητας της δεκαετίας και οι χειρονομίες παραγόντων του Ολυμπιακού στη φυσούνα καταδεικνύουν το «μαγκιά-κλανιά».
Κάθε ελπίδα έχει χαθεί. Ο πολιτισμός μας είναι αυτός, δεν θα αλλάξει και μην ελπίζεις. Το ποδόσφαιρο πέθανε.
ΥΓ. Χθες, σε αυτή τη διαδικτυακή γωνιά, δημοσιεύθηκε άρθρο του Βασίλη Μοιρώτσου με τίτλο «Τι έχεις στο μυαλό σου». Αν δεν το έχετε διαβάσει ήδη, σπεύσατε.
