Κάποτε ήταν ένας κανονικός διαιτητής. Με τα καλά του, με τα κακά του και με τις μέτριες βραδιές του. Ένας ρέφερι που δεν ήθελε να διακόπτει παιχνίδια και έκανε ιώβεια υπομονή στα παραστρατήματα των φιλάθλων, ένας ρέφερι που ήταν στην ίδια φουρνιά με τον Πέτρο Κωνσταντινέα και τον Γιώργο Δαλούκα. Τέσσερα χρόνια μικρότεροι εκείνοι, αλλά οι συμπτώσεις ταυτίζουν τη μοίρα τους στη μακάβρια ταφόπλακά τους στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
