Ο Παναθηναϊκός, με τις μεταγραφικές κινήσεις που έγιναν και με τη δουλειά που άρχισε φέτος, γίνεται ξανά η μεγάλη ομάδα του όχι και τόσο μακρινού παρελθόντος. Γράφει ο Διονύσης Δεσύλλας.
Να ξεκαθαρίσουμε ότι ποτέ για καμία ομάδα και σε κανένα πρωτάθλημα του πλανήτη δεν βγήκαν ασφαλή συμπεράσματα Αύγουστο μήνα. Κι επειδή, όσοι θα διαβάζετε αυτή την ιστοσελίδα και ιδιαίτερα αυτή τη “γωνιά” θα έχετε διαπιστώσει ότι αποφεύγουμε όπως… ο διάολος το λιβάνι, τις βιασύνες, αλλά και τις υπερβολές, θα πρέπει να τονιστεί εξαρχής το εξής: Ο Παναθηναϊκός δεν έγινε ξαφνικά η ομάδα που θα τα παρασύρει όλα στον διάβα της. Δεν έγινε το κλαμπ που ξεπέρασε όλες τις αρρώστιες του παρελθόντος και μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, “επέστρεψε” σε αυτό που ήταν. Τουλάχιστον, όχι ακόμα.
Κανείς δεν αιθεροβατεί ή για την ακρίβεια δεν πρέπει να αιθεροβατεί. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να καταγραφούν όλα όσα παρατηρούμε από τον φετινό Παναθηναϊκό. Εναν Παναθηναϊκό νέο, που όμως αρχίζει να θυμίζει τον παλιό! Τον παλιό της ποιότητας, των ευρωπαϊκών βραδιών και των αποτελεσμάτων.
Οχι, δεν ήταν εντυπωσιακοί οι “πράσινοι” στα μέχρι τώρα ευρωπαϊκά παιχνίδια. Υπήρχαν, μάλιστα, διαστήματα, όπως το χθεσινό πρώτο ημίχρονο στη Δανία, που ήταν κακοί. Ομως, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, άρχισαν να θυμίζουν τη μεγάλη ομάδα, που επεδείκνυε χαρακτήρα, ωριμότητα και έβγαζε ποιότητα στο αγωνιστικό χώρο σε τέτοια παιχνίδια. Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο ότι η ομάδα του Αντρέα Στραματσόνι σε τέσσερα κρίσιμα ματς, έχει τρεις νίκες, μια ισοπαλία και μόλις ένα γκολ παθητικό.
Τα πράγματα είναι απλά. Εχουν αποκτηθεί ποιοτικότατοι ποδοσφαριστές, οι οποίοι μέσω της δουλειάς που γίνεται στις προπονήσεις “δένουν” σιγά – σιγά ως σύνολο. Ποδοσφαιριστές που άρχισαν να έρχονται τον Ιανουάριο (Μολέδο, Λέτο, Βιγιαφάνιες, Μέστο, Μπουμάλ, Βλαχοδήμος) και συνέχισαν τώρα (Ιμπάρμπο, Χουλτ, Λεντέσμα, Γουακάσο, ίσως Σάμπα). Ολοι αυτοί, οι νεοφερμένοι, κάνουν ένα εξαιρετικό σύνολο μαζί με κάποιους παλιούς, όπως ο Μπεργκ, ο Ζέκα, ο Κουτρουμπής.
Με μια τέτοια λογική, λοιπόν, από τον Στραματσόνι, της απόκτησης δηλαδή κανονικών ποδοσφαιριστών, ο Παναθηναϊκός γίνεται ξανά κανονική ομάδα. Η ποιότητα ανεβαίνει, ο χαρακτήρας και η προσωπικότητα επιστρέφουν. Και μαζί με αυτά επιστρέφουν και τα χαμόγελα του κόσμου στις κερκίδες, που τα τελευταία χρόνια είχε συνηθίσει σε μετριότητες και σε ομάδες που μια έπαιζαν για 8 και μια για 2!
Το ζητούμενο είναι η διάρκεια. Αν ο Παναθηναϊκός καταφέρει, μετά τη δεδομένη… ένεση ποιότητας που έχει γίνει στο ρόστερ του, να δημιουργήσει ένα σύνολο συμπαγές, με διάρκεια στην απόδοσή του, τότε το μέλλον διαγράφεται λαμπρό. Και σε κληρώσεις όπως αυτή που έγινε σήμερα και έφερε αντιπάλους τους Αγιαξ, Σταντάρ Λιέγης και Θέλτα, οι πιθανότητες πρόκρισης θα είναι πολλές και σημαντικές, σε αντίθεση με τα πρόσφατα προηγούμενα έτη.
Ο Παναθηναϊκός, με τις μεταγραφικές κινήσεις που έγιναν και με τη δουλειά που άρχισε φέτος, γίνεται ξανά η μεγάλη ομάδα του όχι και τόσο μακρινού παρελθόντος.
