Ο Μυστακίδης είναι ένα παιδί που έχει δουλέψει πολύ, που ταλαιπωρήθηκε ακόμα περισσότερο λόγω του πρόσφατου τραυματισμού του και που το ταλέντο του θα τον βοηθήσει να επανέλθει σε κανονικά επίπεδα και να διεκδικήσει και πάλι όλα όσα του αναλογούν στην καριέρα του. Μια καριέρα που είναι ακόμα στο ξεκίνημά της και χρειάζεται να μοχθήσει αρκετά ώστε να κατακτήσει όλα όσα ονειρεύεται.
Όμως ο Μυστακίδης και ο κάθε Μυστακίδης θα πρέπει να αντιληφθεί πως η ευκαιρία που του δίνεται να αγωνίζεται στον Παναθηναϊκό μπορεί να έρθει μόνο μια φορά στη ζωή σου. Να μη θεωρεί πως κάνει χάρη που φοράει τη φανέλα του Παναθηναϊκού. Τυχερός είναι, όπως και όλοι όσοι αγωνίζονται στο «τριφύλλι» που έχουν την ευκαιρία να αγωνιστούν σε μια τόσο μεγάλη ομάδα, στην οποία υπό κανονικές συνθήκες δεν θα έβρισκαν χώρο ούτε στη 18αδα της. Τα γκολ που έχασε στα Γιάννενα κόντρα στον ΠΑΣ θα μπορούσε με μεγάλη ευκολία να τα είχε τελειώσει με επιτυχία αν το μυαλό του ήταν περισσότερο συγκεντρωμένο.
Θυμηθείτε τι άκουσε ο Χίλιεμαρκ μετά τη χαμένη ευκαιρία στην Ξάνθη, που πήγε χαλαρά στην μπάλα και την έστειλε έξω προ κενής εστίας. Αν ο Σουηδός είχε πάρει στα σοβαρά την παρουσία του στον Παναθηναϊκό και δεν τον έβλεπε απλά ως μια ευκαιρία για να επιστρέψει στο Καμπιονάτο και να καθιερωθεί, θα είχε χαρίσει τότε στην Ξάνθη μια εκτός έδρας νίκη στον Παναθηναϊκό. Το ίδιο θα είχε κάνει πιθανότατα και χθες ο Μυστακίδης. Όμως πρέπει κάποιος να του δώσει να καταλάβει πως ο Παναθηναϊκός δεν είναι το «αγροτικό» του για 3-4 μήνες. Να καταλάβει πως αυτούς τους μήνες που θα φοράει το τριφύλλι θα πρέπει να παλεύει γι’ αυτό και μόνο γι’ αυτό και όχι για το αν τον βλέπουν στη Θεσσαλονίκη ώστε να τον καλέσουν πίσω το καλοκαίρι.
Όλοι όσοι αγωνίζονται αυτή τη στιγμή στον Παναθηναϊκό, από τον πρώτο έως τον τελευταίο, πρέπει να καταλάβουν πως ο Παναθηναϊκός είναι μεγαλύτερο μέγεθος από τους ίδιους. Διαφορετικά κάθε Κυριακή θα έχουμε φαινόμενα σαν τις χαμένες ευκαιρίες του Μυστακίδη, σαν την αντίδραση του Οικονόμου στο πρώτο γκολ του Κόντε, που τον χάνει μέσα σε μια στιγμή από τα μάτια του, σαν την απαίτηση του Χατζηγιοβάννη να εκτελέσει ένα φάουλ από τα 30 μέτρα απευθείας στην τελευταία φάση του αγώνα και να ζητάει άδεια απ’ τον προπονητή του γι’ αυτό και σαν τη φάση που ο Κουλιμπαλί μπήκε στην περιοχή και αντί να γυρίσει την μπάλα στους τρεις συμπαίκτες του που περίμεναν στη μικρή περιοχή, θέλησε να γίνει ήρωας προσπαθώντας να σκοράρει από δύσκολη γωνία.
Ο Παναθηναϊκός δεν είναι το «αγροτικό» για κανέναν. Όσοι του συμπεριφέρονται έτσι, από τους ποδοσφαιριστές μέχρι τον οποιονδήποτε βρει την ευκαιρία να εργαστεί γι’ αυτόν, θα βγουν χαμένοι. Και ο Παναθηναϊκός δεν θα είναι για πάντα όπως είναι τώρα. Θα γυρίσει στην κανονικότητα. Θα πάψει να είναι ομάδα των δανεικών. Καλό θα είναι να το κρατήσουν όλοι στο πίσω μέρος του μυαλού τους και να παρουσιάζονται περισσότερο συγκεντρωμένοι στα καθήκοντά τους.
