Καμία εντύπωση δεν μου έκανε η νίκη και η επιβλητική εμφάνιση του Παναθηναϊκού στην Ξάνθη, διότι πίστευα και πιστεύω στον Γιώργο Δώνη και δεν συμμεριζόμουν ποτέ την άποψη, ότι το ρόστερ είναι για πέταμα.
Ναι, υπάρχουν σοβαρές ελλείψεις, κυρίως στην επίθεση. Σίγουρα, το ρόστερ δεν έχει βάθος και δεν είναι για το μέγεθος του Παναθηναϊκού, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι ρόστερ που θα δώσει την μάχη για την αποφυγή του υποβιβασμού, όπως κάποιοι προέβλεπαν και κάποιοι το έλεγαν ειρωνικά τον τελευταίο μήνα.
Στο τελευταίο μου blog εδώ, αλλά και στο ραδιόφωνο το Σάββατο έχω καταθέσει την άποψή μου και έχω πει ότι δεν συζητάω καν την πιθανότητα του να κινδυνεύσει η ομάδα. Παρά το -6, ο Παναθηναϊκός έχει και τον προπονητή, αλλά και το ρόστερ, για να μην έχει κανένα θέμα στην πορεία. Τα ίδια θα έλεγα σήμερα, ακόμα και αν έχανε ο Παναθηναϊκός στην Ξάνθη. Και θα τα έγραφα, διότι ξέρω τον Δώνη, τον πιστεύω και είμαι σίγουρος ότι όσο περνάει ο καιρός η ομάδα θα βελτιώνεται.
Στο παιχνίδι με την Ξάνθη είδαμε κάποια πράγματα από όσα δούλεψε η ομάδα στην προετοιμασία και στις προπονήσεις. Στη γκολάρα του Μπουζούκη έχει προηγηθεί μία κάθετη πάσα του σκόρερ στον Χατζηγιοβάνη. Η ίδια ακριβώς φάση έγινε και στο τελευταίο φιλικό με τον Λεβαδειακό, όπου ο Χατζηγιοβάνης σκόραρε. Στην Ξάνθη ο Ζίφκοβιτς απέκρουσε μεν, αλλά στη συνέχεια η μπάλα πήγε στον Μπουζούκη, που ντρίμπλαρε, όπλισε και σκόραρε.
Ένα γκολ-τρίποντο. Γκολ, που μπορεί να αλλάξει όλη την χρονιά για την ομάδα. Κυρίως, όσον αφορά το κλίμα γύρω από την ομάδα και όχι εντός αποδυτηρίων, που ήδη είναι πολύ καλό και οικογενειακό, όπως φάνηκε και χθες, στους πανηγυρισμούς του γκολ, αλλά και μετά στα αποδυτήρια. Όλοι μαζί, ο ένας για τον άλλον. Οι ξένοι με τους Έλληνες μαζί με το ίδιο μότο, που τους έχουν περάσει ο Δώνης με τον Νταμπίζα: Κάθε ματς και ένας τελικός.
Το μεγαλύτερο κέρδος από το διπλό στην Ξάνθη είναι ότι ο κόσμος ζεστάθηκε. Μέχρι το Σάββατο οι φίλοι του Παναθηναϊκούδεν ήθελαν καν να ακούν για την ομάδα τους. Όχι να πάνε στο γήπεδο, ούτε καν να την δουν από την τηλεόραση. Από χθες το βράδυ ήρθαν τα πάνω-κάτω. Ο κόσμος «φτιάχτηκε» από αυτό που είδε. Μία ομάδα αποτελούμενη από 11 «ταλιμπάν», συμπαγής αμυντικά, με ορθολογική ανάπτυξη και από τα άκρα και από τον άξονα.
Με τον αρχηγό Κουρμπέλη, να δείχνει πόσο απαραίτητος είναι στα χαφ και τους Μπουζούκη, Χατζηγιοβάνη, Εμμανουηλίδη να δείχνουν έτοιμοι να πάρουν την ευκαιρία που τους δίνει ο Δώνης. Με τον Πούγγουρα να κάνει ένεση για να παίξει, λόγω ενοχλήσεων στην μέση, και 90 λεπτά να είναι αλάνθαστος, «βγάζοντας» εκτός αγώνα τον Γέντρισεκ και με τους πιο έμπειρους να είναι σοβαροί και συγκεντρωμένοι από την αρχή μέχρι το τέλος. Έτσι, η Ξάνθη δεν είχε καμία ευκαιρία, αντίθετα, ο Παναθηναϊκός, εκτός από το γκολ, είχε τέσσερις καθαρές ευκαιρίες με τον Μουνιέ και τον Εμμανουηλίδη.
Ο κόσμος χάρηκε με όσα που είδε χθες. Με το πάθος των μικρών, με την ψυχή, που έβγαλαν στο γήπεδο όλοι όσοι έπαιξαν, με το ωραίο ποδόσφαιρο που απέδωσε ο Παναθηναϊκός σε μία δύσκολη έδρα. Από χθες, οι φίλοι της ομάδας συζητάνε ότι πρέπει να την στηρίξουν με την παρουσία τους από κοντά, όπως και τον Δώνη με τους παίκτες, που χθες τους έστειλαν το μήνυμα και περιμένουν την ανταπόκριση.
Η χθεσινή νίκη ήρθε κόντρα στην αλήτικη διαιτησία του Σιδηρόπουλου. Χάρισε κόκκινη στον Καμαρά, δεν έδωσε πέναλτι στον Χατζηγιοβάνη και κόκκινη στον Σιλά, έβγαλε ανύπαρκτη κάρτα στον Χατζηγιοβάνη, θυμίζοντας Κύζα με όλη του την… διαιτησία. Ακόμα και τώρα αυτός ο Παναθηναϊκός του -6, του περιορισμού μεταγραφών και της ανύπαρκτης διοίκησης, τους ….τρομάζει. Δεν εξηγείται αλλιώς το χθεσινό «χειρουργείο». Από κοντά στον Σιδηρόπουλο και ο Κωστάρας, που σήκωσε την σημαία την στιγμή που ο Μουνιέ -καλυπτόμενος- είχε φύγει μόνος του για να σκοράρει.
Σήμερα χαιρόμαστε για τη νίκη, αλλά το κυριότερο είναι πως έχουμε και πάλι την όρεξη να πάμε να δούμε την ομάδα στο γήπεδο. Στοπ όμως. Όπως ο Παναθηναϊκός δεν ήταν για υποβιβασμό πριν αρχίσει το πρωτάθλημα, δεν είναι και για πρωταθλητισμό μετά τη νίκη στην Ξάνθη.
Η υπερβολή πάντα κάνει κακό και κυρίως στα νέα παιδιά, τα οποία ευτυχώς έχουν τους Νταμπίζα και Δώνη, για να τους διαχειριστούν, όπως πρέπει. Το ματς με την Λαμία που ακολουθεί (το Σάββατο στο ΟΑΚΑ) θα είναι ένας ακόμα τελικός με στόχο να σβήσει το -6 και μετά βλέπουμε…
