Έχοντας τέσσερις απουσίες, δύο νέα πρόσωπα στην ενδεκάδα του (Κάτσε, Γιόχανσον), αλλαγή συστήματος για πρώτη φορά και παίζοντας σε μία δύσκολη έδρα, όσον αφορά τη δύναμη που δεδομένα θα έβαζε η Λάρισα στο παιχνίδι της, ο Παναθηναϊκός κατάφερε να πάρει την τρίτη του νίκη σε ισάριθμα ματς, να σημειώσει για δεύτερη σερί αγωνιστική τρία γκολ (7 σε 3 ματς συνολικά έως τώρα), να έχει σκόρερ δύο γκολ το δεξί του μπακ (Γιόχανσον) και να κάνει… περίπατο απέναντι στην ομάδα του Αλέξη Κούγια, η οποία δεν κατάφερε να αντιδράσει σε κανένα σημείο του ματς.
Όλα αυτά σε κάνουν όχι απλά να αισιοδοξείς αλλά να είσαι πλέον σίγουρος πως αυτό το ξεκίνημα δεν είναι πυροτέχνημα. Ο Παναθηναϊκός του Δώνη είναι εδώ για να έχει μια πορεία αντάξια της ιστορίας του συλλόγου και για να… τρελάνει φίλους κι εχθρούς.
Αυτό κάνει έως τώρα. Εκεί που περιμένεις πως θα λυγίσει, βγάζει νέους πρωταγωνιστές και «καθαρίζει». Με τη Λαμία ήταν ο Καμπετσής και ο Εμμανουηλίδης που άλλαξαν όλη την ιστορία του ματς στο δεύτερο ημίχρονο. Στη Λάρισα, τη στιγμή που η ΑΕΛ μείωσε κόντρα στη ροή του ματς από το λάθος του Μαυρομμάτη και πίεσε, εκμεταλλευόμενη την ψυχολογία της και το μομέντουμ που απέκτησε, ο Παναθηναϊκός είδε τον Διούδη να δηλώνει «παρών» και να κρατάει με δύο εντυπωσιακές επεμβάσεις το 2-1 υπέρ της ομάδας του.
Όπως είδε και τον Χατζηγιοβάννη να κάνει ακόμα μία καταπληκτική εμφάνιση, αλλά αυτή τη φορά να τη συνοδεύει και με ένα γκολ που τόσο πολύ έψαχνε. Είναι μαγκιά και δική του, που δεν φοβήθηκε να… τσαλακωθεί παρακαλώντας και φωνάζοντας «please» στον Δώνη για να του δώσει το πέναλτι, όπως είναι μαγκιά και του Κάτσε που έδειξε στον Δώνη τον μικρό, όταν ο Έλληνας προπονητής φώναξε στον Αλβανό χαφ να πάει να το εκτελέσει. Και φυσικά είναι μαγκιά και του ίδιου του Δώνη, που άκουσε την επιθυμία των παικτών του και μετά έλαβε μια μεγάλη αγκαλιά απ’ όλους τους.
Αυτός ο Παναθηναϊκός έχει πετύχει μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα πολλά: δύο εκτός έδρας νίκες στην περιφέρεια, με Ξάνθη και Λάρισα (δύο «διπλά» πήρε συνολικά πέρσι). Τρεις σερί νίκες στο πρωτάθλημα, κάτι που είχε να πετύχει 1,5 χρόνο! Εφτά γκολ ήδη στο ενεργητικό του, όταν πέρσι σημείωσε μόλις 30 σε όλο το πρωτάθλημα. Έχει έναν πιτσιρικά (Μπουζούκη) που μετράει δύο γκολ και μια ασίστ σε τρία ματς. Έχει ήδη πέντε διαφορετικούς σκόρερ (Μπουζούκης, Χατζηγιοβάννης, Γιόχανσον, Εμμανουηλίδης, Κουρμπέλης).
Κι ακόμα δεν έχει την «καλή» του μεταγραφή (Μακέντα), δεν έχει δει τον θεωρητικά πιο «έτοιμο» παίκτη του όσον αφορά το συνδυασμό εμπειρίας/ποιότητας (Μουνιέ) να παίζει στη θέση του και να αποδίδει όπως πραγματικά μπορεί, δεν έχει την ποιότητα που θα ήθελε ο προπονητής του στην άμυνα, παρ’ όλα αυτά έχει δεχτεί μόλις δύο γκολ, εκ των οποίων το ένα με πέναλτι.
Θα έρθουν και τα δύσκολα μέσα στη χρονιά, όπως έρχονται για κάθε ομάδα στον πλανήτη. Μιλάμε για μια ομάδα νέα και στα πρόσωπα και στην ηλικία, που κερδίζει, όμως, παιχνίδι με το παιχνίδι σε αυτοπεποίθηση, ψυχολογία και… αντριλίκι όπως είπε και ο Δώνης. Ένας Παναθηναϊκός που χαίρεσαι να τον βλέπεις πάνω απ’ όλα για την ποδοσφαιρική γοητεία που βγάζει και που σε κάνει να αδημονείς για να δεις την εξέλιξή του μέσα στη χρονιά και φυσικά το που μπορεί να φτάσει.
Αυτή η ανυπομονησία θα φανεί την ερχόμενη Κυριακή στο ματς με τον Λεβαδειακό στο ΟΑΚΑ, που οι 8.000 που ήρθαν απέναντι στη Λαμία θα γίνουν σίγουρα… 18.000. Κι αυτό είναι το πρώτο και πιο σημαντικό κερδισμένο στοίχημα αυτής της γεμάτης υγεία ομάδας. Να έχει τον κόσμο της στο πλάι της.
