Ο Βασίλης Μοιρώτσος γράφει για τη... συνήθεια του Παναθηναϊκού να καθαρίζει εύκολα τέτοιου είδους ματς, για τον Μακέντα που κάνει χίλιες δουλειές στο γήπεδο και για τον κόσμο που αυτή τη φορά απογοήτευσε...
Ο Παναθηναϊκός πήρε με άνεση άλλο ένα εντός έδρας παιχνίδι απέναντι σε πιο αδύναμη ομάδα απ’ αυτόν. Όπως κάνει σε κάθε εντός έδρας παιχνίδι. Στο ΟΑΚΑ έχει πέντε νίκες και μία ισοπαλία (με την ΑΕΚ) σε έξι αναμετρήσεις. Το να εκμεταλλεύεσαι την έδρα σου είναι το πιο σημαντικό για να πετύχεις τους στόχους σου. Τουλάχιστον τον φετινό στόχο που έχει ο Παναθηναϊκός, που είναι η είσοδος στην πεντάδα.
Οι πράσινοι είχαν σε μεγάλη μέρα τον Χατζηγιοβάνη, είδαν τον Μακέντα να… κεντάει, είδαν τον άξονά τους να λειτουργεί πολύ σωστά με τον ρόμβο του Δώνη και έκαναν εύκολο το παιχνίδι από τα πρώτα λεπτά. Όσο κι αν ακούγεται… χιλιοτραγουδισμένο, ένα γρήγορο γκολ σε τέτοια παιχνίδια είναι αυτό που λύνει τον γρίφο. Κι απ’ τη στιγμή που ο Παναθηναϊκός το βρήκε στο 15′, όλα έγιναν εύκολα.
Αν πρέπει να σταθούμε σε κάτι απ’ αυτό το ματς, πέρα από το… προφανές, δηλαδή πέντε γκολ σε ένα παιχνίδι μετά από 1,5 χρόνο, είναι η εικόνα του Μακέντα και η λειτουργία της μεσαίας γραμμής του Παναθηναϊκού με τον ρόμβο. Το παιχνίδι του Ιταλού δικαιώνει όσο περνάει ο καιρός την απόφαση του Δώνη και του Νταμπίζα να το ρισκάρουν τον περασμένο Σεπτέμβρη και να υπογράψουν τελικά μαζί του. Κι ας έδειχνε η καριέρα του να έχει πάρει την κατιούσα.
Ο Μακέντα, όσο περισσότερο πλησιάζει τα επιθυμητά επίπεδα της φυσικής του κατάστασης, τόσο αυξάνει τον χρόνο στον οποίο είναι σημαντικός μέσα στο παιχνίδι. Τρέχει πολύ, βοηθάει και ανασταλτικά, βοηθάει πολύ στην ανάπτυξη, κινείται εκτός περιοχής και με τις καλές του επαφές γίνεται σημαντικός στο χτίσιμο της επίθεσης. Και φυσικά, το ένστικτο του σκόρερ από τη στιγμή που υπάρχει εμφανίζεται και καθαρίζει παιχνίδια. Κάθε του γκολ είναι σημαντικό. Μέχρι στιγμής έχει ένα γκολ – νίκης με τον ΠΑΣ Γιάννινα, ένα γκολ που ισοφάρισε στις καθυστερήσεις τον Αστέρα Τρίπολης και τα δύο πρωτά – άρα και πιο σημαντικά – γκολ απέναντι στον Απόλλωνα, που… καθάρισαν το παιχνίδι. Συν ένα γκολ – νίκης στο Αγρίνιο στο ματς Κυπέλλου με τον Παναιτωλικό. Καθόλου άσχημα για ένα παιδί που ψάχνει τη χαμένη του αίγλη.
Όσο για τον ρόμβο, οι παίκτες απέδειξαν στον προπονητή τους πως μπορούν να ανταπεξέλθουν, άρα μπορεί κι εκείνος να το χρησιμοποιεί σε τέτοιου είδους παιχνίδια. Ο Παναθηναϊκός άλλαζε γρήγορα και αποτελεσματικά την μπάλα, το παίχνδι άπλωνε με ταχύτητα, οι παίκτες του άξονα δημιουργούσαν για τους ακραίους που άνοιγαν και μαζί άνοιγε και η άμυνα του Απόλλωνα. Δείγμα θετικό και εδώ, για μια ομάδα που όσο εξελίσσεται, τόσο πιο πολύ ομορφαίνει και το παιχνίδι της.
Όσο η ομάδα ομορφαίνει, τόσο θα πρέπει να ομορφαίνει και η εικόνα στις κερκίδες. Είναι κρίμα γι’ αυτά τα παιδιά και γι’ αυτή την ομάδα που χτίζει ο Δώνης να κόβει ο Παναθηναϊκός 4.692 εισιτήρια. Όπως λέμε τα καλά, όπως εκθειάζουμε τον κόσμο που βρέθηκε μαζικά σε άλλα ματς, με αποκορύφωμα αυτό με την ΑΕΚ, έτσι θα πρέπει να λέμε και τα στραβά. Και είναι πολύ στραβή και άσχημη η εικόνα του ΟΑΚΑ με τόσο λίγο κόσμο. Ανεξαρτήτως αντιπάλου, μέρας, ώρας.
