O Όμρι Άλτμαν είναι ο πιο άτυχος ποδοσφαιριστής του Παναθηναϊκού. Τραυματίστηκε σε μια ανύποπτη φάση στο τελευταίο λεπτό του αγώνα με τον Ολυμπιακό πέρσι στο Φάληρο. Σε ένα ματς, μάλιστα, που ήταν από τους καλύτερους παίκτες του τριφυλλιού, σε εκείνο το 1-1 που είχαν αποσπάσει στο Καραϊσκάκη. Και σε μια περίοδο που είχε προσαρμοστεί για τα καλά στην Ελλάδα και φανέρωνε στο γήπεδο και τις αρετές του και την ποιότητά του. Σου έδειχνε πως θα ήταν σημαντικός για τον Παναθηναϊκός της σεζόν 2018-19, ιδιαίτερα από τη στιγμή που όλοι ήξεραν πως ετούτη η σεζόν θα είναι δύσκολη.
Ο Ισραηλινός ταλαιπωρήθηκε περισσότερο απ’ ότι “by the book” έπρεπε, αφού καθυστέρησε να επιστρέψει από τη ρήξη χιαστών που είχε υποστεί. Ο Δώνης τον περίμενε καρτερικά, τον χρησιμοποίησε σαν αλλαγή σε προηγούμενα παιχνίδια, έδειχνε να του έχει εμπιστοσύνη και τον έριξε στη βασική ενδεκάδα σε ένα παιχνίδι που… έκαιγε, όπως το σημερινό με τον Αστέρα Τρίπολης. Έμελλε η επιστροφή στην ενδεκάδα μετά από εκείνο το ματς με τον Ολυμπιακό, πριν από δέκα μήνες, να αποδειχτεί καθοριστική και να κρίνει το παιχνίδι ο Άλτμαν με δικό του γκολ.
Η χαρά είναι διπλή για τον ίδιο, όπως και για όλους στον Παναθηναϊκό. Ο Άλτμαν έχει πολλές συμπάθειες μέσα στην ομάδα, μιλούν όλοι για ένα παιδί – διαμάντι, που όλο αυτό το διάστημα πάλευε με τους δαίμονές του και περίμενε καρτερικά να περάσουν οι πιο δύσκολοι μήνες της ζωής του. Για τον Δώνη είναι πολύ σημαντικό που βλέπει μια έξτρα λύση για τα χαφ, που τόσο πολύ είχε ανάγκη η ομάδα του. Σε μια περίοδο που ο Παναθηναϊκός χρειάζεται νέους πρωταγωνιστές και οφείλει να βάλει στην εξίσωση και άλλους παίκτες που θα εκτελέσουν το πλάνο. Διαφορετικά, το γκρουπ χάνει πολύ σε φρεσκάδα, όπως είδαμε να συμβαίνει από το ξεκίνημα του 2019.
Σε αυτό το γκρουπ είναι σημαντικός και ο Κουρμπέλης, που σήμερα έδειξε γιατί θεωρείται έως και βαρόμετρο σε αυτόν τον Παναθηναϊκό. Γιατί όταν ο αρχηγός του είναι καλός στο γήπεδο, ο Παναθηναϊκός βγάζει πιο θετική εικόνα, μεγαλύτερη θέληση, περισσότερο πάθος και επαναφέρει το “never give up” πνεύμα. Ο Κουρμπέλης είναι “man of the match” όχι μόνο γιατί βγάζει την πάσα “πάρε – βάλε” στον Άλτμαν, αλλά γιατί σχεδόν σε κάθε σημαντική φάση είναι μέσα. Και στο μπάσιμο του Χατζηγιοβάνη από δεξιά αυτός βγάζει την πάσα, αλλά ο μικρός δε γυρίζει καλά την μπάλα και σε μία από τις μεγάλες ευκαιρίες του Παναθηναϊκού είναι εκείνος που πιάνει την κεφαλιά στη μικρή περιοχή.
Γενικά η συμμετοχή του στο παιχνίδι ήταν μεγαλύτερη σχεδόν από κάθε άλλο φετινό παιχνίδι. Και πάτησε πολύ και στην περιοχή και περιμετρικά αυτής. Έχουμε αναφέρει και πάλι πως το “Κουρμπέλης – Κάτσε” στον άξονα είναι αναντικατάστατο για τον Παναθηναϊκό, κάτι που αποδείχτηκε και σήμερα. Έπαιξαν μαζί μετά από δύο ματς και η ομάδα κέρδισε. Όπως κέρδισε και στο Αγρίνιο, στο τελευταίο ματς που έπαιξαν μαζί οι δυο τους. Δεν είναι καθόλου τυχαίο, αφού ο αντίπαλος ξέρει πως για να περάσει από εκεί θα πρέπει να πιεστεί πολύ.
Ο Παναθηναϊκός κερδίζει τον Αστέρα Τρίπολης σε ένα ματς που η νίκη ήταν απαραίτητη, μετά τα τελευταία αποτελέσματα. Βάζει φρένο στον κατήφορο, επαναφέρει την αυτοπεποίθηση σε καλά επίπεδα και διατηρείται κοντά στον Άρη, αφού πλέον είναι αναγκασμένος να κυνηγάει. Και όταν κυνηγάς έχεις μεγαλύτερο άγχος, καθώς δεν έχει δικαίωμα στο λάθος. Διότι ο αντίπαλος μπορεί να ξεφύγει περισσότερο.
Είναι δεδομένο πως υπάρχουν και λόγοι για να προβληματιστεί κανείς, παρά τη νίκη απέναντι σε μια ομάδα που όσο χαμηλά κι αν βρίσκεται, έχει μεγάλη ποιότητα και σίγουρα το πρόβλημά της είναι ψυχολογικό. Ένας από τους λόγους είναι οι δύο φορές που βρέθηκαν παίκτες του Αστέρα φάτσα με τον Διούδη, η πρώτη στο πρώτο ημίχρονο με τον Καλτσά και η δεύτερο με τον Μανιά στο 57′. Κενά που εμφανίζονται και πάλι και εμφανίζονται από πάσες στην πλάτη της άμυνας. Γι’ αυτό ο Δώνης επιλέγει σχεδόν σε κάθε εκτός έδρας παιχνίδι την τριάδα στην άμυνα. Για να αποφεύγει τέτοιου είδους φάσεις, που μπορεί να της πληρώσει ακριβά. Οι τρεις στην άμυνα δύσκολα θα φάνε φάση στην πλάτη τους.
Επίσης, προβληματισμό θα πρέπει να φέρει το γεγονός πως ο Παναθηναϊκός δε σκοτώνει πλέον τα παιχνίδια του, όπως έκανε στην αρχή της χρονιάς. Θα μπορούσε από το 75′ να είχε καθαρίσει το παιχνίδι, στο ανοιχτό γήπεδο, αλλά έχασε 2-3 μεγάλες ευκαιρίες, η μία εκ των οποίων… ανεπανάληπτη. Αυτή με τον Μακέντα στο τετ α τετ του 77′. Ο Ιταλός θέλει γκολ για να “ξεμπουκώσει” και ίσως θα πρέπει να παίξουν λίγο περισσότερο γι’ αυτόν οι γύρω του. Όπως είχε κάνει κι εκείνος γι’ αυτούς μέσα στη σεζόν.
