Ο κακός σχεδιασμός του καλοκαιριού αφήνει τα σημάδια του τον χειμώνα. Ο Παναθηναϊκός δεν έχει την πολυτέλεια να χάνει 1-2 βασικούς του σε κανένα παιχνίδι. Γράφει ο Βασίλης Μοιρώτσος.
Δύο πράγματα μπορεί να κρατήσει κανείς ως συμπεράσματα απ’ αυτό που είδαμε το απόγευμα της Κυριακής στο βροχερό Αγρίνιο. Το πρώτο είναι η νοοτροπία των ποδοσφαιριστών του Παναθηναϊκού, οι οποίοι αντιμετωπίζουν τα ντέρμπι σαν να πρόκειται για έναν τελικό που χαρίζει κούπα και το δεύτερο πως αυτή η ομάδα, έτσι όπως είναι δομημένη, δεν έχει την πολυτέλεια να χάνει έστω και 1-2 βασικούς ποδοσφαιριστές. Και τα δύο είναι άκρως ανησυχητικά.
Η νοοτροπία σαφώς και είναι ένα μείζον ζήτημα που καλείται να λύσει ο Δώνης. Οι παίκτες μοιάζουν σαν να πρέπει από κάπου να τους έχουν… τσιγκλήσει για να βγάλουν στο γήπεδο πάθος, ένταση, θέληση, τσαμπουκά. Το έκαναν με τον Ολυμπιακό, τον ΠΑΟΚ, την ΑΕΚ, παιχνίδια που έτσι κι αλλιώς είναι ιδιαίτερης σημασίας. Το έκαναν στο Περιστέρι, δύο μέρες μετά την αποχώρηση του Νταμπίζα, σαν να ήθελαν να αποδείξουν πως έφυγε ο… κακός και τώρα όλα θα πάνε καλύτερα. Δεν το έκαναν σε κανένα άλλο παιχνίδι. Και τα αποτελέσματα τους τιμώρησαν.
Η διακοπή δεν μπορεί να θεωρηθεί ως δικαιολογία πως η ομάδα έχασε την ορμή της μετά την καταπληκτική ανατροπή με την ΑΕΚ. Θα έπρεπε να μπουν με το μαχαίρι στα δόντια από το πρώτο ημίχρονο και όχι να το πετάξουν στα σκουπίδια, έχοντας μία τελική και καμία ευκαιρία απέναντι στον Παναιτωλικό, ο οποίος είναι από τις χειρότερες ομάδες του πρωταθλήματος έως τώρα και δεν έχει νίκη.
Θα έπαιρνε την πρώτη του, αν ο Λουσέρο δεν αστοχούσε στο… άχαστο δοκάρι στο 52′ και αν ο Διούδης για ακόμα μια φορά δεν έκανε καταπληκτική επέμβαση, στο τετ α τετ του 93′, που παραλίγο να φέρει το οριστικό… έμφραγμα στον Παναθηναϊκό.
Το δεύτερο μεγάλο πρόβλημα του Παναθηναϊκού είναι η έλλειψη λύσεων. Του έλειψαν ο Ζαχίντ και ο Ινσούα και ξαφνικά… μπλόκαρε όλο το σύστημα. Ιδιαίτερα η απουσία του Νορβηγού ήταν εμφανέστατη στο γήπεδο, αφού κανείς άλλος δεν μπορεί να προσφέρει τα στοιχεία που αυτός έχει. Ο Παναθηναϊκός… κόπηκε στη μέση, δημιουργία δεν υπήρχε, οι φάσεις βγήκαν με το σταγονόμετρο.
Επηρέασε και η απουσία του Ινσούα, αφού ο Χατζηθεοδωρίδης δεν έδωσε μεσοεπιθετικά όσα ο Αργεντινός δίνει, ο Μπουζούκης με τον Χατζηγιοβάνη ήταν σε κακή μέρα, ο Κολοβός για ακόμα ένα παιχνίδι δεν άρπαξε την ευκαιρία και έμεινε ο Μακέντα να παλεύει με όλο τον Παναιτωλικό μήπως και από… τύχη έρθει το γκολ. Διότι αν ο Παναθηναϊκός κέρδιζε στο Αγρίνιο με τον τρόπο που αγωνιζόταν, θα το έκανε καθαρά από τύχη.
Οι πράσινοι χρειάζονται λύσεις για να γεμίσει το ρόστερ, όχι τόσο σε ποσότητα, αλλά σε ποιότητα. Για παράδειγμα, δεν υπάρχει λόγος να πιάνει θέση ο Μολό, που μπήκε και ξαφνικά ήταν σαν να έπαιζε με παίκτη λιγότερο η ομάδα. Μπορεί να φύγει ο Γάλλος και να έρθει άλλος στη θέση του, μπορεί να φύγει ο Μπεκ που και να έρθει άλλος στη θέση του.
Διαφορετικά, η όποια προσπάθεια έχει γίνει έως τώρα, κινδυνεύει να γκρεμιστεί σαν πύργος στην άμμο και ο Παναθηναϊκός να αγωνιστεί τον Μάιο στα πλέι άουτ, κάτι που θα είναι ακόμα ένα πλήγμα στο ήδη χτυπημένο γόητρό του τα τελευταία χρόνια.
⚽ Διάβασε όλα τα νέα για τον Παναθηναϊκό στο ποδόσφαιρο
