Ένας τόπος που έγινε συνώνυμος της φρίκης και του πόνου, καθώς κάθε Αρχή, ξεκινώντας από τους Οθωμανους και καταλήγοντας στην δικτατορία των συνταγματαρχών, δεν έχασε την ευκαιρία να το χρησιμοποιήσει ως φυλακή, αλλά και χώρο όπου έλαβαν χώρα μερικά από τα πλέον ειδεχθή εγκλήματα, μέσω των βασανιστηρίων τα οποία υποβάλλονταν οι κρατούμενοι σε αυτό.
Η «ανθρωπογεωγραφία» των τροφίμων άλλαξε πολύ στη διάρκεια του χρόνου. Και στα φρικτά κελιά του, τους «υγρούς τάφους» όπως αποκαλέστηκαν εξαιτίας της υγρασίας, «φιλοξενήθηκαν» κάθε λογής κρατούμενοι. Από ποινικούς και λήσταρχους, όπως ο Γιαγκούλας, μέχρι τον καταδικασθέντα ως «Δράκο του Σέιχ Σου», Αριστείδη Παγκρατίδη, αλλά και το ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς και πάντα μετριοπαθή, Λεωνίδα Κύρκο.
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ.
