Ο Παναθηναϊκός που βρήκε νωρίτερα τον δρόμο για την πηγή και νίκησε την αλαζονεία. Γράφει ο Βαγγέλης Νεραντζιάς.
Μια βραδιά γεμάτη κέρδη ήταν αυτή της κατάκτησης του Λιγκ Καπ για τον Παναθηναϊκό, η οποία σήμανε ταυτόχρονα και την επιστροφή του στους τίτλους έπειτα από μια δεκαετία. Μια ομάδα που πέρσι ξεκίνησε από το μηδέν και έφτασε έναν χρόνο νωρίτερα από το αρχικό πλάνο τριετίας στην πηγή. Αυτό είναι κάτι που γίνεται ξεκάθαρο αν ρίξει κανείς μια ματιά στο μπάτζετ των ανταγωνιστών του τίτλου.
Όμως αυτό που προκύπτει πλέον είναι ότι ο Παναθηναϊκός μπορεί να κοιτάξει ακόμη πιο μακριά. Για παράδειγμα σε τρία παιχνίδια με τον Ολυμπιακό οι δύο ομάδες έχουν από μια νίκη, αμφότερες με 3-2 και τη χθεσινή ισοπαλία-τίτλος για το τριφύλλι. Από τη στιγμή λοιπόν που κοντράρεις σε τρία παιχνίδια μπορείς να το κάνεις και σε πέντε που δίνουν το πρωτάθλημα. Τον δρόμο τον έμαθες, τον αντίπαλο τον απομυθοποίησες.
Στο αγωνιστικό σκέλος ο τίτλος του Λιγκ Καπ ήρθε από το πάθος, την δίψα των παικτών και την αύρα της έδρας. Οι πράσινοι με τον Τσάτσιτς να προστίθεται στους Ράπτη και Ανδρεόπουλο έχουν γίνει μια διαφορετική ομάδα, με επιλογές που λύνουν τα χέρια του Ανδρεόπουλου. Ο Γιάκομπσεν είναι εκπληκτικός στην δημιουργία, ο Στάροβις στην εκτέλεση, ο Ρανγκέλ στη τρέλα και ο Πανταλέων φυσικά η ψυχή της ομάδας.
Είναι πολύ ευχάριστο γεγονός η επιστροφή του Παναθηναϊκού στο βόλεϊ, γιατί είναι ένα τμήμα με βαριά φανέλα και ιστορία (18 πρωταθλήματα έχουν οι πράσινοι, το αναφέρουμε γιατί στη μετάδοση της ΕΡΤ ενημερωθήκατε επανειλημμένα μόνο για τους τίτλους των ερυθρόλευκων…), το οποίο καταποντίστηκε τη τελευταία δεκαετία με την διοικητική ανυπαρξία. Όμως τώρα που επέστρεψε έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα σε σχέση με τους ανταγωνιστές του, τη δύναμη του κόσμου του. Ακόμα και σε περιόδους που η ομάδα έπαιζε παιχνίδια παραμονής είχε εισιτήρια σαν να έπαιζε για τίτλους.
Αυτή η πρώτη κούπα που σηματοδοτεί την επιστροφή του Παναθηναϊκού σε μια νέα εποχή ανήκει σε όλους, αλλά λίγο παραπάνω στους Ανδρεόπουλο και Πανταλέων. Μακάρι όλοι οι Παναθηναϊκοί να αγαπούσαν τον Σύλλογο όσο αυτοί οι άνθρωποι …
ΥΓ. Στους τελικούς του Λιγκ Καπ ο Παναθηναϊκός νίκησε και την αλαζονεία… Τίποτα περισσότερο.
