Ένα πρόσωπο που έγραψε τη δική του ιστορία στον Σύλλογο και πέρασε από τις τάξεις του ήταν ο σπουδαίος Αθανάσιος Λευκαδίτης.
Η συγκεκριμένη προσωπικότητα ήρθε στη ζωή το 1872 στην Αθήνα με καταγωγή από το Αργοστόλι
Από τα μαθητικά του χρόνια, ο Λευκαδίτης αφιέρωνε πολλές ώρες στη φυσική αγωγή, στο κολύμπι, και στην ποδηλασία. Η κλίση του στον κλασικό αθλητισμό, τον οδήγησε, τη διετία 1897-1899, να φοιτήσει στην Ειδική Γυμναστική Σχολή.
Ως αθλητής του Εθνικού Γυμναστικού Συλλόγου, διακρίθηκε σε αγώνες γυμναστικής και αναρρίχησης, ενώ ήταν και μανιώδης ποδηλάτης
Μέσα σε τρία χρόνια, προάγεται, αναλαμβάνοντας και τη θέση του διευθυντή του Πανελλήνιου Γυμναστικού Συλλόγου.
Κατά την παραμονή του στον Πανελλήνιο γνωρίστηκε με τους αδερφούς Καλαφάτη και λίγο αργότερα η συγκεκριμένη γνωριμία αποδεικνύεται καθοριστική.
Το 1908 κατά τη διάρκεια των ολυμπιακών αγώνων στο Λονδίνο (συνοδός του Τσικλητήρα) ήρθε σε επαφή με τον προσκοπισμό και μόλις γύρισε στην Αθήνα άρχισε να τον μελετάει.
Στο μεταξύ το 1910 σε μία δύσκολη χρονιά για τον Σύλλογο ο Αθανάσιος Λευκαδίτης ανταποκρίνεται στο κάλεσμα του ιδρυτή του Παναθηναϊκού και λαμβάνει θέση στη διοίκηση της ομάδας ως σύμβουλος.
Επρόκειτο για μία πολύ σημαντική διοικητική «μεταγραφή» καθώς οι γνώσεις του και η εμπειρία του πάνω στον αθλητισμό ήταν πολύτιμες. Επιπλέον το «ναι» του Λευκαδίτη είχε τεράστια σημασία τότε για τους «πράσινους» καθώς η προσωπικότητα του ξεχώριζε.
Τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς ίδρυσε με μαθητές του Λυκείου Μακρή, όπου δίδασκε ως καθηγητής, την πρώτη ομάδα Ελλήνων Προσκόπων.
Ένας από τους πρώτους μαθητές του ήταν ο ποδοσφαιριστής του ΠΑΟ, Βασίλης Ανδρουλής.
Ο «παππούς του αθλητισμού» όπως τον αποκαλούσε η νεολαία της εποχής λόγω των γκρίζων μαλλιών του διαιτήτευσε κάποιους ποδοσφαιρικούς αγώνες ενώ το 1920 είναι ένας από τους πρώτους που διδάσκουν το μπάσκετ και το βόλεϊ στην Ελλάδα!
Το 1926 η τότε δικτατορία του Πάγκαλου, αλλά και αργότερα οι δικτατορίες του Κονδύλη και του Μεταξά, δεν ήθελαν τον δημοκρατικών πεποιθήσεων Αθανάσιο Λευκαδίτη, στη διοίκηση του Σώματος Ελλήνων Προσκόπων.
Το 1937 μάλιστα παραιτήθηκε ο ίδιος από τη θέση του Αρχηγού της 7ης Ομάδας Προσκόπων Αθηνών και σταματά να ασχολείται με τα διοικητικά του Σώματος Ελλήνων Προσκόπων, απογοητευμένος από τη δικτατορία του Μεταξά.
Τα πρώτα χτυπήματα κλόνισαν την υγεία του το 1939, όταν η δικτατορία του Μεταξά διέλυσε το Σώμα Ελλήνων Προσκόπων για να καταστήσει κυρίαρχη και υποχρεωτική την Εθνική Οργάνωση Νεολαίας, την Ε.Ο.Ν.
Έκλεισε τα μάτια για τελευταία φορά στις 18 Ιουνίου 1944 σε ηλικία 72 ετών. Κηδεύτηκε στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών, παρουσία τριακόσιων βαθμοφόρων και προσκόπων, με πολιτική περιβολή, από τις τριάντα ομάδες που δρούσαν κρυφά από τους Γερμανούς στην Αθήνα και στον Πειραιά.
Η ζωή του έγινε βιβλίο ενώ το 1967 δημιουργήθηκε μία προτομή του στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας στην πλατεία Αργεντινής Δημοκρατίας για να τιμήσει την προσφορά και το έργο του.
