Δεν είναι από εκείνες τις φορές που κάποιος ποδοσφαιριστής «χαϊδεύει αυτιά». Δεν το λέει για να το πει. Ο Λούκας Βιγιαφάνιες θα μπορούσε να βρει ίδιο ή και μεγαλύτερο συμβόλαιο σε άλλη χώρα. Για παράδειγμα στην Τουρκία, όπου και είχε αγωνιστεί μετά τον Παναθηναϊκό. Ή σε κάποια άλλη ομάδα στο Μεξικό. Ήθελε να γυρίσει στον Παναθηναϊκό. Γούσταρε. Δήλωσε «πράσινος». Και το δήλωσε γιατί το νιώθει.
Πέρασε στον Παναθηναϊκό τις πιο ποιοτικές μέρες στην καριέρα του. Είχε τα καλύτερα νούμερα από οποιαδήποτε άλλη ομάδα. Έφυγε επειδή υπήρχαν οικονομικά προβλήματα και όχι επειδή το ήθελε. Και είχε πει πως μια μέρα θα γυρίσει. Αυτή η… τρέλα του Βιγιαφάνιες είναι που χρειάζεται ο Παναθηναϊκός ακόμα περισσότερο και από την ποιότητά του. Το ποδοσφαιρικό του κίνητρο που παραμένει σε πολύ υψηλά επίπεδα. Η δίψα του για επιτυχίες.
Ο Αργεντινός λύνει τα χέρια του Πογιάτος αγωνιστικά, μπορεί να ξεσηκώσει την εξέδρα με τις ενέργειές του, αλλά πάνω απ’ όλα δίνει στίγμα πως ο Παναθηναϊκός αλλάζει. Μπαίνει σε μια εποχή μεγαλύτερης… κανονικότητας. Αναζητεί πλέον τους τρόπους για να γίνει ξανά πρωταγωνιστής και διεκδικητής τίτλων.
Κι όλα αυτά περνάνε μέσα από τα λεφτά. Ο Αλαφούζος επιλέγει να ανεβάσει το μπάτζετ, να κάνει υπερβάσεις, να στηρίξει τον νέο τεχνικό διευθυντή και τον προπονητή εμπράκτως. Μένει πλέον να δούμε τις επιλογές στο δεξί άκρο της άμυνας και τον παίκτη που θα έρθει για να πλαισιώσει τον Κουρμπέλη. Είναι ίσως σημαντικότερες κι από τον Βιγιαφάνιες ή τους ακραίους που ήρθαν, καθώς καλούνται οι «πράσινοι» να βρουν ισορροπία στο ρόστερ τους. Ώστε να μην πάει χαμένη η έως τώρα επένδυση που έχει γίνει.
