«Ο καλύτερος φίλος του προπονητή είναι το αποτέλεσμα που φέρνει». Με αυτή την ατάκα μας παρουσιάστηκε χθες ο απολαυστικός Λάζλο Μπόλονι, κατά τη διάρκεια της πρώτης του συνέντευξης Τύπου σαν προπονητής του Παναθηναϊκού. Ήξερε τι έλεγε.
Ο Παναθηναϊκός αυτή τη στιγμή έχει ανάγκη από αποτελέσματα. Από βαθμούς. Με κάθε τρόπο, δίχως να ενδιαφέρεται αν θα παίξει καλά ή όχι. Αν στο τέλος της ημέρας το «σακούλι» δε γεμίζει, η όποια βελτίωση θα κρυφτεί πίσω απ’ τον βαθμολογικό πίνακα. Ο Μπόλονι το γνωρίζει και είχε σκεφτεί πολύ καλά τα λόγια του. Όταν ένας προπονητής αναλαμβάνει μια ομάδα Οκτώβρη μήνα, έπειτα από σερί χαμένα αποτελέσματα, το πρώτο πράγμα που θέλει είναι οι νίκες. Να την ξεκολλήσει, κυρίως ψυχολογικά και σε αυτοπεποίθηση. Να της δώσει ψυχολογία και ώθηση. Να βγάλει το κάρο από τη λάσπη. Ούτε υποσχέσεις για θέαμα, ούτε «θα βλέπει ο κόσμος μια ομάδα που θα τη χαίρεται», ούτε φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Ξερά, κυνικά και ρεαλιστικά. Να έρθουν οι νίκες και σιγά – σιγά θα διορθωθούν και τα υπόλοιπα.
Ο Μπόλονι κέρδισε μόνο συμπάθειες στην παρουσίασή του ακριβώς γι’ αυτή την ειλικρίνειά του. Ευθύς, με χιούμορ, με ιστορίες που είχε να διηγηθεί. Μιλούσε περισσότερο από μία ώρα, αλλά δεν κούρασε ούτε λεπτό. Ζήτησε συγνώμη που δεν απαντούσε στα πολλά τηλέφωνα των δημοσιογράφων επειδή ήθελε να μιλήσει όταν όλοι θα ήταν μαζεμένοι. Δεν είχε πρόβλημα να πει δημόσια πως το τηλέφωνό του είναι διαθέσιμο προς τους εκπροσώπους του Τύπου. Επικοινωνιακός, έξυπνος, με χιούμορ και με… ντρίπλες όπου χρειάζονταν.
Αν οι Ισπανοί που έφερε ο Ρόκα αξίζουν, φυσικά και θα παίξουν. Δεν κοιτάζει την εθνικότητα που γράφει η ταυτότητα, αλλά την εικόνα στο γήπεδο. Αυτός θα είναι ο καθρέφτης. Προφανώς και αν ήταν εκείνος στον μεταγραφικό σχεδιασμό πιθανόν να μην διάλεγε κανέναν από τους παίκτες που έφεραν ο Ρόκα και ο Πογιάτος. Όμως δεν θα τους «ακυρώσει». Αντίθετα, έχω την εντύπωση πως στα χέρια του θα δούμε έναν καλύτερο Καρλίτος, έναν καλύτερο Αϊτόρ, έναν καλύτερο Σαβιέρ. Το πιο σημαντικό απ’ όσα είπε; Πως στο τέλος της χρονιάς θέλει να έχουν αναδειχτεί τρεις ποδοσφαιριστές. Προφανώς στο μυαλό του υπάρχουν – και – οι πωλήσεις. Ο σύλλογος τις έχει ανάγκη, όχι απαραίτητα για οικονομικούς λόγους, αλλά και για λόγους πρεστίζ. Για να γίνει ισότιμο μέλος μιας αγοράς η οποία «απαιτεί» το δούναι και λαβείν.
Η εποχή Μπόλονι ξεκίνησε στον Παναθηναϊκό με τον προπονητή να κερδίζει συμπάθειες. Σε κόσμο και media. Μην το έχετε λίγο. Είναι σημαντικό το πρώτο «γκελ» να είναι θετικό. Και ο Ρουμάνος έκανε πολύ θετικό «γκελ», σε μια εποχή που η γκρίνια και η εσωστρέφεια έχουν ποτίσει και πάλι τον οργανισμό του Παναθηναϊκού, σε μια εποχή που ακόμα και ο πανηγυρισμός ενός ποδοσφαιριστή (Μακέντα) έχει φτάσει σε σημείο να «ποινικοποείται».
