Ο Διονύσης Δεσύλλας γράφει στο panathinaikos24.gr για τα παράλογα που ξανασυμβαίνουν στον Παναθηναϊκό και τις αποφάσεις της τεχνικής ηγεσίας.
Ο Διονύσης Δεσύλλας γράφει στο panathinaikos24.gr για τα παράλογα που ξανασυμβαίνουν στον Παναθηναϊκό και τις αποφάσεις της τεχνικής ηγεσίας.
Μετά τα όσα παλαβά συνέβησαν το καλοκαίρι και στο ξεκίνημα της χρονιάς, ο Παναθηναϊκός αποφάσισε να πάει σε μια διαφορετική λύση στην τεχνική του ηγεσία, βάζοντας στην ομάδα τον Λάζλο Μπόλονι. Οι πράσινοι, μετά την επιλογή του άπειρου Πογιάτος, πήγαν στο άλλο άκρο, δηλαδή στον πολύπειρο Ρουμάνο τεχνικό, ο οποίος είχε μπροστά του το δύσκολο έργο της ποδοσφαιρικής ανάτασης του τριφυλλιού και μάλιστα μέσα στη σεζόν.
Η αλήθεια είναι ότι με την άφιξη Μπόλονι, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ο Λούκας Βιγιαφάνιες ήταν, επιτέλους, διαθέσιμος, η ομάδα έδειξε ένα διαφορετικό πρόσωπο, καλύτερο από το προηγούμενο. Οχι εντυπωσιακό, ούτε είδαμε κάποια θεαματική αλλαγή. Δε γινόταν, άλλωστε, να συμβεί κάτι τέτοιο. Ωστόσο, ήρθαν νίκες, το τριφύλλι πήρε κάπως τα πάνω του, έχασε στις λεπτομέρειες από Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ, έπαιξε ένα πιο ορθολογικό ποδόσφαιρο και έβγαζε από πάνω του την πίεση που υπήρχε στις αρχές της σεζόν, όσο, δηλαδή, δεν έρχονταν τα αποτελέσματα. Οταν παίρνεις αυτό που θες, αυτομάτως αποκτάς και σιγουριά στις κινήσεις σου, γεμίζεις με αυτοπεποίθηση, έχει περισσότερη ηρεμία να βελτιώσεις αδυναμίες και αυτό συνέβη, μέχρι ενός σημείου, στην ομάδα.
Οφείλουμε να τα καταγράφουμε όλα. Οπως αναφερόμαστε στα θετικά, πρέπει να κάνουμε το ίδιο και στα αρνητικά. Και η πραγματικότητα είναι ότι υπάρχουν τέτοια και μάλιστα αρκετά.
Εξηγούμαστε: Την πρώτη ευθύνη για τα όσα συμβαίνουν εδώ και καιρό στον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό, προφανώς και δεν μπορεί να την έχει ο Λάζλο Μπόλονι. Δε γίνεται, όμως, να μείνει στο απυρόβλητο, δε είναι δυνατόν να αναφερόμαστε στον κόουτς μόνο στα καλά και στις νίκες και καθόλου στα άσχημα.
Ο 67χρονος προπονητής παίζει με τη φωτιά εδώ και καιρό. Το παράδοξο ή παράλογο έχει να κάνει με το γεγονός ότι υπάρχουν εντάσεις ανάμεσα στον ίδιο και σε ποδοσφαιριστές, οι οποίοι μέχρι τώρα έπαιζαν βασικοί. Οι Βιγιαφάνιες και Μακέντα είναι τα πιο τρανά παραδείγματα. Οι συγκεκριμένοι παίκτες ήταν στις πρώτες επιλογές του Μπόλονι, αλλά οι σχέσεις μαζί τους δεν ήταν και οι καλύτερες με αποκορύφωμα τα όσα συνέβησαν στο παιχνίδι της Τούμπας. Δεν είναι οι μόνοι. Στο Κορωπί μόνο… ευχάριστη δεν είναι η κατάσταση. Το κλίμα στα αποδυτήρια δεν είναι καλό και τα προβλήματα βγαίνουν όταν δεν έρχονται τα καλά αποτελέσματα. Οπως και τα νεύρα. Δείτε για παράδειγμα τι έγινε χθες με τον Ρουμάνο μετά το ματς και θα επιβεβαιώσετε τα παραπάνω. Τέτοια υπάρχουν και στην καθημερινότητα του Παναθηναϊκού. Οταν σε μια ομάδα στις νίκες είναι όλα καλά και στα στραβοπατήματα βγαίνουν όλα τα προβλήματα, τότε κάτι δεν πάει καλά. Ολοι ευθύνονται γι αυτό. Και οι παίκτες, εννοείται. Η πρώτη ευθύνη, όμως, ανήκει στον προπονητή και τους επικεφαλής του τμήματος.
Σε ό, τι έχει να κάνει με τα καθαρά ποδοσφαιρικά, ο Μπόλονι πιστώνεται τη βελτίωση, τα αποτελέσματα που ήρθαν, αλλά και την καλύτερη λειτουργία στο αμυντικό κομμάτι. Οχι, βέβαια, πάντα. Για παράδειγμα η συμπεριφορά της ομάδας στις στατικές φάσεις της Τούμπας, ήταν κάκιστη.
Στο χθεσινό ματς, το τριφύλλι είναι τυχερό που δεν έχασε από τον καλύτερο Αστέρα Τρίπολης. Προφανώς και υπάρχουν δικαιολογίες. Οπως τα κρούσματα κορωνοϊού, αλλά και το γεγονός ότι άπαντες έμαθαν ότι το ματς θα γίνει σχεδόν 2 ώρες πριν. Ολα αυτά παίζουν τον ρόλο τους. Αλλά δεν είναι τα μόνα.
Με ποια λογική δόθηκε τόση μεγάλη άδεια στους παίκτες; Με ποιο σκεπτικό και για ποιον λόγο; Κέρδισαν κάτι οι πράσινοι και έπρεπε να μείνουν εκτός προπονήσεων τόσο μεγάλο διάστημα (δεν έχει γίνει ποτέ ξανά); Μια ομάδα η οποία είναι στην 5η θέση του βαθμολογικού πίνακα, δικαιούται να παίρνει… μπόνους στη χριστουγεννιάτικη άδεια και όχι να κάθεται να δουλέψει τις αδυναμίες της; Τα ερωτήματα είναι ρητορικά…
Ηταν παράλογο αυτό που συνέβη. Και μάλιστα πριν από ματς κρίσιμα, στην προσπάθεια που κάνει ο Παναθηναϊκός να καλύψει το χαμένο έδαφος. Ας μη σταθούμε τόσο στα περί κρουσμάτων. Αυτά μπορεί να σου χτυπήσουν την πόρτα ανά πάσα ώρα και στιγμή, ακόμα κι όταν δε βρίσκεσαι σε άδεια. Η κυρίαρχη κουβέντα για την περίφημη άδεια πρέπει να γίνεται για το καθαρά αγωνιστικό κομμάτι. Η ομάδα έμεινε πολύ εκτός προπονήσεων και αυτό έχει κόστος. Για να μην πούμε ότι προσπάθησε αυτό να το… καλύψει με φορτωμένο πρόγραμμα μετά την επιστροφή στο Κορωπί και με διπλές προπονήσεις!
Πάμε και στις επιλογές που έγιναν χθες. Ο Μακέντα έμεινε εκτός για να παίξει στη θέση του ο Καρλίτος. Μάλιστα. Ενας επιθετικός, ο οποίος έχει περιττά κιλά και δεν είναι φιτ, αποφασίστηκε να αγωνιστεί ως βασικός έπειτα από πολυήμερη άδεια. Τα αποτελέσματα τα είδαμε. Οπως, επίσης, και τη διαχείριση στον αγώνα. Η αλλαγή για παράδειγμα του Ιωαννίδη και η απόφαση να παίξει ως εξτρέμ (!), τη στιγμή που υπήρχε ο Εμμανουηλίδης, είναι κι αυτή από μόνη της παράλογη. Οπως, επίσης, και το γεγονός ότι ενώ η ομάδα δε βλεπόταν και δεν μπορούσε με τίποτα να δημιουργήσει, δεν έγιναν περισσότερες αλλαγές, προκειμένου να φρεσκαριστεί όσο μπορούσε ο Παναθηναϊκός και να εξαντλήσει ο κόουτς κάθε περιθώριο για να φτάσει η ομάδα στην πολυπόθητη νίκη.
Μετά το μικρό σερί που έγινε, το τριφύλλι παρουσιάζει ξανά τις γνωστές ποδοσφαιρικές του αδυναμίες. Σε αυτά προστέθηκε η ένταση στα αποδυτήρια, αλλά και τα διάφορα παράλογα που αναφέραμε παραπάνω. Ολο αυτό θα πρέπει να τελειώσει χθες. Δεν μπορεί να συνεχιστεί και θα πρέπει να το αντιληφθούν όλοι στην ομάδα, από τη διοίκηση, τον Μπόλονι και τους ποδοσφαιριστές. Ας αποφασίσουν στο κλαμπ τι θέλουν ή καλύτερα με ποιον τρόπο θα τον πετύχουν και ας το κάνουν σαφές.
Σε διαφορετική περίπτωση πάλι θα ψάχνουμε να δούμε τι φταίει και γιατί η ομάδα δεν μπορεί με τίποτα να σηκωθεί και να δει με καλύτερο μάτι τη συνέχεια.
