Ο Μάριο Χεζόνια αποθέωσε τον Δημήτρη Διαμαντίδη, τόνισε πως η κατάκτηση του νταμπλ είναι και προσωπικός του στόχος, ενώ έκανε αναφορά στην… τρελή υποδοχή του στο «Ελ.Βενιζέλος» και στον Όντεντ Κάτας.
Ο Κροάτης μιλώντας στην εκπομπή «ΟΠΑΠ Game Time», αναφέρθηκε στους λόγους που επέλεξε το «τριφύλλι», στην επιστροφή του στην Ευρωλίγκα, αλλά και για το NBA.
Αναλυτικά όσα δήλωσε:
Για την επιστροφή του στην Euroleague: «Νιώθω πολύ καλά. Επιτέλους βοηθάω, όπως λένε στο μπάσκετ. Παίκτες, προπονητές μέχρι και διαιτητές με πλησιάζουν και μου μιλάνε. Είναι όμορφο να βλέπω πάλι ανθρώπους που γνώριζα».
Για τις διαφορές ανάμεσα στο ΝΒΑ και την Euroleague: «Την πρώτη χρονιά έλεγα πως είναι η επαφή και η ταχύτητα. Ήταν αλήθεια, αλλά τώρα έχει αλλάξει αυτό. Όλοι παίζουν μπάσκετ, όλοι έχουν ρυθμό, καλή σωματική κατάσταση. Η αλήθεια είναι πως το ταλέντο είναι ένα σκαλί πιο πάνω στο ΝΒΑ. Γι’άυτό υπάρχει αυτή η διαφορά στα στιγμιότυπα, στο παιχνίδι, σε αυτά που μπορούν να κάνουν. Αλλά νομίζω πως η Ευρώπη ανεβαίνει συνέχεια και δεν θα υπάρχει μεγάλη διαφορά».
Για τον ποιον παλιό του συμπαίκτη θα έφερνε μαζί του στον Παναθηναϊκό: «Θα είναι δύσκολο να ταιριάξουν στο σύστημα. Θα πήγαινα όμως με τον Λίλαρντ. Μου αρέσουν κάποιοι παίκτες, αλλά δεν ξέρω. Αν έπρεπε να διαλέξω θα πήγαινα με τον καλύτερο συμπαίκτη που είχα εκεί και αυτός είναι ο Λίλαρντ. Αλλά δεν ξέρω πως θα μπορούσαν να προσαρμοστούν σε αυτό το στυλ παιχνιδιού».
Για την υποδοχή στο αεροδρόμιο: «Θέλω να κάνω τους ανθρώπους χαρούμενους. Αυτούς που βλέπουν μπάσκετ, που με στηρίζουν. Θέλω να δώσω πίσω την αγάπη που δέχτηκα. Ειλικρινά ένιωσα σαν το σπίτι μου. Δεν συμβαίνει οπουδήποτε ή στον καθένα. Είναι ευλογία για μένα, να έχω μία ομάδα που είναι σαν οικογένεια, που με υποστηρίζει».
Για το αγωνιστικό κομμάτι: «Υπάρχουν κάποια καινούρια στοιχεία και υπάρχουν πράγματα που είχαν εξαφανιστεί στις ΗΠΑ, επειδή το στυλ του παιχνιδιού είναι διαφορετικό. Κάθε κατοχή μετράει, δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο. Είμαι επίσης ευγνώμων στον Λίο και τον προπονητή Κάτας. Δεν θέλω να είμαι αγενής στους Αμερικανούς προπονητές, αλλά είναι ο καλύτερος που είχα ποτέ. Έχει παίξει, έχει παίξει και εδώ, οπότε καταλαβαίνει απόλυτα την θέση μου. Δεν υπάρχει γράψιμο, δεν υπάρχουν πίνακες, λάπτοπ, στατιστικά. Μου λέει άμεσα τι πρέπει να κάνω και το νιώθω, επειδή είναι το σωστό. Είναι ένας από τους βασικούς λόγους που είμαι εδώ και με βοηθά πολύ».
Για το τι μπορεί να προσφέρει στον σύλλογο ως παίκτης: «Είναι το κομμάτι μου. Ήταν λίγο περίεργο, ήμουν 1,90, περίπου 80-90 κιλά και έπαιζα αυστηρά ως σούτινγκ γκαρντ στην Μπαρτσελόνα. Πέρασε ο καιρός, υπήρξαν πολλά πράγματα που δεν χώρεσαν ποτέ στο μυαλό μου. Οι παίκτες μπροστά μου, η πολιτική… Κράτησα καθαρό το μυαλό μου, γιατί πάντα ήξερα ποιος είμαι και τι θέλω να κάνω.
Άρχισα να ψηλώνω και τώρα είμαι στα 2,06 μέτρα, έφτασα τα 110 κιλά. Στο Πόρτλαντ ξεκινούσα ως “τεσσάρι”, έπαιζα και αναπληρωματικός σέντερ. Έπαιζα point forward, τριάρι. Στην Μπαρτσελόνα ήμουν σκόρερ. Είχα το δολοφονικό ένστικτο, έβαζα καλάθια, ήμουν μηχανή καλαθιών, αλλά δεν ήξερα να πασάρω. Ο κόουτς Βόγκελ με τοποθέτησε μετά σε θέση πλέι-μέικερ και είδα ότι μπορώ να πασάρω σωστά. Ανακάλυψα πράγματα που δεν ήξερα ότι είναι μέρος του παιχνιδιού μου. Οπότε, για να σου απαντήσω, μπορώ να προσφέρω ό,τι χρειάζεται ο κόουτς Κάτας».
Για το αν νιώθει ηγέτης: «Ναι, φυσικά».
Για τους στόχους του: «Είναι περίεργη χρονιά. Ξέρω ότι άλλαξε ο προπονητής, ότι το μπάτζετ είναι διαφορετικό σε σχέση με άλλες χρονιές. Αυτό μπορεί να επηρεάσει εσένα, αλλά δεν μπορεί να επηρεάσει το παιχνίδι και την οικογένειά μας. Η κατάσταση είναι αυτή που είναι και εμείς προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο δυνατό μέσα από αυτή. Δεν ξέρω, πολλά πρέπει να συζητηθούν για το ελληνικό πρωτάθλημα και το Κύπελλο. Έτσι ήταν και στην Ισπανία, οι άνθρωποι χαίρονται ειδικά στα εγχώρια πρωταθλήματα και αν έχεις έναν κακό χρόνο στην Euroleague. Ο Παναθηναϊκός είναι τεράστιος σύλλογος και όλα τα τρόπαια μετράνε. Όχι μόνο τα εγχώρια αλλά και η Euroleague. Είναι προσωπικός μου στόχος να κατακτήσουμε το νταμπλ».
Για το πρότυπό του: «Μιλάμε για τον “Θεό”, τον Δημήτρη Διαμαντίδη. Ήμουν τυχερός. Ήμουν 16 ετών και μπόρεσα να παίξω απέναντί του στην Euroleague. Έκανα προπονήσεις με τον Ναβάρο. Υπήρχαν πολλοί παίκτες, αλλά εγώ ποτέ δεν κοίταξα τα highlights. Δεν με ενδιέφερε να τα βλέπω. Μου άρεσε να βλέπω το νόημα του παιχνιδιού και τους λόγους για τους οποίους παίρνονται αυτές οι αποφάσεις. Το μπάσκετ δεν κάνει λάθη όταν βλέπεις τον Δημήτρη και τον Ναβάρο. Όλα είναι σε μία σειρά, όλα βρίσκονται εκεί που πρέπει. Ήμουν τυχερός».
Για το παιχνίδι με τον Ερυθρό Αστέρα (19/3): «Πρέπει να τους κερδίσουμε. Γενικά, πρέπει να τους κερδίζουμε όλους, αλλά προφανώς είναι η Euroleague. Οι ομάδες ξέρουν να παίζουν, πρέπει να προετοιμαστούμε καλά για όλους. Δεν έχω δώσει σημασία στην θέση μας, αλλά τώρα ξέρω πως πρέπει να τελειώσουμε δυνατά την σεζόν, με αξιοπρέπεια, με χαρακτήρα, με περηφάνια. Να εκπροσωπήσουμε την Αθήνα, τον σύλλογο, τους οπαδούς, αυτό που είμαστε. Είναι σημαντικό να τελειώσεις σωστά την σεζόν και να εκπροσωπήσεις όπως πρέπει την ομάδα σου».
🏀 Διάβασε όλα τα νέα για τον Παναθηναϊκό στο μπάσκετ
