Φάνηκε σε όλη τη διάρκεια της σεζόν πως το ρόστερ του Παναθηναϊκού δεν ήταν ιδιαιτέρως υψηλού επιπέδου. Αν εξαιρέσουμε κάποιες περιπτώσεις, υπήρξαν πολλοί παίκτες που έδειξαν πως δεν μπορούν να σηκώσουν το βάρος της φανέλας. Δεν βγήκαν οι μεταγραφές ούτε του καλοκαιριού, ούτε του χειμώνα, δεν κόλλησαν οι παίκτες μεταξύ τους, δεν έκανε σωστή δουλειά στη χημεία ούτε το πρώτο, ούτε το δεύτερο προπονητικό τιμ. Το αποτέλεσμα το είδαμε στο γήπεδο. Και ήταν απογοητευτικό.
Μπορεί να κριθεί ατομικά ένας ποδοσφαιριστής σε σχέση με τη σεζόν που πέρασε; Μπορούν να βγουν ασφαλή συμπεράσματα, όταν όλη η ομάδα δεν κατάφερε να ορθοποδήσει και να παίξει ποδόσφαιρο της προκοπής σε καμία φάση της χρονιάς; Για κάποιους μπορούν.
Για παράδειγμα ο Αγιούμπ μοιάζει με… πρώην ποδοσφαιριστή. Είτε καλή, είτε κακή ήταν η ομάδα, ο Αγιούμπ θα είχε την ίδια απογοητευτική εικόνα. Ο Καρλίτος δεν κατάφερε ποτέ να κολλήσει σε κανένα σύστημα. Δεν ταίριαξε με την ομάδα και πιθανόν να μην του ταίριαξε και η ομάδα. Ο Φακούντο Σάντσες πήγε κάτι να δείξει, αλλά ο Μπόλονι επί της ουσίας τον… τελείωσε. Ίσως με τον Γιοβάνοβιτς να πάρει μία ακόμα ευκαιρία.
Υπάρχουν όμως και παίκτες που τα ατομικά τους χαρακτηριστικά δεν μπορούν να αγνοηθούν. Και ίσως “έμπλεξαν” με το μεγάλο πρόβλημα της ομάδας. Τα δέντρα σε ένα δάσος που καιγόταν. Ο Αϊτόρ είναι ένας απ’ αυτούς. Έχει ταχύτητα, έχει καλό αριστερό, έχει καλό τελείωμα φάσεων, έχει αξιοπρόσεκτη ντρίπλα. Ένας παίκτης που ήρθε με πολλές περγαμηνές, με μια καλή καριέρα στο ολλανδικό πρωτάθλημα. Και γι’ αυτό υπάρχουν πολλοί σύλλογοι που τώρα ενδιαφέρονται γι’ αυτόν. Το βιογραφικό του δείχνει ότι μπορεί να παίξει σε υψηλό επίπεδο. Ίσως θα έπρεπε να πάρει μία ευκαιρία ακόμα και να αποτελέσει μια λύση για την επόμενη σεζόν.
Εγώ δεν θα “έκαιγα” ούτε τον Σαβιέρ. Όταν προσαρμόστηκε άρχισε να δείχνει καλά στοιχεία. Θυμίζω πως είχε γίνει βασικός και έγινε επειδή το άξιζε βάσει της εικόνας του. Αν δεν υπήρχε ο τραυματισμός του, ίσως να είχαμε δει πολλά περισσότερα πράγματα από τον Πορτογάλο. Και οι δύο έχουν στοιχεία που θα μπορούσαν να βοηθήσουν τον Παναθηναϊκό της επόμενης μέρας. Έστω και ως εναλλακτικές επιλογές ή να έμπαιναν σε διαδικασία διεκδίκησης μιας θέσης, που μέσω του εσωτερικού ανταγωνισμού μπορεί να κάνει τον ποδοσφαιριστή καλύτερο.
Υπάρχει και ο Κολοβός, που πήγε πολύ καλά στη Σέριφ, σε ένα πρωτάθλημα βέβαια πολύ χαμηλού επιπέδου. Αλλά τον ξέρουμε τον Κολοβό. Αν ο Γιοβάνοβιτς βρει το… κουμπί του και πάνω απ’ όλα τη θέση του, ο Παναθηναϊκός μπορεί να πάρει πολλά από ένα παιδί που είναι Έλληνας, έχει κίνητρο και εγωισμό να αποδείξει πως δεν είναι… τελειωμένος στο υψηλό επίπεδο.
Γενικά αν ο Γιοβάνοβιτς δει περισσότερο τα ατομικά χαρακτηριστικά κάποιων ποδοσφαιριστών και αφήσει το γενικό σύνολο, ίσως καταφέρει να βρει 3-4 “μεταγραφές” μέσα στο ρόστερ και να έχει επιπλέον λύσεις για την επόμενη σεζόν.
