Ο Παναθηναϊκός ταξίδεψε για το Βελιγράδι με φιλοδοξίες προσέκρουσε όμως σε τοίχο το απόγευμα της Πέμπτης και επιστρέφει στην Ελλάδα με μια από τις πιο βαριές ήττες της ιστορίας του.
Στον αθλητισμό η ήττα είναι μέσα στο παιχνίδι. Αυτό που ενόχλησε όμως, το κοινό που παρακολούθησε την αναμέτρηση είναι ο τρόπος που αυτή ήρθε. Πριν την αναχώρηση της ομάδας για τη Σερβία τόσο ο Δημήτρης Πρίφτης όσο και ο Ντάριλ Μέικον στις δηλώσεις τους, ήταν αισιόδοξοι για την έκβαση του αγώνα και όλοι σχεδόν συμφωνούσαν πως ο Παναθηναϊκός θα παίξει στην έδρα του Ερυθρού Αστέρα τα «ρέστα» του για διπλό.
Οι δηλώσεις μείνανε δηλώσεις, όπως έλεγε ένα παλιό λαϊκό άσμα και οι «πράσινοι» έχασαν τη γη κάτω από τα πόδια τους από το τζάμπολ του αγώνα. Οι παίκτες του Ερυθρού Αστέρα μύρισαν αίμα και κατασπάραξαν το χιλιοταλαιπωρημένο σώμα του Παναθηναϊκού. Προφανώς και αυτή η ήττα θα αφήσει απόνερα στο εσωτερικό της ομάδας, αλλά για να έρθει τόσο αυτό όσο και τα προηγούμενα ανεπιτυχή αποτελέσματα από την αρχή της σεζόν έχουν βάλει πολλοί το χέρι τους.
Πρώτα απ’ όλα ο κύριος υπεύθυνος της παρατημένης και πλήρως απαξιωμένης ομάδας είναι η διοίκηση και ο μεγαλομέτοχος της. Με έσοδα – έξοδα δεν μπορείς να χτίσεις ομάδα αξιώσεων ποτέ και για κανέναν λόγο. Δεν ξέρουμε τις προθέσεις της, δεν ξέρουμε τι αποφασίζει την Δευτέρα, τι σκέφτεται την Τρίτη και τι πράττει την Τετάρτη. Μια μεγάλη ανισορροπία που πέρασε και στην ομάδα με τον πιο σκληρό και επώδυνο τρόπο.
Δεύτερος πρωταγωνιστής είναι ο Δημήτρης Πρίφτης που ενω ήξερε εξ’ αρχής πως το καράβι και φέτος θα μπάζει νερά, φρόντισε να το αφήσει με μεγάλα κενά που ουδέποτε καλλωπίστηκαν με τα αποτελέσματα να είναι κωμικοτραγικά. OK, συμφωνούμε πως ακόμα και σε αυτή την κατάσταση ο Παναθηναϊκός αποτελεί μαγαζί-γωνία για ένα φιλόδοξο προπονητή. Ωστόσο, ο έμπειρος Πρίφτης έχει δείξει από το ματς της Θεσσαλονίκης και μετά να έχει χάσει τα πάντα μέσα στην ομάδα. Προσωπικότητες, φιλότιμο και τσαγανό έχουν πάει περίπατο και ο Παναθηναϊκός έχει μετατρέψει τα περισσότερα παιχνίδια ως τώρα σε «τουρλουμπούκι» games.
Τελευταίες πρωταγωνιστές στο κάδρο της αποτυχίας είναι οι παίκτες. Δεν ξέρουν που ήρθαν, δε φαίνεται να γνωρίζουν σε ποιο σύλλογο παίζουν και το κυριότερο δεν υπάρχει ενσυναίσθηση για το τι έχει γίνει ως τώρα και το θέαμα που παρουσιάζει η ομάδα στο παρκέ.
Πώς είναι δυνατόν να σου ξεφεύγει ένα ματς και να το παρατάς; Που παίζεις ρε Περι, ρε Φλόιντ, ρε Έβανς; Εδώ είναι Παναθηναϊκός, η μεγαλύτερη ομάδα της Ελλάδας και ένα από τα ισχυρά brand name της μπασκετικής Ευρώπης. Δεν είσαι ούτε Λόντον Τάουερς, ούτε Τσεντεβίτα.
Απαγορεύεται να δείχνει ράθυμη εικόνα σου παρκέ και το κυριότερο να γράφονται μαύρες σελίδες στην ιστορία του συλλόγου. Ο Παναθηναϊκός πρέπει να πρωταγωνιστεί στην Ευρωλίγκα και το βεληνεκές του είναι τόσο μεγάλο που ξεπερνά παίκτες, προπονητές και διοικήσεις, δεν είναι ομάδα επιπέδου BCL ή Eurocup για να μαθαίνει ο κάθε άπειρος στους κασίδη το κεφάλι.
Η χθεσινή εμφάνιση στο Βελιγράδι πρέπει να αποτελεί κόκκινη γραμμή για όλους στην ομάδα και το αμέσως προσεχές διάστημα να διορθωθεί το κλίμα. Είτε η διοίκηση να αποδεσμεύσει όσους παίκτες δεν κάνουν τη δουλειά για την οποία αποκτήθηκαν είτε το τεχνικό σταφ να αφήσει πάγκο τους ράθυμους και όσους δεν προσπαθούν. Στο κάτω κάτω καλύτερα να χάνεις ένα ματς με Μάτζούκα, Μποχωρίδη και Αβδάλα παρά με τους αμφιβόλου ποιότητας ξένους, που ήρθαν φέτος το καλοκαίρι στην ομάδα και ακόμα ψάχνονται να μάθουν τα ονόματα των συμπαικτών τους.
Τα αμέσως επόμενα ματς σε Ελλάδα και Ευρώπη είναι αρκετά κρίσιμα και πρέπει να γίνει αλλαγή πλεύσης ώστε να καλυφθεί το χάντικαπ. Σε διαφορετική περίπτωση ας συμβιβαστούμε όλοι με την κατάκτηση του Σούπερ Καπ τον περασμένο Σεπτέμβριο, αλλά και με την τελευταία θέση στην Ευρώπη. Θέση η οποία δεν αρμόζει στην ιστορία και το DNA του Παναθηναϊκού.
🏀 Διάβασε όλα τα νέα για τον Παναθηναϊκό στο μπάσκετ
