Είναι ασφαλές πλέον το δείγμα που έχουμε στα χέρια μας από το τι είδους προπονητής είναι ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Από τη δουλειά που μπορεί να κάνει όχι μόνο σε επίπεδο τακτικής συμπεριφοράς της ομάδας, αλλά και σε επίπεδο βελτίωσης της ατομικής απόδοσης του κάθε ποδοσφαιριστή. Ο Σέρβος είναι ένας δίκαιος προπονητής και αυτό έχει περάσει στα αποδυτήρια από την πρώτη στιγμή.
Υπάρχουν αυτή την ώρα παίκτες που κάνουν τη διαφορά, οι οποίοι έμοιαζαν σχεδόν τελειωμένοι μέχρι πριν από λίγους μήνες. Τα δύο πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι ο Αϊτόρ και ο Βιγιαφάνιες. Ο πρώτος μας θυμίζει τον παίκτη που βλέπαμε στα… βιντεάκια όταν ο Τσάβι Ρόκα τον έφερνε από την Μπαρτσελόνα, ο δεύτερος σε έναν ρόλο που πιθανόν ούτε ο ίδιος δεν φανταζόταν πως θα παίξει, είναι καλύτερος ακόμα και από τον ίδιο του τον εαυτό στην πρώτη του θητεία στον Παναθηναϊκό. Ο Γιοβάνοβιτς είδε πως και οι δυο προσπαθούν να κερδίσουν ξανά την εμπιστοσύνη του, τους επανέφερε σταδιακά στην ενδεκάδα και τώρα τους βλέπει να κάνουν τη διαφορά στο γήπεδο.
Ο Παναθηναϊκός του Ιβάν επιβεβαίωσε και κόντρα στον Άρη πως είναι μια ομάδα της οποίας πλέον πρέπει να της συμπεριφερόμαστε σαν… κανονική. Όχι να ψάχνουμε να βρούμε που βελτιώνεται, πόσο εξελίσσεται, πόσο μπορεί να θυμίζει ξανά… Παναθηναϊκό.
Αλλά να μιλάμε για εκείνη αντιμετωπίζοντάς την όπως ακριβώς της πρέπει: σαν μεγάλη ομάδα του πρωταθλήματος. Δεν το κάναμε για πολλά χρόνια γιατί δεν μας έδινε και εκείνη το δικαίωμα να το κάνουμε. Τα σερί νικών, όπως κάνει τώρα, ήταν η εξαίρεση. Πλέον έχουν γίνει ο κανόνας.
Ο Γιοβάνοβιτς δεν είχε υποσχεθεί τίτλους, ούτε καν είχε μιλήσει για στόχους στην πρώτη του δημόσια εμφάνιση ως προπονητής του Παναθηναϊκού. Αλλά είχε υποσχεθεί μια ομάδα που θα παίζει ωραίο και κυριαρχικό ποδόσφαιρο, που θα έχει κατοχή μπάλας και που θα επιβάλλεται στον αντίπαλο. Αυτό κάνει πλέον. Και δεν αφήνει περιθώριο σε κανέναν αντίπαλο κυρίως μέσα στην έδρα του όχι μόνο να ελπίζει πως θα πάρει κάτι θετικό, αλλά ούτε καλά – καλά να τον απειλήσει.
Είναι χαρακτηριστικό πως σε τρία ματς, με Ατρόμητο, ΠΑΣ Γιάννινα και Άρη, ο Παναθηναϊκός είδε τους αντιπάλους του να του κάνουν μόνο δύο ευκαιρίες και αυτές από στημένες φάσεις: το δοκάρι του Σάλιακα στο ματς με τον ΠΑΣ και αυτό του Μπεναλουάν στο ματς με τον Άρη. Το ένα από απευθείας φάουλ, το άλλο από κόρνερ. Ενδιάμεσα σε αυτά τα παιχνίδια υπήρξε και εκείνο με τον Βόλο για το Κύπελλο, στο οποίο και πάλι ο αντίπαλος δεν έβγαλε “καθαρή” ευκαιρία.
Το πιο σημαντικό από το τελευταίο παιχνίδι με τον Άρη είναι ότι οι πράσινοι έβγαλαν στο γήπεδο ανάλογη εικόνα με τα προηγούμενα παιχνίδια, παρά το γεγονός πως έλειπαν από την ομάδα παίκτες άκρως σημαντικοί: ο Ρούμπεν, ο Μαουρίσιο, ο Καρλίτος.
Η δουλειά του Γιοβάνοβιτς κάνει τον Παναθηναϊκό να λειτουργεί σαν μια καλοκουρδισμένη μηχανή, έστω και αν της λείπουν βασικά γρανάζια. Η παραμονή του Ιβάν στον πάγκο όχι μονάχα για την επόμενη σεζόν, είναι μονόδρομος για μια ομάδα που έχει ταλαιπωρηθεί πολύ και στο θέμα του πάγκου. Κλειδώστε τον Γιοβάνοβιτς στο Κορωπί και… πετάξτε το κλειδί.
⚽ Διάβασε όλα τα νέα για τον Παναθηναϊκό στο ποδόσφαιρο
