Η εξέλιξη του Ιωαννίδη, η εύκολη πρόκριση και οι… τελικοί πριν τον τελικό

Θα χρειαστεί επιθετικό ο Παναθηναϊκός το ερχόμενο καλοκαίρι. Ένα σέντερ φορ που είναι αλήθεια πως του έλειψε σε πολλά ματς φέτος. Που θα κάνει γκολ στη… μισή φάση, που θα θυμίζει τον τρόπο με τον οποίο σκόραρε ο Μάρκους Μπεργκ και ο Τζιμπρίλ Σισέ, οι δύο καλύτεροι επιθετικοί που φόρεσαν τα πράσινα τα τελευταία χρόνια. Όμως η φετινή σεζόν “γέννησε” για τους πράσινους έναν επιθετικό που έχει όλο το μέλλον μπροστά του.

Ο Φώτης Ιωαννίδης ήρθε με προοπτική από τον Λεβαδειακό, αλλά σίγουρα και με πολλές ελλείψεις. Ελλείψεις που υπάρχουν ακόμα και τώρα στο παιχνίδι του, σε μικρότερο βαθμό απ’ αυτές που αρχικά υπήρχαν. Δούλεψε και δουλεύει πολύ. Και αυτή η δουλειά που κάνει φαίνεται στο γήπεδο.

Στους ημιτελικούς με τη Λαμία ο Έλληνας επιθετικός ήταν αυτός που ουσιαστικά πήρε από το… χέρι τον Παναθηναϊκό και τον οδηγήσε στον τελικό της 21ης Μαΐου. Υπέροχο γκολ στο πρώτο ματς που έκρινε το παιχνίδι. Υπέροχο και παλικαρίσιο γκολ στο δεύτερο γκολ που έκρινε οριστικά την πρόκριση. Ο Ιωαννίδης είδε πως ο Τζανετόπουλος δεν έχει καλή ισορροπία στο κορμί του, έκανε επί της ουσίας προσποίηση όσο η μπάλα ήταν διεκδικίσιμη, την πήρε μπροστά του και τελείωσε υπέροχα τη φάση.

Μπορεί για τον… απλό κόσμο να μην είχε φανεί μέχρι εκείνη την ώρα στο ματς, αλλά η αλήθεια είναι πως έκανε σπουδαία δουλειά. Κυρίως χωρίς την μπάλα. Όπως στη φάση του 18′, που ο Παλάσιος πηγαίνει σε ατομική ενέργεια και βρίσκει τον χώρο που θέλει για να εκτελέσει λόγω της αντίθετης κίνησης που κάνει ο Ιωαννίδης και τραβάει πάνω του τους αμυντικούς, δίνοντας τον χώρο στον συμπαίκτη του για να φτάσει έως την τελική προσπάθεια.

Ο Ιωαννίδης έχει πάρει ένα ακόμα παιχνίδι μόνος του. Συμπτωματικά ξανά με τη Λαμία, στο ματς του πρωταθλήματος στη Λεωφόρο, όταν με δύο δικά του γκολ είχε διαμορφώσει το τελικό 2-0. Ο Έλληνας επιθετικός ξεκίνησε σαν τρίτος φορ στον φετινό Παναθηναϊκό, αλλά πια θεωρείται το βασικό του εννιάρι. Και είναι – τουλάχιστον – αξιόπιστος. Δεν είναι ο καλύτερος σέντερ φορ στον κόσμο, δουλεύει όμως πολύ, εξελίσσεται και δικαιώνει τον Παναθηναϊκό για την απόφασή του να διώξει τον Περέα και να πάρει τον Έλληνα επιθετικό.

Στα του ματς, στη Λαμία δεν έγινε τίποτα λιγότερο απ’ αυτό που περιμέναμε να συμβεί. Να “σβήσει” ο Παναθηναϊκός το ματς με ένα γκολ στο πρώτο ημίχρονο και να σκέφτεται τις επόμενες προκλήσεις που έχει μπροστά του. Πήρε την μπάλα από το πρώτο δευτερόλεπτο, δεν απειλήθηκε ποτέ παρά την όποια… ορμή θέλησε να δείξει η Λαμία και αν το είχε βάλει ο Παλάσιος στο 18′ θα είχε τελειώσει η σεμνή τελετή πολύ νωρίτερα.

Αντίπαλος στον τελικό θα είναι ο ΠΑΟΚ, η ομάδα δηλαδή που είχε συναντήσει και στον τελευταίο του τελικό ο Παναθηναϊκός το 2014. Καμία σχέση το τότε μέγεθος του ΠΑΟΚ με το σημερινό. Αυτός ο ΠΑΟΚ του Λουτσέσκου, έχοντας πάρει τα τέσσερα από τα πέντε τελευταία Κύπελλα στη χώρα και μάλιστα με το εντυπωσιακό “τέσσερα στα τέσσερα” σε τελικούς είναι σίγουρα πιο δύσκολος αντίπαλος απ’ αυτόν τον Ολυμπιακό που βλέπουμε τους τελευταίους μήνες. Θα τα πούμε όλα αυτά όταν έρθει η ώρα. Γιατί μέχρι την 21η Μαΐου ο Παναθηναϊκός έχει μπροστά του άλλους πέντε τελικούς στο πρωτάθλημα. Και πρέπει να πάει στον τελικό Κυπέλλου έχοντας εξασφαλίσει την ευρωπαϊκή του έξοδο.

ΥΓ: Και το ματς είδαν και την πρόκριση πανηγύρισαν. Έστω και από την… ταράτσα. Όσοι απαγόρευσαν την είσοδο στους φίλους του Παναθηναϊκού στο γήπεδο της Λαμίας ας αναλογιστούν αν θέλουν το καλό του ποδοσφαίρου και τι κάνουν γι’ αυτό. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε τη συμπεριφορά τους σε περιπτώσεις με άλλες ομάδες. Έως τότε καλή επιτυχία στη Λαμία στη μάχη που έχει να δώσει για παραμονή στην κατηγορία…