Ο Παναθηναϊκός επέστρεψε στον θρόνο του πρωταθλητή του γυναικείου βόλεϊ με τον πλέον εμφατικό και εντυπωσιακό τρόπο μέσα στην έδρα του αιώνιου αντιπάλου.
Η ομάδα που δημιουργήθηκε το περασμένο καλοκαίρι είχε τριπλό στόχο: Πρωτάθλημα, κύπελλο και διάκριση στην Ευρώπη. Μέσα σε μια ιδιαίτερα επίπονη και κοπιαστική χρονιά κατά την οποία είχαν διαμορφωθεί πολλά νέα δεδομένα οι πράσινες αντιμετώπισαν δυσκολίες.
Κούραση, συνεχόμενα παιχνίδια, κρούσματα κορωνοϊού -που ήρθαν σε μια περίοδο που προτεραιότητα ήταν τα ευρωπαϊκά ματς-.
Ωστόσο, τα κατάφεραν περίφημα. Πέρασαν από έδρες με εντυπωσιακά αποτελέσματα, απέκλεισαν δυνατούς αντιπάλους για να καταφέρουν να φτάσουν στην ευρωπαική διάκριση και στην κατάκτηση του νταμπλ.
Πέρα από τις αγωνιστιικές δυσκολίες η ομάδα είχε να αντιμετωπίσει και εξωγενείς παράγοντες. Η γραμμή από τα “κεντρικά” ήταν μια. Χτυπάμε παντού. Με ύβρεις, με χαρακτηρισμούς, με “στημένα” δημοσιεύματα για φυγή αθλητριών σε άλλες χώρες κλπ.
Το κακό στην προκειμένη περίπτωση είναι πως εκτός από τον κόσμο που τα διάβαζε όλα αυτά και τα πίστευε κιόλας, τα διάβαζαν και οι ίδιες οι αθλήτριες που έπρεπε να διατηρούν την ηρεμία τους ώστε να πετύχουν τους στόχους και να δινουν απαντήσεις και στους ανιστόρητους.
Νωπές οι μνήμες από τις ημέρες εκείνες που έβγαινε η Χαντάβα στα social και τόνιζε με κάθε τρόπο, πως δεν πρόκειται να φύγει από τον Παναθηναϊκό, δεν πρόκειται να παρατήσει τη δουλειά που είχε αφήσει στη μέση για να να κυνηγήσει χρήματα και διάκριση στην Κορέα.
Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε τον τρόπο με τον οποίο σχολιάστηκε το ρόστερ της ομάδας αναφορικά με την ηλικία κάποιων αθλητριών και τη σωματοδομή κάποιων ξένων παικτριών. Όλα αυτά τα περίεργα.
Η απάντηση για όλα τα παραπάνω ήρθε πρώτα στο κύπελλο και μετά στο πρωτάθλημα. Ήταν σαν ένα ξέσπασμα απέναντι σε όσα συνέβησαν και όλα όσα άκουσαν.
Σήμερα το βράδυ θα το γλεντησουν με την ψυχή τους, θα γνωρίσουν την αποθέωση από ένα κόσμο που έχει μάθει να αγαπάει και να στηρίζει στα εύκολα και στα δύσκολα αρκεί να βλέπει προσπάθεια.
Για κάποιες μάλιστα είναι και μια γερή ανακούφιση, καθώς βρίσκονταν στον Παναθηναϊκό εκείνα τα δύσκολα από κάθε άποψη χρόνια, όπου εβλεπαν τον ανταγωνισμό να είναι ασεβής στην ιστορία του αθλήματος.
Έμειναν στο σύλλογο, πάλεψαν για το τριφύλλι στο μέρος της καρδιάς, είδαν αντιπάλους να τις περιπαίζουν, αλλά ο τροχός γύρισε και πλέον είναι αυτές που πανηγυρίζουν σε πάντα γεμάτα γήπεδα. Όπως συνέβαινε και τοτε σε Κυψέλη, Μετς και όπως συμβαίνει και τώρα στο Μαρούσι ή όπου αλλού παίζει ο Παναθηναϊκός.
