Εκρυβε πολλές παγίδες το ματς στη Χάιφα για τον Παναθηναϊκό. Οχι μόνο επειδή οι πρωταθλητές Ισραήλ είναι μία καλή ομάδα που μπροστά στο ένθερμο κοινό της αποκτά έξτρα ενέργεια και ορμητικότητα, αλλά (κυρίως) γιατί το τριφύλλι ήταν εκ των πραγμάτων αναγκασμένο να κάνει διαχείριση δυνάμεων. Παρεμπιπτόντως, η ατμόσφαιρα στο καταπράσινο «Σάμι Οφερ» ήταν εντυπωσιακή και η στάση των Ισραηλινών απέναντι στον Παναθηναϊκό και τους 300 οπαδούς του που κατάπιαν αμέτρητα χιλιόμετρα πάλι για να βρεθούν στο πλευρό του τριφυλλιού, υπήρξε αψεγάδιαστη. Αυτός ήταν ο μεγαλύτερος πονοκέφαλος για τον Γιοβάνοβιτς στο 100 του ματς στον πράσινο πάγκο. Να συνδυάσει ένα θετικό αποτέλεσμα με την καλύτερη δυνατή διαχείριση των ποδοσφαιριστών του.
Οι αλλαγές έπρεπε να γίνουν με το… ρολόι, καθώς αρκετοί παίκτες ήταν στο όριο «σκασίματος», ακόμη και μυϊκών τραυματισμών, ενόσω ο Γολγοθάς των συνεχόμενων αγώνων εμπεριέχει έναν ακόμα την Κυριακή στη Λεωφόρο με τον Ατρόμητο. Αμέσως μετά υπάρχει η διακοπή του πρωταθλήματος για να φορτίσουν οι μπαταρίες και να μεταβεί η ομάδα στο Φάληρο για το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, αλλά ουδείς δικαιούται να αφαιρέσει από τη σκέψη του το αυτονόητο: ο Παναθηναϊκός έδωσε πέντε ματς υψηλών απαιτήσεων και εντάσεων σε διάστημα δύο εβδομάδων!
Δύο αγώνες με φουλ ενέργεια για τον όμιλο του Γιουρόπα Λιγκ (Βιγιαρεάλ, Μακάμπι Χάιφα), δύο εγχώρια ντέρμπι παρεμφερούς αγωνιστικού ρυθμού (ΑΕΚ, ΠΑΟΚ) κι ένα δύσκολο εκτός έδρας ματς στην Τρίπολη, όπου η ομάδα αγνοούσε τη νίκη για επτά συναπτά χρόνια και εμπεριείχε σημαντικό βαθμολογικό διακύβευμα, αλλά και ζήτημα αντίδρασης και χαρακτήρα μετά την ήττα από την Ενωση.
Υπό αυτό το πρίσμα ανάλυσης θα πρέπει να ερμηνεύσει κανείς, για παράδειγμα, το γεγονός της παραμονής του Χουάνκαρ, που πελαγοδρομούσε, έως το 88’ οπότε και αντικαταστάθηκε από τον Μλαντένοβιτς. Διότι ένας από τους δύο θα έπρεπε να είναι «φρέσκος» την Κυριακή. Για αυτό ο Τζούρισιτς μπήκε στο τελευταίο μισάωρο κι όχι νωρίτερα, κι ο Βαγιαννίδης με τον Παλάσιος λίγο πριν το 80’. Τηρουμένων των συνθηκών, αλλά και το γεγονότος ότι η ομάδα έμεινε όρθια δίχως να ηττηθεί σ’ ένα εκτός έδρας ευρωπαϊκό ματς σε καυτή ατμόσφαιρα, με αντίπαλο που «καιγόταν» για τη νίκη και μετά το πέρας της δεύτερης αγωνιστικής φιγουράρει στην πρώτη θέση του ομίλου, είναι ικανοποιητικός ο βαθμός ανταπόκρισης των ποδοσφαιριστών του Γιοβάνοβιτς.
Ιδιαίτερη μνεία αξίζει να γίνει στον Αλμπέρτο Μπρινιόλι.
Ο Ιταλός πορτιέρε κατέβασε τα ρολά στη Χάιφα και ήταν ο κυριότερος λόγος που το τριφύλλι κράτησε ανέπαφη την εστία του. Ηταν καταπληκτικός όπως συμβαίνει στην πλειονότητα των αγώνων του με την πράσινη φανέλα από την ημέρα άφιξής του στη χώρα μας. Κέρβερος. Το θέμα του συμβολαίου του επιβάλλεται να βρίσκεται στην κορυφή της πράσινης ατζέντας. Πολύ απλά διότι το αξίζει. Ο Μπερνάρ, με όσο καύσιμο του είχε μείνει στο ντεπόζιτο, κι ο Τζούρισιτς στο διάστημα που αγωνίστηκε, πιστοποίησαν για πολλοστή φορά την ποιότητά τους, ενώ ο Αράο απέδειξε ότι όσο αποκτά αγωνιστικό ρυθμό μέσα από τα ματς και αφομοιώνει τον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας θα γίνεται ολοένα και καλύτερος.
Δημιουργικά έπαιζε σίγουρα και απλά, ενώ ανασταλτικά ο Βραζιλιάνος κρατούσε σχεδόν μόνος του τον άξονα της μεσαίας γραμμής, μια και ο Τσέριν κινήθηκε σε ρηχά νερά και ο Βιλένα είχε μέτρια εικόνα με καλές ενέργειες αλλά και 2-3 λάθη που θα μπορούσε να είχε αποφύγει.
Το ζήτημα ωστόσο είναι το μεταβεί η ομάδα στη διακοπή και να ανασυνταχθεί παίρνοντας ανάσες/οξυγόνο, νικώντας τον Ατρόμητο στη Λεωφόρο. Είναι δεδομένο ότι θα γίνει εκτεταμένο ροτέισον, δεν μπορεί να συμβεί διαφορετικά και θα πρέπει όσοι αγωνιστούν να φέρουν εις πέρας τη δουλειά και να κατακτήσουν το τρίποντο, με τη βοήθεια και των φίλων της ομάδας που θα γεμίσουν και πάλι την ιστορική έδρα του συλλόγου.
