Ο Άγιαξ ή η Βοϊβοντίνα θα είναι αντίπαλος του Παναθηναϊκού στον τρίτο προκριματικό γύρο του Europa League μετά τη χθεσινή κλήρωση. Και είναι λογικό από χθες όλοι να σκέφτονται πως αυτό που μοιάζει ως πιθανότερο σενάριο, δηλαδή μια συνάντηση με τον ολλανδικό γίγαντα (που πέρσι δεν ήταν και τόσο γίγαντας και τερμάτισε πέμπτος) γοητεύει. Πάντα τα Παναθηναϊκός – Άγιαξ έχουν μια αίγλη, βγαλμένη από το παρελθόν.
Από τότε που συναντήθηκαν στον τελικό του Γουέμπλεϊ, από τα ημιτελικά του 1996, από εκδρομές στο Άμστερνταμ αξέχαστες. Είναι ένας αντίπαλος που φέρνει στο μυαλό ωραίες αναμνήσεις, εκείνες τις «glory days» και τις ημέρες που ο Παναθηναϊκός ήταν ισχυρός και… μετρούσε στην Ευρώπη. Δε συμβαίνει το ίδιο και τώρα.
Ο Παναθηναϊκός παλεύει να βρει τη χαμένη του αίγλη, έκανε ένα μικρό βηματάκι πέρσι, αλλά εν τέλει απέτυχε: δε βρήκε ούτε ισοπαλία με… κάποια Μακάμπι στη Λεωφόρο για να περάσει στον επόμενο γύρο και αρκέστηκε στη συμμετοχή στους ομίλους. Είχε όμως βραδιές που μας θύμισαν τα παλιά. Οι δύο με τη Μαρσέιγ και κυρίως εκείνη στη Μασσαλία. Οι μάχες με την Μπράγκα. Η νίκη απέναντι στη Βιγιαρεάλ.
Αυτές οι βραδιές πρέπει να είναι ο οδηγός του Παναθηναϊκού ενόψει των φετινών. Και ιδιαίτερα ο τρόπος με τον οποίο οι πράσινοι κατάφεραν να φέρουν 60.000 κόσμου μέσα στο κατακαλόκαιρο στο ΟΑΚΑ. Δε θα έχουν τόσο ούτε απέναντι στην Μπότεφ, ούτε απέναντι στον Άγιαξ αν καταφέρουν και περάσουν τους Βούλγαρους. Γιατί; Γιατί εκείνο το δέσιμο με την ομάδα του Ιβάν δεν υπάρχει πια. Γιατί ο κόσμος προβληματίζεται έντονα και δίκαια από τον μάλλον… προβληματικό σχεδιασμό που έχει γίνει και από τις μη μεταγραφές. Γιατί ο κόσμος από τον Γενάρη ψάχνει να δει ποιοι θα είναι οι νέοι βασικοί εξτρέμ, αλλά κοντεύει Αύγουστος και ο Παναθηναϊκός δεν έχει βρει. Για χίλιους λόγους. Ο κόσμος δεν έχει το… αλάθητο, αλλά αυτή τη φορά έχει όλο το δίκιο με το μέρους του.
Όμως έχει και ο Ντιέγκο Αλόνσο το δικό του: δε φταίει εκείνος και η προσπάθεια που κάνει και που θα κάνει για να ζήσει ένα γήπεδο γεμάτο γκρίνια. Χρειάζεται τη στήριξη όλων ή τουλάχιστον εκείνων που θα πάνε στο γήπεδο, για να πάρει τον χρόνο του να παρουσιάσει αυτό που θέλει. Με ή χωρίς μεταγραφές.
Δεν έχει και χρόνο όμως ο Αλόνσο. Απέναντι στην Μπότεφ δεν υπάρχει το «όλα τα ευρωπαϊκά παιχνίδια είναι δύσκολα και επικίνδυνα». Μια ομάδα από τη Βουλγαρία που τερμάτισε έβδομη στο πρωτάθλημά της, ο Παναθηναϊκός οφείλει να την περάσει με άνεση και χωρίς άγχος. Και μετά να ασχοληθεί με τον Άγιαξ. Ας εμφανιστεί σοβαρός και όπως πρέπει με την Μπότεφ και θα έρθει η ώρα για να μιλήσουμε για τους Ολλανδούς. Για την ώρα… προσοχή!
