Ο Τάσος Νικολογιάννης γράφει για τη νέα πιστολιά που δέχθηκε ο Παναθηναϊκός στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό με τον Ρέτσο να παίζει χάντμπολ και να γίνεται Τζολάκης, αλλά και την ομάδα για άλλο ένα παιχνίδι να μένει στο μηδέν στην επίθεση και πλέον στο -7 από την πρώτη θέση.
Μία από τα ίδια παντού. Και στο γήπεδο και στις πιστολιές. Οσον αφορά την πιστολιά στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου μετά από ένα φάουλ του Μπακασέτα ο Τζολάκης δεν βρίσκει μπάλα, την οποία αγκαλιάζει ο Ρέτσος, που είναι πίσω από τον Τζούρισιτς. Αγκαλιά, που την βλέπουμε μόνο στο χάντμπολ, ούτε καν στο βόλλει. Στο βόλει είναι πιαστό, στο χάντμπολ όχι, Στο ποδόσφαιρο είναι πέναλτι και η ίδια φάση με Ιγκασον και Λοντίγκιν υπέρ του Ολυμπιακού, πέναλτι θα δινόταν . Αυτό το πέναλτι θα δινόταν και στην ΑΕΚ και στον ΠΑΟΚ. Μόνο στον Παναθηναϊκό δεν δίνονται αυτά τα πέναλτι, μόνο για τον Παναθηναϊκό βγαίνουν όλοι οι τηλεκριτικοί διαιτησίας ΟΦΑ(όπου φυσάει ο άνεμος) και λένε ότι αυτό δεν είναι πέναλτι. Χρόνια ολόκληρα μόνιμα τις πιστολιές τις τρώει ο Παναθηναϊκός, είτε είναι κόκκινη η ΕΠΟ, είτε είναι κιτρινόμαυρη, είτε είναι ασπρόμαυρη. Μόνιμα ο Παναθηναϊκός πιστολιάζεται και προς το παρόν είναι στο -3 φέτος με το γκολ του Αστέρα που δεν έπρεπε να μετρήσει και το πέναλτι που δεν του δόθηκε την Κυριακή, που πιθανότατα θα του έδινε τη νίκη κόντρα στον Ολυμπιακό, ο οποίος αντέδρασε στο δεύτερο μέρος.
Οσον αφορά τα αγωνιστικά μία από τα ίδια. Ναι ο Παναθηναϊκός έκανε καλό πρώτο ημίχρονο, ναι όσον αφορά την ανάπτυξη του στο καλό διάστημα έδειξε βελτίωση με κάτω την μπάλα και όχι με γιόμες. Το αποτέλεσμα, όμως, ήταν το ίδιο. Η ομάδα έμεινε πάλι στο μηδέν για τρίτο ντέρμπι φέτος και για τέταρτο παιχνίδι στα επτά πρώτα ματς του πρωταθλήματος. Και έμεινε στο μηδέν έχοντας ειδικά στο πρώτο ημίχρονο κάποιες καλές στιγμές για γκολ με κορυφαία την διπλή ευκαιρία του Σπόραρ στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου.
Παρόλα αυτά ούτε στο ντέρμπι έκανε κλασικές ευκαιρίες η ομάδα. Θα ήταν άλλη κουβέντα αν έμενε στο μηδέν με πέντε τετ-α-τετ και δύο δοκάρια και είναι άλλη κουβέντα να έχει μείνει στο μηδέν με κάποιες καλές ευκαιρίες με κεφαλιές και μία μόνο μεγάλη ευκαιρία. Και αν το πάρουμε συνολικά στα τέσσερα ματς που έμεινε η ομάδα στο μηδέν, δεν είχε σε όλα τα ματς πάνω από τέσσερις, πέντε φάσεις το πολύ. Που είναι πολύ λίγες για την ποιότητα του ρόστερ του Παναθηναϊκού και τους μεσοεπιθετικούς, που διαθέτει. Και όσοι λένε, ότι το ρόστερ δεν είναι καλό και είναι υπερτιμημένο δείτε τους αριθμούς των ίδιων παικτών την περασμένη σεζόν, για να δείτε ότι δεν φταίνε οι παίκτες, αλλά ο τρόπος παιχνιδιού, που μέχρι τώρα δεν βγαίνει και δεν τους βοηθάει.
Για να μην κρυβόμαστε εγώ δεν βλέπω πως η ομάδα με τον Αλόνσο στον πάγκο στη συνέχεια θα κάνει πορεία πρωταθλητισμού και θα διεκδικήσει το πρωτάθλημα και μακάρι να διαψευστώ. Εγώ βλέπω μία νίκη, δύο νίκες, μία ισοπαλία, μία ήττα έτσι να πάει η ιστορία. Η διοίκηση τον στηρίζει τώρα, αλλά πιστεύω, ότι θα τον αλλάξει αν μετά την επανέναρξη του πρωταθλήματος η ομάδα χάσει και άλλους βαθμούς. Αλλά τότε θα έχει χαθεί και άλλο έδαφος. Αν πραγματικά θέλει να στηρίξει η διοίκηση τον Αλόνσο ας το κάνει μέχρι το τέλος της σεζόν περιμένοντας να στρώσει η ομάδα και με τον κίνδυνο να τερματίσει και εκτός πεντάδας! Αν το σκεπτικό είναι, συνεχίζουμε και βλέπουμε με Αλόνσο συγγνώμη αλλά χάνεται χρόνος. Διότι σερί με Αλόνσο δεν γίνεται. Θα πει κάποιος. Και αν φύγει Αλόνσο ποιος θα έρθει;
Δεν ξέρω. Να έρθει ένας προπονητής που να βάλει σφραγίδα και όχι προπονητής στοίχημα.
Το σωστό είναι να κρατήσεις τον προπονητή και να του δώσεις χρόνο. Το μη σωστό είναι σε οκτώ μήνες να αλλάξεις πέντε προπονητές. Το θέμα είναι, όμως, ότι φέτος η ομάδα έχει πολύ καλούς παίκτες. Επεσαν χρήματα και αν συνεχίσει έτσι σε δύο μήνες από τώρα όλο το ρόστερ θα έχει απαξιωθεί και θα λέμε δεν έχουμε παίκτες. Τον προπονητή τον κρατάς αν βλέπεις βελτίωση και βλέπεις στο χορτάρι μία ταυτότητα. Βελτίωση υπάρχει, αλλά όχι σε βαθμό που να λες ότι σε ένα μήνα από τώρα θα πάει τρένο η ομάδα, ταυτότητα έχουμε φθάσει Οκτώβρη μήνα, αλλά δεν βλέπω.
*55.000 κόσμο είχε το ΟΑΚΑ σε μία τρομερή βραδιά με ποδοσφαιρική ατμόσφαιρα και τον κόσμο να βοηθάει με την φωνή του. Ο κόσμος στηρίζει, επιτέλους δώστε του μία χαρά βαρέθηκε να κάνει υπομονή.
