Είναι πολλά τα φάουλ του Ντιέγκο Αλόνσο έως τώρα στη σεζόν. Την έχω καταγράψει πολλές φορές την άποψή μου όσον αφορά το αγωνιστικό σκέλος. Ο Ουρουγουανός δεν είναι ο προπονητής που μπορεί να οδηγήσει τον Παναθηναϊκό σε επιτυχίες και να διαχειριστεί ένα ρόστερ σαν αυτό που έχει στα χέρια του. Είχε μια μέτρια έως κακή καριέρα πριν έρθει στην Ελλάδα, δε δείχνει έτοιμος για το ευρωπαϊκό επίπεδο ποδοσφαίρου και δεν έχει καταφέρει σε ένα διάστημα πλέον τεσσάρων μηνών με επίσημους αγώνες να μας δείξει πως μπορεί να το γυρίσει.
Ο δικός του Παναθηναϊκός παραμένει μια ομάδα αγωνιστικά κακή, είτε έχει απέναντί του την Τσέλσι, είτε τον Λεβαδειακό. Άρα το να κρίνουμε το 1-4 από τη σπουδαία Τσέλσι, που είναι η τέταρτη πιο πλούσια ομάδα στον πλανήτη, για μια ομάδα που υποφέρει να κερδίσει τον Πανσερραϊκό και τον Λεβαδειακό, δεν έχει πάρει ντέρμπι, δεν έχει κερδίσει την Μπόρατς, τον Αστέρα Τρίπολης και την Καλλιθέα, είναι μάλλον χωρίς ουσία. Πως να τα βάλει με την Τσέλσι αυτός ο Παναθηναϊκός που δεν έχει αρχή, μέση και τέλος σε όλη τη χρονιά; Εδώ του έκανε 25 τελικές προσπάθειες η Καλλιθέα, δε θα του έβαζε τέσσερα γκολ η Τσέλσι; Και πάλι καλά να λέμε που οι Λονδρέζοι ψιλό… έκοψαν και δεν είχαμε κανένα ιστορικό αποτέλεσμα.
Αγωνιστικά, λοιπόν, δεν έχει νόημα να κρίνουμε άλλο τον Αλόνσο. Είναι αρκετά μεγάλο το δείγμα που έχουμε ώστε να βγάλουμε το ασφαλές συμπέρασμα πως είναι ένας προπονητής ο οποίος δεν μπορεί να δημιουργήσει κάτι καλό, που θα χαίρεσαι να το βλέπεις. Συμφωνώ μαζί του, οι τίτλοι κρίνονται τον Μάιο και όχι τον Οκτώβριο, τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο. Αλλά πριν από έναν μήνα έλεγε πως ο δικός του Παναθηναϊκός θα εμφανιστεί τον Οκτώβριο. Πάει και ο Οκτώβριος και δεν έχει αλλάξει κάτι.
Εκείνο που προκαλεί πολύ άσχημη εντύπωση από τις πολύ ενδιαφέρουσες δηλώσεις του Ουρουγουανού μετά το παιχνίδι ήταν η αναφορά στην εποχή Γιοβάνοβιτς. Χωρίς να του το ζητήσει κανείς, χωρίς να τον ρωτήσει κανείς. Προφανώς άκουσε και εκείνος το κοινό να φωνάζει ρυθμικά το όνομα του Ιβάν μετά το 0-4 και ο εγωισμός του δεν το σήκωνε.
Τι είπε λοιπόν ο Αλόνσο; Πως πριν από δύο χρόνια ο Παναθηναϊκός ήταν μπροστά τον Δεκέμβρη με 11 βαθμούς (η αλήθεια είναι πως ήταν με οχτώ και όχι με 11) και τελικά έχασε το πρωτάθλημα. Το συνόδευσε μάλιστα με την ατάκα «πείτε μου κι εμένα ότι θα έχω ένα προβάδισμα 11 βαθμών και βλέπουμε μετά τι θα καταφέρω». Όλο λάθος. Όλη η φράση του λανθασμένη, από την αρχή μέχρι το τέλος. Καταρχάς για να πάρει ένας προπονητής προβάδισμα 8, 10, 11 βαθμών θα πρέπει να παίζει καλά η ομάδα του και τον Οκτώβριο και τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο, μήνες που ο Αλόνσο τους βγάζει μάλλον… άκυρους λέγοντας συνεχώς πως οι τίτλοι κρίνονται τον Μάιο. Για να είσαι σε θέση όμως να διεκδικήσεις τίτλους τον Μάιο, θα πρέπει να χτίσεις από τον Σεπτέμβριο. Αλλιώς το… πουλάκι μπορεί να πετάξει.
Οσον αφορά τη σεζόν στην οποία αναφέρεται, πετώντας ξεκάθαρα σπόντες και μάλιστα με πολύ άκομψο τρόπο για τον Ιβάν, κάπως λάθος τα έχει στο μυαλό του ο Αλόνσο. Ή λάθος τον… πληροφόρησαν. Εκείνη τη χρονιά στην οποία αναφέρεται ο Παναθηναϊκός είχε τον πρώτο λόγο στο πρωτάθλημα από την αρχή μέχρι και το τέλος. Μέχρι την προτελευταία αγωνιστική. Πήγε να παίξει ένα ντέρμπι τίτλου στη Νέα Φιλαδέλφεια που αν το έπαιρνε θα σήκωνε και την κούπα, αλλά δεν το πήρε λόγω ενός διαιτητή: του Νταμπάνοβιτς.
Έφτασε 90 λεπτά μακριά από το πρωτάθλημα αλλά αυτό το 90λεπτο το έπαιξε με το ζόρι επειδή του το επέβαλλαν έχοντας όλη την ομάδα χτυπημένη με κορωνοϊό. Είναι ένα πρωτάθλημα που πονάει πολύ τον κόσμο του Παναθηναϊκού, επειδή αυτή η ομάδα και αυτός ο προπονητής του επανέφεραν την ελπίδα, την πίστη, τη συσπείρωση, τη γιγάντωση που έψαχνε για χρόνια. Και ένα πρωτάθλημα που ο ίδιος ο Γιάννης Αλαφούζος σε ραδιοφωνική του παρέμβαση είχε πει πως «μας το έκλεψαν».
Ο Αλόνσο έχει κάθε δικαίωμα να αναφέρεται στο τώρα, να προσβάλλεται όταν τον ρωτούν για τον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας, να υπερασπίζεται τη θέση του και τους ποδοσφαιριστές του. Καλά κάνει και καλώς θα συνεχίσει να το κάνει για όσο θα βρίσκεται στον Παναθηναϊκό. Όμως το να προσβάλλει και να αφήνει υπόννοιες για τον μοναδικό προπονητή εδώ και πολλά χρόνια που επανέφερε το όραμα στον σύλλογο και που του πήραν το πρωτάθλημα με τρόπο που δε θα ήθελε να ζήσει ποτέ ο ίδιος, είναι unfair. Και ίσως είναι και ένας λόγος του γιατί το γήπεδο χθες το βράδυ φώναζε ρυθμικά το όνομα του Γιοβάνοβιτς, ενώ όταν από τα μεγάφωνα ακούστηκε το δικό του όνομα υπήρξαν έντονες αποδοκιμασίες…
