Η αποτυχία του Παναθηναϊκού να νικήσει τον Άρη έπειτα από την καλύτερή του φετινή εμφάνιση και να έχει μαζέψει 13 από τους 27 βαθμούς που διεκδίκησε μέχρι στιγμής στη Super League έφερε καταιγιστικές εξελίξεις. Τέλος ο Αλόνσο, προ των πυλών ο Ρουί Βιτόρια, για τον οποίο πρώτοι από όλα τα ”πράσινα” σάιτ διαβάσατε εδώ από το έγκυρο ρεπορτάζ του Διονύση Δεσύλλα, οπότε πάμε κατευθείαν στο… ψητό, μέσα από δέκα επισημάνσεις για όλους και για όλα.
*Ο Αλόνσο μετά από λίγους μήνες στο τιμόνι του συλλόγου αποτελεί παρελθόν και κατά κύριο λόγο, σε ποδοσφαιρικό κομμάτι, πλήρωσε το μεγαλύτερο του μειονέκτημα ως προπονητής. Την αδυναμία του να παρουσιάζει ομάδες που να έχουν καλή ανασταλτική συμπεριφορά, να προσφέρουν λίγα πράγματα στον αντίπαλο. Ήταν κάτι εμφανές από τους αριθμούς του στο Μεξικό αλλά στην εν Ελλάδι παρουσία του… το κακό παράγινε! Φεύγει με 1.45 xGagainst, δηλαδή το Τριφύλλι επέτρεπε στον αντίπαλο ανά παιχνίδι, σχεδόν 1.5 ”σίγουρο” γκολ.
*O Oυρουγουανός θα επιστρέψει στην πατρίδα του, έχοντας να λέει για τον αποκλεισμό της Λανς, το βράδυ στο Άμστερνταμ και το χειρότερο ξεκίνημα του Παναθηναϊκού στο πρωτάθλημα τα τελευταία χρόνια. Το είπα στη χθεσινή εκπομπή, θα το γράψω και σήμερα, η εικόνα με Μπάνια Λούκα, Ολυμπιακό και Άρη, ίσως θα έπρεπε να του έδινε ένα τελευταίο ”κανονάκι”. Όταν, όμως, δεν νικάς ούτε και στα ματς που είσαι καλύτερος ή πολύ καλύτερος του αντιπάλου, το πρόβλημα γίνεται πρωτίστως ψυχολογικό και ο προβληματισμός μη διαχειρίσιμος.
*Ανεξάρτητα από τα όσα θα συμβούν στον Παναθηναϊκό από εδώ και πέρα, θα σταματήσει επιτέλους αυτή η ανεπανάληπτη ανθρωποφαγία εις βάρος του συγκεκριμένου ανθρώπου. Ανεπανάληπτη. Έχουν γραφτεί και ειπωθεί αίσχη, ποδοσφαιρικά και μη. Από άτομα που δεν έχουν την παραμικρή επαφή με το άθλημα. Welcome to Greece…
*Aπό την στιγμή που ο νέος προπονητής, ο Ρουί Βιτόρια, αποτελεί επιλογή του τεχνικού διευθυντή, Γιάννη Παπαδημητρίου, είναι προφανές πως δεν τίθεται θέμα αποχώρησής του μαζί με τον Αλόνσο. Αν ένα κλαμπ πιστεύει στον τεχνικό του διευθυντή, προφανώς θα πρέπει να του προσφέρει και δεύτερη επιλογή στο ζήτημα του προπονητή, μετά την πρώτη που εκ του αποτελέσματος κρίθηκε αποτυχημένη. Το αν αυτή η πίστη στις ικανότητές του είναι σωστή ή λάθος είναι μια διαφορετική συζήτηση που θα γίνει στο άμεσο μέλλον.
* Ρουί Βιτόρια, λοιπόν. Κατοχή μπάλας, ένταση, πίεση ψηλά. Δεν έχει σημασία είτε είναι 4-3-3 είτε 4-4-2, είτε 4-2-3-1, σημασία έχει η ταυτότητα. Το game model. Aς μας εξηγήσει ο ίδιος καλύτερα:
”Ένας αγώνας έχει 90 λεπτά και υπάρχουν στιγμές που αυτό δεν συμβαίνει. Αλλά αυτός είναι ο σκοπός μας: η ομάδα να μπαίνει στον αγωνιστικό χώρο για να ελέγχει τις λειτουργίες, που κυριαρχεί στον αγώνα και στον αντίπαλο. Ανεξάρτητα από τον έναν ή τον άλλο σχηματισμό, αυτό που θέλουμε να εφαρμόσουμε είναι το όραμά μας για το παιχνίδι. Στο ίδιο το ματς υπάρχει πολύ συγκεκριμένη δυναμική. Αυτό που θέλουμε είναι ένα ρευστό παιχνίδι, η μπάλα να κυκλοφορεί με ταχύτητα, η μπάλα να περνάει από τους τρεις διαδρόμους, ώστε η ομάδα να δείχνει συνεχώς ελεύθερο χώρο για να επιτεθεί. Αυτό είναι το όραμά μας.
Όλα αυτά φέρνουν τρεις λέξεις που είναι σχεδόν κανόνες: να προσελκύω, να ελευθερώνω χώρο, να επιταχύνω. Όταν επιτιθέμεθα, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι πρέπει να προσελκύσουμε τους αντιπάλους μας σε ένα συγκεκριμένο χώρο και μετά να επιτεθούμε από άλλη πλευρά, να αντιδράσουμε στην απώλεια της μπάλας και όταν την ξανακερδίσουμε, να ξέρουμε τι να κάνουμε. Θέλουμε να παίζουμε με μεγαλύτερη κυκλοφορία της μπάλας, να παίζουμε γρήγορα, να αμυνόμαστε καλά και αυτές οι στιγμές της απώλειας και της κατάκτησης της μπάλας είναι, για εμάς, καθοριστικές. Ήμουν μέσος. Ήμουν τεχνικά ευκρινής. Αυτό που μου άρεσε λιγότερο ήταν να βλέπω την μπάλα να περνάει πάνω από το κεφάλι μου. Μου αρέσει το καλά παιγμένο ποδόσφαιρο, ένα καλά μελετημένο παιχνίδι. Είμαι σοκαρισμένος όταν οι ομάδες συμπεριφέρονται άσχημα στην μπάλα. Η ιδέα μου για το παιχνίδι είναι η ποιότητα, η ένταση και η άμεση αντίδραση στην απώλεια της κατοχής”.
*Από τα λεγόμενά του αλλά και από την εικόνα της Μπενφίκα από το 2015 μέχρι και το 2019, όπου ήταν ο προπονητής της, η φιλοσοφία του, ο ποδοσφαιρικός του τρόπος είναι ταιριαστός για το dna του Παναθηναϊκού, είναι ένα ποδόσφαιρο, το δικό του, που έχει φέρει τίτλους έχει δείξει όμορφα πράγματα στον αγωνιστικό χώρο. Υπό αυτό το πρίσμα, λοιπόν, η επιλογή της πρόσληψής του έχει ποδοσφαιρική λογική. Στη πλειοψηφία των πάγκων που δούλεψε πέτυχε(Γκιμαράες, Μπενφίκα, Αλ Νασρ), στη Σπάρτακ Μόσχας έφυγε στο τετράμηνο και δεν μπορεί να κριθεί ενώ στην Εθνική Αιγύπτου δεν τα πήγε καλά.
*Το θέμα είναι να μπορέσει να προσαρμοστεί γρήγορα. Δεν ήρθε το καλοκαίρι, δεν έχει χρόνο προετοιμασίας, καλείται να εκτελέσει μία πολύ δύσκολη ποδοσφαιρική αποστολή. Να περάσει την δική του φιλοσοφία, τα δικά του θέλω, μέσα σε περίοδο αγώνων, που οι νίκες είναι μονόδρομος και ο χρόνος προπόνησης ελάχιστος.
*Είναι προπονητής. Δεν είναι μάγος. Ας το θυμόμαστε αυτό, όταν μπορεί τα αποτελέσματα να μην είναι τα τέλεια στο ξεκίνημά του. Αλίμονο αν στο δίμηνο, ξαναμπεί ο Παναθηναϊκός σε συζήτηση για τον προπονητή του και την επάρκειά του.
*Ενδιαφέρον στατιστικό: Ο Βιτόρια είναι ο πέμπτος προπονητής του Παναθηναϊκού στους τελευταίους έντεκα μήνες. Χοντρικά ο σύλλογος αλλάζει έναν προπονητή κάθε δυόμισι μήνες. Η ποδοσφαιρική λογική βαράει… καμπαναριά της Μητρόπολης για τον τρόπο που το κλαμπ συμπεριφέρεται στο ίδιο το ποδόσφαιρο.
*Ο Κάρλος Αντσελότι έλεγε κάποτε πως ”ο μήνας του μέλιτος είναι ένα χαρακτηριστικό στην έλευση ενός προπονητή μέσα στη σεζόν”. Αν ο Παναθηναϊκός έχει την ευτυχία να ζήσει αυτό τον κανόνα και με την έλευση του Βιτόρια να κάνει ένα 3/3 μέχρι την διακοπή, η κατάσταση θα στρώσει, θα έχει 15 μέρες να δουλέψει με ηρεμία και όλα-πιθανώς-να πάρουν τον δρόμο τους…
