Ο Διονύσης Δεσύλλας γράφει για το εμφατικό 4-0 του Παναθηναϊκού επί της Ντινάμο Μινσκ και την υπεραπαραίτητη ενότητα που σταδιακά επανέρχεται σε όλο τον οργανισμό.
*Ο τίτλος δεν αναφέρεται στα… ηφαίστεια της Ισλανδίας, χώρα την οποία θα επισκεφτεί ο Παναθηναϊκός στα μέσα Φλεβάρη για να αντιμετωπίσει τη Βίκινγκουρ για το conference league. Για την ευρωπαϊκή συνέχεια του “τριφυλλιού” και τα ραντεβού με την ισλανδική ομάδα θα αναφερθούμε όταν θα έρθει η ώρα, με τους “πράσινους” να έχουν τη χρυσή ευκαιρία για πρόκριση. Αυτό που μετράει στην παρούσα φάση είναι το “τώρα” και η νοοτροπία “κάθε ματς και τελικός” που έχει περάσει ο Ρουί Βιτόρια στο γκρουπ (είναι χαρακτηριστικές οι ατάκες του στη συνέντευξη Τύπου πριν από το ματς με την Ντινάμο Μινσκ).
*Πράγματι, το τελευταίο διάστημα και μετά το εμφατικό και χορταστικό 4-0 επί της Ντινάμο Μινσκ ο Παναθηναϊκός μοιάζει σαν ένα ηφαίστειο που ξυπνά! Αργά, αλλά σταθερά. Σε κάθε επίπεδο. Στο καθαρά αγωνιστικό, με την ομάδα να βελτιώνεται συνεχώς και χθες να “πετάει φωτιές” βάζοντας, επιτέλους, την μπάλα στα δίχτυα πολλές φορές, αλλά και στο πνευματικό – ψυχολογικό. Βλέπεις ξανά χαμόγελα, βλέπεις απευλευθερωμένους ποδοσφαιριστές, βλέπεις αισιοδοξία εντός και εκτός αποδυτηρίων. Κι αυτό είναι ένα πρώτο κέρδος του Ρουί Βιτόρια.
*Ο οργανισμός δείχνει να αναπνεει ποδοσφαιρικά ξανά. Να ξυπνάει από τον λήθαργο. Στην 9 νίκη σε 11 ματς με τον Ρουί Βιτόρια στον πάγκο, το “τριφύλλι” έστειλε ένα μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση: Ένα μήνυμα επαναφοράς στα… κανονικά του (“καθάρισε” το αουτσάιντερ, όπως πρέπει να κάνει μια μεγάλη ομάδα) και ένα μήνυμα ενότητας και συσπείρωσης. Στοιχεία απαραίτητα για να προχωρήσει μια μεγάλη ομάδα και να διεκδικήσει τους στόχους της.
*Οι περίπου 25.000 φίλαθλοι που βρέθηκαν χθες το βράδυ στο ΟΑΚΑ απόλαυσαν μια ωραία ποδοσφαιρική παράσταση από την αγαπημένη τους ομάδας, στήριξαν, φώναξαν, χειροκρότησαν και έφυγαν για τα σπίτια τους με ένα χαμόγελο ικανοποίησης και αισιοδοξίας για τη συνέχεια. Θυμηθείτε πως ήταν το κλίμα πριν από 2 μήνες και δείτε το “σήμερα”. Δεν υπάρχει καμία σύγκριση ανάμεσα αυτό που βλέπαμε σε γήπεδο και εξέδρα και σε αυτό που υπάρχει σήμερα. Υπάρχει, φυσικά, ακόμα δρόμος…
*Ούτε όλα τα προβλήματα έχουν λυθεί, ούτε όλα έχουν γίνει ξαφνικά τέλεια και ιδανικά στον Παναθηναϊκό. Ομως, είναι κοινώς αποδεκτό ότι η ομάδα με τον Ρουι Βιτόρια έχει μπει σε ένα σωστό ποδοσφαιρικό μονοπάτι. Ο Πορτογάλος έχει διορθώσει σε σύντομο χρονικό διάστημα κακώς κείμενα, έχει επαναφέρει τον χαρακτήρα νικητή στους “πράσινους”, το “τριφύλλι” αρχίζει να αποδίδει όλο και καλύτερο ποδόσφαιρο και η ενότητα σταδιακά επιτυγχάνεται. Το τελευταίο είναι, πιθανότατα, και το σημαντικότερο όλων. Αν όλοι στον Παναθηναϊκό καταφέρουν να γίνουν μια γροθιά, τότε μόνο καλύτερες ημέρες μπορούν να έρθουν. Μια γροθιά που πρέπει να είναι σφικτή και να παραμείνει έτσι ακόμη κι όταν έρθουν και τα άσχημα αποτελέσματα. Είπαμε. Το… ηφαίστειο ξυπνά, αλλά για να εκραγεί χρειάζονται ακόμα πολλά να γίνουν. Βήμα – βήμα…
Υ.Γ: Η γκολάρα του Φώτη Ιωαννίδη, πέρα από το γεγονός ότι δείχνει την τεράστια κλάση αυτού του ποδοσφαιριστή, μπαίνει αυτομάτως και στη λίστα με τα ομορφότερα τέρματα του Παναθηναϊκού στην Ευρώπη. Δεν είναι το πρώτο χάιλαιτ που προσφέρει ο διεθνής φορ. Θυμηθείτε και το γκολ του στη Γαλλία απέναντι στη Λανς! Το καλό είναι ότι ο ποδοσφαιριστής αρχίζει να απελευθερώνεται. Ηταν να μη γίνει η αρχή…
ΥΓ2: Δύναμη και περαστικά στον Ματίας Λεσόρ. Δυστυχώς, ο αθλητισμός εκτός από όμορφες στιγμές, έχει και άσχημες – άτυχες. Μια τέτοια ήταν και η χθεσινή για τον Γάλλο σέντερ και τον Παναθηναϊκό. Να γυρίσει δυνατό το “θηρίο” και τα υπόλοιπα τα βρίσκουμε…
