Ο Μανώλης Σιώπης εξήγησε γιατί επέστρεψε στην Ελλάδα, τόνισε ότι ο Παναθηναϊκός έχει τα φόντα να φτάσει στους στόχους του, αναφέρθηκε στην προσαρμογή του και έδωσε το… στίγμα για τη συνέχεια.
Αναλυτικά η συνέντευξη του 31χρονου χαφ:
Πώς είναι οι πρώτες εβδομάδες στην ομάδα; Πώς ήταν η προσαρμογή σου; Τι κλίμα βρήκες στον Παναθηναϊκό; «Φυσικά γνώριζα τι ομάδα είναι ο Παναθηναϊκός και τι εστί Παναθηναϊκός. Εκείνο που δεν γνώριζα είναι πώς είναι εσωτερικά η ομάδα. Έχω βρει ανθρώπους που με αγκάλιασαν απ’ την πρώτη στιγμή. Από τους φροντιστές και τους φυσιοθεραπευτές μέχρι τους παίκτες και όλους όσοι είναι γύρω απ’ την ομάδα. Όλοι τους με έκαναν να αισθανθώ ότι υπήρχα ήδη στην ομάδα. Δεν ένιωσα ότι ήμουν καινούργιο μέλος. Ήταν μοναδικό αυτό το συναίσθημα. Όλα τα παιδιά με αγκάλιασαν. Έχει καλούς χαρακτήρες και ωραίο κλίμα η ομάδα. Το ζητούμενο βεβαίως δεν είναι να μείνουμε μόνο σ’ αυτό, αλλά να πετύχουμε τα αποτελέσματα και τους στόχους που έχουμε».
Έπεσες αμέσως στα βαθιά διότι ήρθες σε μια κρίσιμη περίοδο με συνεχόμενους, απαιτητικούς και σημαντικούς αγώνες. Αγωνιστικά πώς ήταν η προσαρμογή σου; «Μέρα με τη μέρα, προπόνηση με την προπόνηση άρχισα να γνωρίζω την ομάδα και τους παίκτες, ιδίως τους ξένους με τους οποίους δεν έχω παίξει μαζί. Είναι άλλο πράγμα να βλέπεις μια ομάδα απ’ την τηλεόραση και άλλο να είσαι στο γήπεδο μαζί της. Δεν έχει καμία σχέση. Πρέπει παράλληλα να μάθεις και να ακολουθήσεις τα θέλω του προπονητή. Η αλήθεια είναι ότι μέρα με τη μέρα νιώθω όλο και καλύτερα μέσα στο γήπεδο, στη συνύπαρξη με τους συμπαίκτες μου. Γνωρίζω πώς παίζουν, γνωρίζω τι θέλουν από εμένα, γνωρίζω τι θέλει ο προπονητής από εμένα. Στο ποδόσφαιρο όμως χρειάζεται χρόνος. Νιώθω καλά πάντως και είμαι σίγουρος για τον εαυτό μου».
Αυτή τη σιγουριά που αναφέρεις, στην έδωσε η εμπειρία του εξωτερικού, ο πρωταθλητισμός που έκανες ή έρχεται με την πάροδο των χρόνων; «Πιστεύω ότι δεν είναι μόνο το εξωτερικό. Έκανα πρωταθλητισμό και πήρα πρωτάθλημα στην Τουρκία με πολύ δύσκολες συνθήκες γιατί έχεις να αντιμετωπίσεις τρία μεγαθήρια. Οι εμπειρίες που παίρνεις χρόνο με τον χρόνο μέσα απ’ το ποδόσφαιρο, άλλοτε στον πρωταθλητισμό κι άλλοτε σε άλλους στόχους. Τα πρωταθλήματα που έχω παίξει διότι κι η Championship είναι το πιο δύσκολο πρωτάθλημα και θα το λέω μέχρι να σταματήσω. Οι μεγάλοι αγώνες που έχουμε δώσει με την Εθνική ομάδα. Τη σιγουριά τη βγάζει στον εαυτό μου, η εμπειρία που έχω αποκτήσει μέσα απ’ τους αγώνες και τις διάφορες καταστάσεις που έχω ζήσει όλα αυτά τα χρόνια».
Γνωρίζοντας πλέον την ομάδα και εκ των έσω. Τι θεωρείς ότι μπορείς να δώσεις; Σε ποιους τομείς θα βοηθήσεις το σύνολο; «Σαν παίκτης μπορώ να βοηθήσω πάρα πολύ την ομάδα σε ένταση, σε δεύτερες μπάλες, σε σίγουρη πάσα, σε pressing, σε πίεση στην μπάλα, στην κόντρα επίθεση των αντιπάλων να είμαι ο παίκτης που θα σταματήσει την αντεπίθεση γιατί είμαστε μια ομάδα που ανοίγει και παίζει επιθετικά».
Η ομάδα βρίσκεται σε ένα δύσκολο φεγγάρι με αποκλεισμό απ’ τον Ολυμπιακό στο Κύπελλο, ήττα απ’ τον Άρη στο πρωτάθλημα κι απ’ τη Βίκινγκουρ στο Conference. Έρχεται το ματς με τον Βόλο που έχει χαρακτήρα τελικού. Ούτως ή άλλως, όλοι οι αγώνες όσο πλησιάζουμε προς το τέλος έχουν τέτοια χαρακτηριστικά, αλλά οι τρεις σερί ήττες το κάνουν ακόμα πιο «must win» αυτό το παιχνίδι. Πώς πρέπει να το αντιμετωπίσετε; «Όπως το είπες, είναι τελικός! Όπως ήταν τελικός και το ματς με τον Ολυμπιακό και το ματς με τον Άρη. Έτσι και ο Βόλος είναι τελικός και το επόμενο ματς με την Βίκινγκουρ θα είναι τελικός. Εμείς θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε το κάθε ένα απ’ αυτά τα παιχνίδια σαν να είναι το τελευταίο παιχνίδι της σεζόν. Σαν να μην υπάρχει αύριο. Δεν υπάρχει μαξιλαράκι ασφαλείας. Από εδώ και πέρα, κάθε ματς πρέπει να το πάρουμε. Όσον αφορά το πρωτάθλημα, θα πρέπει να νικήσουμε όλα τα παιχνίδια, ώστε να βρεθούμε όσο το δυνατόν πιο κοντά στην κορυφή με το ξεκίνημα των play offs. Και μετά θα τα παίξουμε όλα για όλα».
Το ποδόσφαιρο μας έχει διδάξει ότι δεν υπάρχουν εύκολοι και σίγουροι βαθμοί. Τι πρέπει να κάνει η ομάδα για να βγει νικήτρια απ’ το γήπεδο; «Αυτό ακριβώς! Δεν υπάρχουν εύκολοι βαθμοί, ιδίως στον πρωταθλητισμό. Εσύ μπορείς να κάνεις σίγουρους τους βαθμούς, με την απόδοσή σου σε κάθε ματς. Έχει αλλάξει πολύ το ποδόσφαιρο και όλες οι ομάδες έχουν βελτιωθεί». Βλέπεις διαφορές στο ελληνικό πρωτάθλημα απ’ την περίοδο που αγωνιζόσουν εσύ; Έχουν περάσει πεντέμισι χρόνια αφότου έφυγες… «Σίγουρα! Καταρχάς υπάρχει ανταγωνισμός μεταξύ των τεσσάρων, κάτι που όταν έφυγα εγώ δεν υπήρχε. Τώρα βρίσκονται και οι τέσσερις στο ίδιο επίπεδο. Παράλληλα, έχουν ανέβει πολύ και οι υπόλοιπες ομάδες. Τόσα στραβοπατήματα απ’ τους μεγάλους, δεν υπήρχαν εκείνη την εποχή. Αυτό δείχνει ότι το πρωτάθλημα έχει ανέβει. Έχει ανέβει σε ρυθμό, ταχύτητα, τακτικά αλλά και ποιοτικά με παίκτες που έχει φέρει η εκάστοτε ομάδα».
Τώρα που ζεις την ομάδα καθημερινά, τι εικόνα έχεις σχηματίσει για το αγωνιστικό της επίπεδο; Είναι εφικτή η επίτευξη των στόχων που έχουν τεθεί; «Εννοείται! Η ομάδα έχει πάρα πολύ ταλέντο. Το είπα απ’ την πρώτη στιγμή. Το βλέπω καθημερινά και στις προπονήσεις. Αν αυτό «παντρευτεί» και με το τακτικό κομμάτι με αυτά που θέλει ο προπονητής μας και μπορέσουμε να ανεβάσουμε και την έντασή μας, τότε μπορούμε να πετύχουμε πολλά».
Πώς έζησες την εμπειρία στην Τουρκία; Αρχικά με την Αλάνιασπορ και στη συνέχεια πρωταθλητής με την Τραμπζονσπόρ… «Η αλήθεια είναι πως πηγαίνοντας στην Τουρκία δεν ήξερα τι θα αντιμετωπίσω. Ο πατέρας μου έλεγε τα δικά του «πού πας…» και τέτοια και μετά το γύρισε και μου έλεγε «μη φύγεις, ωραία είναι εδώ» (γέλια). Ένιωσα ότι δεν έφυγα πολύ μακριά απ’ τον τρόπο ζωής μας. Ναι μεν, είναι μουσουλμάνοι και έχουν τη δική τους νοοτροπία, αλλά στην καθημερινότητα, ο τρόπος ζωής τους, το φαγητό τους, ο χαρακτήρας τους μέσα στη ζωή είναι παρόμοιος, μοιάζουμε πολύ. Σε ποδοσφαιρικό επίπεδο είναι πολύ οργανωμένοι στην Τουρκία. Έχουν γήπεδα, προπονητικά κέντρα, το πρωτάθλημά τους είναι υψηλού επιπέδου. Φέρνουν μεγάλους παίκτες. Το χάρηκα πολύ απ’ το ξεκίνημα. Δεν χρειάστηκα χρόνο προσαρμογής. Ήμασταν και τρεις Έλληνες, μας έβαλε και ο Τζαβέλλας γρήγορα στο κλίμα. Κάναμε και μία τρομερή χρονιά με την ομάδα που δεν είχαμε ξανακάνει. Μετά ήρθε η μεταγραφή στην Τραμπζονσπόρ. Κι εκεί άρχισε κατευθείαν ο πρωταθλητισμός, παιχνίδι-παιχνίδι. Αυτό που ζήσαμε εκεί ήταν κάτι μοναδικό…». Τι σου έχει μείνει από εκείνη την πορεία φτάνοντας μέχρι το ιστορικό πρωτάθλημα που κατακτήσατε; «Ήταν τρελό γιατί αυτή η πόλη έχει ρίζες ελληνικές. Έχει ακόμη Έλληνες. Όταν πήγαμε για τη φιέστα και άκουγα μέσα απ’ τα αποδυτήρια μέχρι να βγούμε, μόνο ποντιακή λύρα, η αίσθηση ήταν απίστευτη. Ήταν κάτι μοναδικό. Απίστευτο! Κι εκείνη τη στιγμή δεν το συνειδητοποιείς, αλλά μετά βλέποντας τα βίντεο, λες «τι κάναμε»! Ήταν η καλύτερη στιγμή στην καριέρα μου!».
Και ύστερα ήρθε η Αγγλία. Πώς βιώσες την εμπειρία στην Championship με την Κάρντιφ; «Δεν υπάρχει στοπ πουθενά! Όπου χάνεται η μπάλα, αρχίζει η επίθεση. Δεν υπάρχει μία ομάδα που θα κάνει κατοχή και θα αλλάξει 15 πάσες. Είναι τρελό! Όμως το χάρηκα πολύ. Ήταν στόχος ζωής να πάω και να παίξω στην Αγγλία, για να ζήσω αυτή την εμπειρία. Και μου δόθηκε η ευκαιρία λόγω του Μπουλούτ, ο οποίος με ήξερε και με ήθελε πολύ, και είπα έρχομαι 1000%! Είναι άλλος τρόπος ποδοσφαίρου, άλλος τρόπος ζωής. Δεν υπάρχει πουθενά αλλού στην Ευρώπη».
Τι σε έφερε πίσω στην Ελλάδα; «Σκεφτόμουν την επιστροφή στην Ελλάδα αλλά μόνο αν υπήρχαν οι κατάλληλες συνθήκες. Βλέποντας λοιπόν έναν Παναθηναϊκό να μεγαλώνει ξανά και να βρίσκεται εκεί που ήταν στο παρελθόν κι εκεί που τον είχαμε μάθει όλοι -να είναι ισχυρός και να κάνει πρωταθλητισμό με σταθερά βήματα- δεν είχα μεγαλύτερο κίνητρο. Είναι τεράστια ομάδα ο Παναθηναϊκός!».
Τι σε κέρδισε στον Παναθηναϊκό; «Κυρίως ήταν η προσέγγιση του κλαμπ. Αυτό ήταν το πιο σημαντικό για μένα». Τι σου είχε λείψει επιστρέφοντας στην Ελλάδα; «Το φαγητό, ειδικά σε σύγκριση με την Αγγλία, και ότι έχω κοντά τους δικούς μου ανθρώπους».
Το περασμένο καλοκαίρι το Δημοτικό Στάδιο Τυχερού, το γήπεδο της γενέτειράς σου, εκεί όπου έκανες τα πρώτα σου ποδοσφαιρικά βήματα, μετονομάστηκε σε «Μανώλης Σιώπης». Πώς είναι να φεύγεις μικρό παιδί με όνειρα και να επιστρέφεις στον τόπο σου για να τιμηθείς κατ’ αυτόν τον τρόπο; «Ήταν μοναδικά τα συναισθήματα που ένιωσα. Απ’ την πρώτη στιγμή που μου το είπαν, έπαθα σοκ, δεν το πίστευα. Εντάξει είμαι κοντά στην ομάδα και την βοηθάω, είναι και ο αδερφός μου. Το χωριό μας είναι και θέλουμε να προσφέρουμε. Όταν όμως έφτασε η στιγμή για να κόψουμε την κορδέλα, βούρκωσα. Είναι μοναδικό να βλέπεις το όνομά σου εκεί απ’ όπου ξεκίνησες. Έφυγα στα 14-15 και στα 29 έγινε αυτό…».
Είσαι ένα παιδί που άρχισε το ποδόσφαιρο απ’ το μηδέν. Κι από ένα μικρό μέρος της Ελλάδας, έφτασες να παίζεις στην Εθνική, να παίρνεις πρωταθλήματα, να βγαίνεις εκτός συνόρων, να κάνεις καριέρα. Ποια είναι η συμβουλή σου σ’ όλα τα νέα παιδιά που ξεκινούν με όνειρα την πορεία τους στο ποδόσφαιρο; «Αυτό που θυμάμαι απ’ τα χρόνια που ήμουν στην ακαδημία ήταν η θέληση που είχα. Δεν έλεγα στον εαυτό μου, θέλω να φτάσω εκεί. Είχα όμως καθημερινό στόχο να δουλεύω και να κερδίζω κάτι. Σε καθημερινή βάση! Οπότε, θα έλεγα σε όλα τα παιδιά -και έχουμε πάρα πολύ ταλέντο στην Ελλάδα καθώς τα τελευταία χρόνια δεν ξέρεις ποιον να πρωτοδιαλέξεις- να έχουν μεγάλη θέληση και να δουλεύουν σκληρά».
⚽ Διάβασε όλα τα νέα για τον Παναθηναϊκό στο ποδόσφαιρο
