Ο Παναθηναϊκός απέδρασε με το διπλό (93-96) από την έδρα της Βιλερμπάν και έκανε ένα ακόμα βήμα για να εξασφαλίσει το πλεονέκτημα έδρας στα playoffs της Ευρωλίγκας.
Ο βοηθός του Εργκίν Αταμάν, Σάββας Καμπερίδης, μίλησε μετά το τέλος του αγώνα στο Panathinaikos24.gr και στον Γιώργο Πετρίδη για τα στοιχεία που χάρισαν τη νίκη στον «επτάστερο» και αναφέρθηκε στις διαδηλώσεις που έγιναν σε όλη την Ελλάδα για το δυστύχημα στα Τέμπη.
Όσον αφορά το ματς με τη Βιλερμπάν, τόνισε: «Νομίζω ότι ξεκινήσαμε εξαιρετικά, όπως είπες. Κάποια στιγμή κολλήσαμε λίγο στην άμυνα με αλλαγές και έτσι η Βιλερμπάν κατάφερε να μαζέψει το σκορ σε πρώτη φάση. Στην επίθεση γενικότερα βρίσκαμε τις λύσεις, έχουμε πολύ μεγάλη ποιότητα. Κάποια λάθη που κάναμε όταν είχαμε τον έλεγχο του αγώνα με 15 πόντους διαφορά νομίζω, που έβαλαν τη Βιλερμπάν στο παιχνίδι. Άρχισαν να παίζουν με μεγαλύτερη ένταση, έβαλαν μεγάλα σουτ και πήγαν περισσότερο στο επιθετικό ριμπάουντ. Έπαιξαν πιο σκληρά στην άμυνα κι εμείς εκεί δεν ήμασταν όσο ψύχραιμοι θα έπρεπε και τους επιτρέψαμε να μπουν στο παιχνίδι. Νομίζω όμως ότι η ομάδα έχει την ποιότητα, τον χαρακτήρα και τους κατάλληλους παίκτες που στο τέλος έπαιξαν πολύ σωστά σε κρίσιμες φάσεις».
Για τη μάχη που γίνεται για το πλεονέκτημα έδρας, ανέφερε ότι «κάθε νίκη από ‘δω και πέρα μας φέρνει πιο κοντά στο πλεονέκτημα έδρας. Πρέπει να είμαστε πολύ σοβαροί και με πολύ υψηλό κίνητρο σε κάθε αγώνα που έχουμε από ‘δω και πέρα. Όλα τα παιχνίδια είναι πολύ δύσκολα. Έρχεται η Ρεάλ Μαδρίτης και μετά ακολουθεί ο Ολυμπιακός. Πρέπει να προπονηθούμε σωστά, να έχουμε την υγεία μας και να μπούμε με το υψηλότερο κίνητρο για να κερδίζουμε κάθε αγώνα».
Τέλος, στάθηκε και στις διαδηλώσεις που έγιναν στην Ελλάδα για το δυστύχημα στα Τέμπη: «Καταρχάς, ο ελληνικός λαός έδειξε τη δυναμική που έχει. Ήταν κάτι συγκλονιστικό. Κακά τα ψέματα, δεν μπορείς να κοροϊδεύεις τον κόσμο. Υπάρχουν υπεύθυνοι γι’ αυτό που έγινε. Είναι πιο έντιμο να αναλάβουν την ευθύνη αυτοί που την έχουν και να μπορέσουμε να πορευτούμε μετά. Δεν μπορείς να αποκρύπτεις πράγματα σε ανθρώπους που ουσιαστικά έχουν χάσει τη ζωή τους. Μιλάω για τους γονείς και για τα αδέρφια, γι’ αυτούς που ζουν. Όχι μόνο γι’ αυτούς που έφυγαν από κοντά μας. Για έναν γονέα -είμαι κι εγώ γονέας- όταν χάνει το παιδί του, τελειώνει η ζωή του. Δεν μπορείς να βρεις εύκολα τη δύναμη. Δεν πρέπει να τον κοροϊδεύεις και πρέπει να του συμπαρασταθείς. Πρέπει να τον στηρίξεις και να αναλάβεις τις ευθύνες σου. Πρέπει με κάποιο τρόπο να μας γίνει μάθημα όλο αυτό ώστε να λειτουργούμε καλύτερα ως κράτος και να μην επαναληφθεί ποτέ ξανά τέτοιο δυστύχημα».
