Αντί οποιασδήποτε άλλης εισαγωγής (τύπου καλωσήρθατε στη καινούργια μας ιντερνετική προσπάθεια, καλώς σας βρήκαμε κλπ), να σας πω την αμαρτία μου σχετική με την προχτεσινή σπουδαία πρόκριση της Εθνικής στην τελική φάση του Μουντιάλ της Βραζιλίας –δεύτερη στη σειρά, μεγαλεία που ούτε να ονειρευτούμε δεν τολμούσαμε παλιότερα.
Εννοείται πως χάρηκα, πως πετάχτηκα από τη θέση μου και φώναξα στο γκολ του Μήτρογλου (ποιος να το λεγε…), πως βρέθηκα να μετρώ τα δευτερόλεπτα λίγο μετά το 1-1 που ήρθε από το πουθενά μην και προκύψει το ο μη γένοιτο. Κάτι παρ’ όλα αυτά μου έλειπε. Ο Παναθηναϊκός. Καθότι, όσο και αν στο μυαλό μου (και στο μυαλό των περισσοτέρων, υποθέτω) παίκτες όπως ο Καραγκούνης, ο Καρνέζης, ο Βύντρα, ο Νίνης και ο Τζιόλης είναι εφ όρου ζωής καταχωρημένοι ως «δικοί μας» (κάτι που σε κάποιο βαθμό ισχύει και για τον Κατσουράνη, τον Σάλπι, τον Γκέκα, τον Σπυρόπουλο ή τον Λάζαρο), γεγονός είναι πως αν κανείς ρίξει μια ματιά στο ρόστερ της ομάδας του Σάντος, τη φανέλα με το τριφύλλι εμφανίζεται πλέον να φορά μόνο ο τρίτος τερματοφύλακας, ο Στέφανος Καπίνο. Δίχως μάλιστα να μπορεί κανείς να προσάψει στον Πορτογάλο οποιουδήποτε είδους εμπάθεια, πως, με άλλα λόγια «έριξε» κάποιον από την ομάδα –όσες προοπτικές και αν διακρίνουμε π.χ στον Μαρινάκη, τον Ρισβάνη, τον Τριανταφυλλόπουλο, τον Λαγό ή τον Κλωναρίδη και με όσο θετική διάθεση και αν το δεις, κανένας τους αυτή τη στιγμή δε μοιάζει έτοιμος να διεκδικήσει στα σοβαρά θέση.
Ως fact μου φαντάζει λυπηρό –και διόλου λιγότερο λυπηρό δεν το κάνει η φημολογούμενη πιθανότητα ο Κάρα να γυρίσει το καλοκαίρι από τη Φούλαμ για να κρεμάσει τα παπούτσια του στην ομάδα της καρδιάς του.
Δεν έχει νόημα να συζητάμε αν κάποιος ή κάποιοι από όλους τους παραπάνω θα μπορούσαν ακόμη να φορούν τα πράσινα –του καθενός η περίπτωση άλλωστε είναι μοναδική και διαφορετική. Μου κάνει παρ’ όλα αυτά εντύπωση που κανείς δε φαίνεται να ασχολείται με το ενδεχόμενο επαναπατρισμού ενός ακόμη δικού μας παιδιού (κυριολεκτικά), του Χάρη Μαυρία, ο οποίος μετά την αλλαγή προπονητή στη Σάντερλαντ μοιάζει μετέωρος και υπάρχει, λέει, πιθανότητα να καταλήξει (και αυτός…) στον ΠΑΟΚ του Σαββίδη.
Υ.Γ. Μια ανατριχιαστική σκέψη: φανταστείτε τι θα ακούγαμε (αλλά και τι θα λέγαμε) αν την αυτογκολάρα του Τοροσίδη την είχε πετύχει ο Λουκάς…
