Κάθε χρόνο τέτοια μέρα κάτι με πληγώνει μέσα στην καρδιά…….
Μπορεί να μας ήρθες από το λιμάνι…
Μπορεί να φόρεσες την ερυθρόλευκη φανέλα και να ήσουν αρχηγός του Ολυμπιακού…
Όμως Γιάννη μου τελικά ήσουν ένα από εμάς!!
Ένας από τους χιλιάδες πιστούς της Παναθηναϊκής ιδέας!
Ένας κορυφαίος ποδοσφαιριστής με το τριφύλλι στο στήθος!
Ένας Αρχηγός ΑΡΧΟΝΤΙΚΟΣ!
Ένας ηγέτης που σήκωσες δύο πρωταθλήματα και τρία κύπελλα!
Ένας βράχος στην άμυνα που έφθασες τον Παναθηναϊκό μας στους 4 του Πρωταθλητριών!
…Και αργότερα όταν πήρες την ομάδα στα χέρια σου, Το Τριφύλλι μεγαλούργησε στο γήπεδο
Μπαλάρα, ωραίο ποδόσφαιρο και σου στερήθηκε άδικα ένα Πρωτάθλημα.
…Και αργότερα όταν επέστρεψες και πήρες την ομάδα και πέρασε αέρα από τον όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ συνεχίζοντας το ταξίδι στο όνειρο.
Βραβεύτηκες ο καλύτερος προπονητής το 2000.
Δέθηκες μαζί μας γι΄ αυτό και σε αγαπήσαμε!
Έφυγες και ήρθε ένας μεγάλος ακόμα της πράσινης οικογένειας ο Σέρχιο!
Πάλεψες γενναία!
Νικήθηκες όμως καλέ μας φίλε!
Ήταν Πρωταπριλιά όταν έφυγες αλλά δυστυχώς δεν ήταν ψέμα!
Στην κηδεία στην εκκλησία της Α. Παρασκευής ένα βουβό πλήθος πράσινων πιστών δάκρυσε όταν αντίκρισε τη σωρό σου…
Ο Γιάννης Κυράστας δεν είναι μαζί μας σα φυσική παρουσία…
Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ όμως περιπλανιέται ανάμεσα μας, στα πράσινα στέκια στις χαρές και τις λύπες μαζί μας!!!
Για αυτό όποτε η ομάδα παίρνει ένα τρόπαιο ο Γιάννης είναι σίγουρο ότι χαίρεται μαζί μας από εκεί ψηλά!
Όπως χαίρεται που βλέπει μια φιλόδοξη ομάδα ενός άλλου Γιάννη που εκπέμπει υγεία… Του Γιάννη Αναστασίου.
Οι οπαδοί τραγουδάνε πάντα επετειακά… Αυτή η κούπα θα φτάσει στ’ άστρα για το Γιάννη τον Κυράστα!!!
Ήσουν 52 ετών όταν έφυγες από κοντά μας!
Όμως η Παναθηναϊκή οικογένεια θα σε θυμάται σαν έναν από τους λεβέντες που όπως λέει και ο ύμνος των ύμνων:
«Σ’ έχουνε δοξάσει οι γνωστοί σου άσσοι
που λεβέντες είναι όλοι με καρδιά!»
Ήσουν είσαι και θα είσαι ένας από εμάς!
Αθάνατος Γιάννη!
Δε θα σε ξεχάσω ποτέ!!!
