Αντιληπτό: μετά από κάθε παιχνίδι περιμένει ο καθένας να διαβάσει μια άποψη γι’ αυτό, μια ποδοσφαιρική γνώμη, κάποια συμπεράσματα. Ιδιαίτερα όταν πρόκειται για αγώνα προετοιμασίας, αφού δεν έχει την ευκαιρία όλος ο κόσμος να τον δει. Συγχωρήστε με, αλλά αυτό που μου έκανε εντύπωση από τη στιγμή που μπήκα στην πόλη «Επε» της Ολλανδίας μέχρι και να φύγω ήταν κάτι διαφορετικό από το ποδόσφαιρο. Ήταν αυτό που αντίκριζα στους δρόμους, στο γήπεδο, πριν και μετά το παιχνίδι.
Μια πόλη επαρχιακή, κοντά στο Αμστερνταμ, που είναι χτισμένη μέσα στο δάσος. Κυριολεκτώ. Τα σπίτια βρίσκονται ανάμεσα σε δέντρα. Ο κήπος των σπιτιών είναι το ίδιο το δάσος. Τα παιδιά μεγαλώνουν και παίζουν μέσα στη φύση. Ανοίγεις το παράθυρο και βλέπεις μόνο πράσινο, απέραντο πράσινο. Ένας πανέμορφος κόσμος, ένας άλλος κόσμος, που δεν σε πνίγει, δεν σε αγχώνει, δεν σε πιέζει. Σε ηρεμεί και σε γαληνεύει.
Δίχως κορναρίσματα και μπινελίκια. Με ποδήλατα παντού, με τον κόσμο να πηγαίνει στο γήπεδο με τα πόδια προκειμένου να δει το ματς. Οικογένειες με τα παιδιά τους πήραν τον δρόμο για το γήπεδο και έφτασαν… ποδαράτο. Άλλωστε και το γήπεδο μέσα στο δάσος είναι. Γύρω γύρω βλέπεις μονάχα δέντρα και απέραντο πράσινο. Τίποτα άλλο.
Όσο για το ποδόσφαιρο; Άκου φίλε τι θα σου πω. Αυτοί εδώ ήρθαν στο γήπεδο αγκαλιασμένοι, ήπιαν καμιά δεκαριά μπύρες ο καθένας, κρεμάστηκαν στα κάγκελα για να χωρέσουν και να δουν την αγαπημένη τους ομάδα, φώναξαν τα συνθήματά τους, αποθέωσαν τα ινδάλματά τους. Και όταν τελείωσε το ματς ήρθε το δεύτερο πολιτισμικό σοκ. Εκεί που περίμενες να ανέβουν στα ποδήλατα και να σκορπίσουν προς κάθε κατεύθυνση, μαζεύτηκαν σε έναν μεγάλο χώρο ακριβώς έξω απ’ το γήπεδο και άρχισε να τραγουδούν και να χορεύουν. Έπιναν μπύρες, άφησαν τα παιδιά τους να παίξουν μπάλα στο γρασίδι και απόλαυσαν ζωντανή μουσική. Ναι, οι άνθρωποι του Δήμου είχαν κανονίσει να υπάρχει ζωντανή μουσική για να γιορτάσει ο κόσμος το γεγονός της έλευσης του μεγάλου Άγιαξ στην μικρή τους πόλη.
Είναι σαν να πηγαίνει ο Παναθηναϊκός για παράδειγμα στη Λιβαδειά και ο Δήμος να έχει κανονίσει να υπάρξει ζωντανή μουσική μετά το ματς για να γιορτάσει ο κόσμος της Λιβαδειάς το γεγονός. Υπάρχει ποτέ περίπτωση να γίνει; Ρητορικό το ερώτημα…
