Ας ξεκινήσουμε με κάτι της στιγμής. Οπου «στιγμή», βάλτε τα δυο δευτερόλεπτα που χρειάζεται ο Τελάντερ για να σηκωθεί από το έδαφος και με το κεφάλι να στείλει την μπάλα στα δίχτυα. Η κεφαλιά του Δανού στόπερ δεν είναι εύκολη υπόθεση, ούτε κάτι το απλό. Μπορεί να φαίνεται έτσι, αλλά αν παρατηρήσετε ξανά τη φάση ή αν αρκετοί από εσάς έχετε παίξει ποδόσφαιρο, καταλαβαίνετε το παραπάνω. Ο πανύψηλος αμυντικός του «τριφυλλιού» εκμεταλλεύεται τα δυνατά του πόδια και τον επίσης δυνατό του κορμό και με επιτόπιο άλμα (!), σηκώνεται ψηλότερα απ όλους τους αντιπάλους του. Βάζει δύναμη στην κεφαλιά και πετυχαίνει ένα εντυπωσιακό γκολ. Όχι θεαματικό, από απόψεως τεχνικής ή φαντασίας. Αλλά εντυπωσιακό κυρίως για τον τρόπο με τον οποίο πήδηξε τόσο ψηλά και σε σωστό χρόνο ο ξανθομάλλης ποδοσφαιριστής και «κάρφωσε» την μπάλα στα δίχτυα για το 0-1.
Η αλήθεια είναι ότι σε όλα τα παιχνίδια που έχει παίξει ο Τελάντερ έχει δείξει θετικότατα στοιχεία. Ξεπερνάμε το φιλικό με τον Πανελευσινιακό, το οποίο δεν μπορεί να αποτελέσει κριτήριο, σε καμία περίπτωση. Στο παιχνίδι με τον Λεβαδειακό, όποτε χρειάστηκε να παρέμβει ήταν εκεί. Στο ματς με τον Πλατανιά, επίσης. Αποκορύφωμα το χθεσινό με την Ξάνθη, που, ομολογουμένως, ήταν και πιο δύσκολο απ’ όλα τα προαναφερόμενα. Ο Δανός ήταν αλάνθαστος, με εξαίρεση μια φάση στην επανάληψη όπου έχασε την μπάλα έξω από την περιοχή, προσπαθώντας να ντριμπλάρει τον αντίπαλό του. Με άριστα το 10, πήρε 9!
Ο 24χρονος- που έχασε μεγάλο κομμάτι της προετοιμασίας λόγω τραυματισμού που κουβαλούσε- δείχνει εξαιρετικά στοιχεία και είναι δεδομένο ότι έχει κερδίσει πια την εμπιστοσύνη του Γιάννη Αναστασίου. Με τέτοιες εμφανίσεις, δύσκολα θα βγει από την ενδεκάδα και ο Παναθηναϊκός φαίνεται να «κερδίζει» έναν ποδοσφαιριστή. Δυνατός, εξαιρετικός στο ψηλό παιχνίδι, αλλά και στο χαμηλό παρά το μπόι του και το σουλούπι του (όταν τον βλέπεις για πρώτη φορά δεν σου γεμίζει το μάτι ότι μπορεί να είναι καλός και στα χαμηλά). Βγαίνει συνεχώς πρώτος στην μπάλα, 9 στις 10 φορές κερδίζει στις προσωπικές μονομαχίες και δεν είναι λίγες οι φορές που ηρεμεί το παιχνίδι, με μια «απελευθέρωση» της μπάλας, στο πρέσινγκ των αντιπάλων.
Ο Τελάντερ που αποκτήθηκε από την Ααλμποργκ είναι επιλογή Ρενέ Χένρικσεν. Και η λογική λέει ότι ο καλύτερος αμυντικός που φόρεσε τη φανέλα της ομάδας τα τελευταία 25 τουλάχιστον χρόνια, ξέρει. Τουλάχιστον, περισσότερα από εμάς, που δίχως να έχουμε δει τον ποδοσφαιριστή κάπως τον είχαμε «ξεγράψει», θεωρώντας τον έσχατη λύση. Ο χρόνος, βέβαια, και η διάρκεια είναι ο καλύτερος κριτής για τον οποιονδήποτε παίκτη. Αν, όμως, η καλή μέρα φαίνεται από το πρωί, τότε ο Δανός θα αποδειχθεί «λίρα εκατό». Μακάρι…
Υ.Γ: Για τη χθεσινή νίκη μπορούν πολλά να ειπωθούν και να γραφτούν. Ναι, ο Παναθηναϊκός έπαιξε κάκιστο ποδόσφαιρο για 75 λεπτά. Κι αυτό θα πρέπει να προβληματίσει τον Γιάννη Αναστασίου. Στην παρούσα φάση, όμως, και για να… γιάνει η ομάδα, αυτό που μετράει είναι η νίκη. Και τέτοιες νίκες σε δύσκολες έδρες, με κακή εμφάνιση και με εχθρική διαιτησία, όπως αυτή του γνωστού και μη εξαιρετέου Βοσκάκη, κλείνουν τις πληγές και σε γιατρεύουν.