Οι δικαιολογίες μας τελείωσαν

Μετά την πανωλεθρία στη Βαρκελώνη είχα γράψει ότι επρόκειτο για ήττα που δεν χωνεύεται αλλά δεν κοστίζει κιόλας. Τώρα; Τώρα τι; Τι να γράψεις και τι να πεις. Και να θέλεις να ψάξεις να βρεις δικαιολογίες δεν θα τα καταφέρεις. Διότι δεν υπάρχουν. Τόσο απλά. Αν δεν μπορείς να κερδίσεις ούτε τη Ζιελόνα Γκόρα, που πας;

Ποιο φάιναλ φορ και κουραφέξαλα. Διότι δυστυχώς η ήττα κόντρα στην πιο αδύναμη ομάδα του ομίλου και δεν χωνεύεται και σε βάζει σε… περιπέτειες άνευ λόγου και αφορμής. Όμως, με 5/27 τρίποντα και 13/25 βολές, δεν κερδίζεις, τρεις μέρες να παίζεις. Κι όμως αυτά τα ποσοστά είχε ο Παναθηναϊκός απέναντι στην «ουραγό» του ομίλου η οποία πανηγύρισε την πρώτη της νίκη στη διοργάνωση και οι «πράσινοι» την τρίτη εκτός έδρας ήττα τους.

Με την ολοκλήρωση και της 4ης αγωνιστικής ο Παναθηναϊκός μετράει μόλις μία νίκη επί της Καρσίγιακα στο Ο.Α.Κ.Α. και από κει και πέρα το χάος. Και αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα του Παναθηναϊκού, που δυστυχώς και τη φετινή σεζόν, δείχνει να μη μπορεί να ορθώσει ανάστημα μακριά από το… σπίτι του. Λες και τον έχουν καταραστεί και όταν αγωνίζεται εκτός έδρας «μεταμορφώνεται».

Όπως έγινε απέναντι στην ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα τη Λοκομοτίβ Κουμπάν που παρεμπιπτόντως μετράει 4/4, στην Μπαρτσελόνα και τώρα στην νέα και άπειρη στη διοργάνωση Ζιελόνα Γκόρα. Και στα τρία ματς ο Παναθηναϊκός αποδείχθηκε κατώτερος των περιστάσεων και δικαίως γνώρισε την ήττα. Και άντε πες το να χάσεις από την Μπάρτσα, δικαιολογείται, αλλά από τη Ζιελόνα όχι. Όσο και να θες να στρογγυλέψεις την κατάσταση δεν στρογγυλεύεται. Είναι μια ήττα που «πονάει», που δημιουργεί επιπλέον άγχος και καλώς ή κακώς βάζει την ομάδα σε… περιπέτειες.

Το θέμα δεν είναι αν προκριθεί στην επόμενη φάση. Διότι αυτό μόνο με θαύμα δεν θα γίνει. Το ζητούμενο είναι να βρει το «γιατρικό» για τα εκτός έδρας ματς, διότι αν έχει βλέψεις για επιστροφή στο φάιναλ φορ, οφείλει να δείχνει το καλό αγωνιστικό του πρόσωπο και μακριά από το… σπίτι του.

Και αυτό είναι δουλειά του Σάσα Τζόρτζεβιτς και των συνεργατών του να το βρουν και να το λύσουν, με ψυχραιμία, πριν είναι αργά.

Ρούλα Στεφανάκη Όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια ο Θεός γελάει, λέει o λαός και η Ρούλα πιστεύει ότι της ταιριάζει γάντι. Η δημοσιογραφία δεν ήταν στα σχέδιά της, ούτε γεννήθηκε με το όνειρο να γίνει δημοσιογράφος. Ααα… να τα λέμε! Στα σχέδιά της ήταν να σπουδάσει και βλέπουμε. Όπως και έγινε. Πέρασε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, στο τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας (ουδεμία σχέση με τη δημοσιογραφία φυσικά) πήρε και βεβαίωση ότι μπορούσε να διδάξει, όμως το συγκεκριμένο χαρτί, καταχωνιάστηκε κάπου στο αρχείο της, διότι πολύ απλά βρέθηκε στο δρόμο της το Sportime! Το μεγάλο της σχολειό της δημοσιογραφίας. Μια δεκαετία στο Sportime έκανε ρεπορτάζ μπάσκετ, ώσπου πιστεύει… το έμαθε πια το «παλιό-επάγγελμα». Στη συνέχεια εργάστηκε στο Derby, όπου βίωσε μια ακόμη ξεχωριστή εμπειρία, σύντομη μεν, αλλά πολύ ιδιαίτερη με εξαιρετικούς συναδέλφους με κάποιους εκ των οποίων εχει τη χαρά να ξανασυνεργαστεί (βλ. Γιάννη Αβραμίδη), εδώ στο Panathinaikos24. Και βέβαια δεν ξεχνάει το πέρασμά της και από το Onsports, από το οποίο επίσης έχει πολύ όμορφες στιγμές να θυμάται..

Διάβασε όλα τα άρθρα