Κατηγορούν δε, μετά μανίας, όσους απλώς εικάζουμε τις όποιες θετικές συνέπειες και μπαίνουμε στη διαδικασία να αναρωτηθούμε αν όντως το ποδόσφαιρο μας μπορεί να γλυτώσει από το σημερινό βάλτο με αυτό τον τρόπο.
Η αλήθεια είναι, ότι αν είσαι φίλος του Παναθηναϊκού, αποκλείεται να μη νιώθεις άβολα με το ενδεχόμενο του grexit.
Όταν έχεις δει την ομάδα σου, τα τελευταία 20 χρόνια να έχει αγωνιστεί σε ημιτελικούς και προημιτελικούς champions league και σε προημιτελικό του uefa, δεν μπορείς παρά να δυσανασχετείς με τον ενδεχόμενο αποκλεισμό των ελληνικών ομάδων από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Ακόμα και αν τα τελευταία χρόνια η ομάδα έχει χάσει την αίγλη της στο ευρωπαϊκό στερέωμα, είναι το DNA που την συντηρεί “online” με την Ευρώπη.
Όταν έχεις δει στην ομάδα σου αθλητές όπως τον Ζιλμπέρτο Σίλβα, τον Πάουλο Σόουζα, τον Σισσέ, τον Καραγκούνη και τον Μπέργκ, είναι αδύνατο να συνηθίσεις στην ιδέα ότι πια δεν θα υπάρχει η δυνατότητα να αποκτήσεις και να ταυτιστείς με ποδοσφαιριστές αυτού του μεγέθους.
Όταν γνωρίζεις καλά ότι το μέλλον πια του συλλόγου, ουσιαστικά κρίνεται σεζόν με σεζόν, από τα έσοδα που μπορεί να καρπωθεί από τη συμμετοχή στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, είναι αδύνατο να μην ανησυχείς με τον βίαιο και αορίστου χρόνου αποκλεισμό.
Πράγματι λοιπόν, το grexit είναι σχεδόν καταστροφή αλλά πράγματι αυτή είναι μόνο η μισή αλήθεια.
Γιατί είναι εξίσου καταστροφικό ότι συμβαίνει κάθε Κυριακή στα ελληνικά γήπεδα σε όλες τις κατηγορίες.
Είναι σκέτη καταστροφή όταν άνθρωποι που ελέγχονται από τη δικαιοσύνη να κουνούν το δάχτυλο στους υπόλοιπους.
Είναι έγκλημα σε βαθμό κακουργήματος, η ραγδαία έξαρση και μη καταπολέμηση της βίας που απορρέει από την διαφθορά και την απαξίωση του προϊόντος, με ανθρώπινες ζωές να κινδυνεύουν κάθε εβδομάδα.
Είναι καταστροφή και παράλληλα αστείο, τα τελευταία 18 από τα 20 χρόνια, να έχουμε τον ίδιο πρωταθλητή, κάτι που δεν έχει συμβεί πουθενά και ποτέ.
Όποιος αγαπάει το ποδόσφαιρο, την ομάδα του και τον υγιή ανταγωνισμό δεν μπορεί να είναι θετικός στο grexit. Υπάρχουν χίλια βήματα που μπορούν να γίνουν πριν από αυτό. Το ουσιώδες πρόβλημα ότι το σύστημα είναι έτσι διαρθρωμένο, που τα χίλια βήματα δεν μπορούν να γίνουν χωρίς να πέσουν στο κενό.
Το grexit ναι, θα δημιουργήσει ένα νέο σκηνικό, αχαρτογράφητο και πρωτόγνωρο. Η «χούντα» όμως είναι δεδομένο ότι θα πέσει. Αυτή η «χούντα» πρέπει να ανατραπεί κι αυτό συμβαίνει με πάταγο και συνήθως αφήνει πληγές.
