Έχει προκύψει μια πραγματική τρέλα με το θέμα του Μπεργκ λες και πρόκειται για την πρώτη ή την τελευταία πώληση στον ποδοσφαιρικό πλανήτη. Λες και δεν έχουμε τύχει και πάλι σε διαπραγματεύσεις συλλόγων ή συλλόγου με ποδοσφαιριστή. Δυστυχώς αυτά είναι τα αποτελέσματα της μιζέριας και της κακομοιριάς που εδώ και χρόνια έχουν “στοιχειώσει” τον Παναθηναϊκό. Ξέχασαν όλοι όσοι ασχολούνται με το τριφύλλι ακόμα και τα βασικά. Ακόμα και τους νόμους της αγοράς.
Είμαστε ένα βήμα απ’ το να βγάλουμε αντιεπαγγελματία τον Μάρκους Μπεργκ, επειδή – λέει – πήγε στα Εμιράτα και μίλησε με άλλη ομάδα, η οποία του προσφέρει 9 εκατομμύρια ευρώ την επόμενη τριετία. Λες και δεν έχει συμβεί ποτέ στο παρελθόν μια ομάδα να παίρνει πρώτα το “ok” του ποδοσφαιριστή και στη συνέχεια να διαπραγματεύεται με την ομάδα. Λες και δεν το έχει κάνει ο Παναθηναϊκός ποτέ στο παρελθόν, να κλείσει δηλαδή παίκτη και μετά να μιλήσει με την ομάδα του. Ο Παναθηναϊκός το μόνο που οφείλει να κάνει στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι να πάρει όσα περισσότερα χρήματα μπορεί. Και ευτυχώς που απ’ ότι φαίνεται υπάρχει ο Νίκος Λυμπερόπουλος να βάλει μια λογική και να μην χάσει ο Παναθηναϊκός τον καλύτερο του ποδοσφαιριστή για “ψίχουλα”.
Αν δεν είναι 5,2 εκατομμύρια, θα πρέπει να είναι το λιγότερο 4, για να πεις πως άξιζε τον κόπο να πουλήσεις τον Σουηδό. Οτιδήποτε χαμηλότερο απ’ αυτό θα αποτελεί το πραγματικό “έγκλημα” και όχι αυτή καθ’ αυτή η πώληση του Σουηδού. Όσο δεν καταλαβαίνω εκείνους τους – ελπίζω λίγους – οπαδούς που έσπευσαν στα social media να αποκαλέσουν “προδότη” τον Μπεργκ επειδή θα κάνει το… σφάλμα να προσθέσει 9 εκατομμύρια ευρώ στον λογαριασμό του, εξαργυρώνοντας όλα όσα έκανε αυτά τα χρόνια στην Ελλάδα, άλλο τόσο δεν καταλαβαίνω και όσους – σαφώς περισσότερους – βγάζουν τέτοιο μίσος για τη διοίκηση και τον τρόπο που χειρίζεται μια υπόθεση η οποία ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΤΗΣ.
Έχω γράψει ξανά σε αυτήν εδώ τη γωνιά πως υπάρχουν δεκάδες λόγοι για να βγάλουμε τη διοίκηση Αλαφούζου άκρως αποτυχημένη. Με πρώτο και καλύτερο το οικονομικό έμφραγμα που υπάρχει στην ομάδα. Αλλά στο θέμα του Μπεργκ, αν η Αλ Αϊν και η κάθε Αλ Αϊν έρθει και δώσει τη ρήτρα, αλήθεια τι μπορεί να κάνει η διοίκηση; Ακόμα, όμως, κι αν δεν δώσει τα χρήματα της ρήτρας, πως θα ζητήσεις από έναν παίκτη που σε σεβάστηκε όσο λίγοι να αρνηθεί ένα συμβόλαιο ζωής; Και γιατί είναι κακό να υπάρχουν πωλήσεις ακριβές ή πρωτοκλασάτες απ’ τον Παναθηναϊκό προς τα έξω; Από που κι ως που σε τούτη τη χώρα πρέπει σώνει και καλά να διαφέρουμε πάντα με αρνητικό πρόσημο από την υπόλοιπη Ευρώπη;
Η αγοραπωλησία είναι ΚΑΝΟΝΑΣ της αγοράς, διαφορετικά θα έπαιζαν οι ομάδες με τους ίδιους παίκτες για 20 χρόνια. Ο Παναθηναϊκός οφείλει να είναι σκληρός διαπραγματευτής, αλλά διαπραγματευτής. Είτε με την Αλ Αϊν για τον Μπεργκ, είτε με την Μπεσίκτας για τον Μολέδο, είτε με τη Σταντάρ Λιέγης για τον Χουλτ, είτε με οποιαδήποτε άλλη ομάδα του χτυπά την πόρτα για ποδοσφαιριστή του. Έχει χάσει ήδη την αίγλη του από προσφυγές και δηλώσεις ξένων παικτών για τα προβλήματα που κουβαλά, ας ξεκινήσει τουλάχιστον απ’ αυτό να κερδίζει κάτι πίσω. Είναι πρόβλημα του πως αυτά τα 4-5 εκατομμύρια που θα πάρει από τον Μπεργκ θα τα χρησιμοποιήσει για να καλύψει τις τρύπες που άνοιξε ο Αλαφούζος και όχι για να φέρει 3-4 παιχταράδες, που θα μπορούσαν να καλύψουν το κενό του Σουηδού και να ανέβαζαν επίπεδο την ομάδα, όπως θα γινόταν σε μια φυσιολογική ποδοσφαιρική ομάδα. Αλλά εδώ και καιρό ο Παναθηναϊκός έχει πάψει να φέρεται φυσιολογικά και πολύ περισσότερο ποδοσφαιρικά.
Γι’ αυτό και κινήσεις σαν του Λυμπερόπουλου, που είπε το απολύτως λογικό, πως δεν πρέπει καν να συζητάει προτάσεις σαν και την πρώτη της Αλ Αϊν, μας φαίνεται είδηση πρώτης γραμμής αντί για κάτι φυσιολογικό. Αν ο Παναθηναϊκός ήταν υγιής, θα τσέπωνε 5 εκατομμύρια ευρώ απ’ τον Μπεργκ, θα τσέπωνε κι άλλο 1,5 απ’ τον Μολέδο και θα έβγαινε με τη μαγκιά του και τον παρά του στην αγορά για να κάνει παιχνίδι. Αλλά αυτά είναι μακρινά όνειρα… Και ειλικρινά αναρωτιέμαι πως οι Ουζουνίδης και Λυμπερόπουλος, που σκέφτονται εντελώς ποδοσφαιρικά, θα αντέξουν για πολύ διάστημα μέσα σε μια κατάσταση πλήρους αμπαλοσύνης.
