Το πρώτο θετικό σημάδι για τον Παναθηναϊκό στο πρώτο επίσημο ματς της σεζόν ήταν η παρουσία του κόσμου. Ακόμα περισσότερο, η συμπεριφορά του και η σκέψη με την οποία πήγε στο γήπεδο. Οι φίλοι του τριφυλλιού σχεδόν γέμισαν τη Λεωφόρο, παρ’ όλο που βρισκόμαστε στην καρδιά του καλοκαιριού και παρά την αντιεμπορικότητα του αντιπάλου. Σημαντικότερο και απ’ το ότι το γήπεδο γέμισε, ήταν το γεγονός πως ο κόσμος πήγε με κέφι, με διάθεση να στηρίξει τη νέα προσπάθεια και μακριά από γκρίνιες, αποδοκιμασίες, κακομοιριά και κράξιμο στην πρώτη στραβή.
Το μεγάλο στοίχημα του Ουζουνίδη και των παικτών του είναι να “δεθούν” με τον κόσμο. Να υπάρξει ελπίδα και όραμα που θα μεταφέρεται από την εξέδρα στο γήπεδο και από το γήπεδο στην εξέδρα. Ο Ουζουνίδης το έχει κερδίσει, οι παίκτες δείχνουν αποφασισμένοι να το κάνουν κι εκείνοι. Ας ελπίσουμε οι νέες φήμες που κυκλοφορούν και αφορούν εκ νέου καθυστερήσεις πληρωμών στους ποδοσφαιριστές να μην επηρεάσουν το κέφι και την όρεξη που έδειξαν οι ποδοσφαιριστές στο πρώτο επίσημο παιχνίδι. Αγωνιστικά, ο Παναθηναϊκός έκανε τα απολύτως απαραίτητα για να κερδίσει μια πολύ αδύναμη αντίπαλο, που αν είναι λίγο σοβαρός στον επαναληπτικό θα την κερδίσει και στο Μπακού.
Την πίεσε ψηλά, αναγκάζοντας την να πανικοβάλλεται και να διώχνει τη μπάλα στα τυφλά, τη χτύπησε από τα άκρα με την ταχύτητα του Χουλτ και του Χατζηγιοβάννη, την “έτρεξε” στο κέντρο με τους καταπληκτικούς Κουρμπέλη και Ζέκα (ίσως ο πιο “ταιριαστός” παίκτης στον Ζέκα όλα αυτά τα χρόνια να είναι ο Κουρμπέλης) και της έβγαλε τσαμπουκά που του έλειψε πριν δύο χρόνια, όταν την είδε να τον αφήνει εκτός Ευρώπης. Δεν την αποτελείωσε από το πρώτο ματς γιατί ήταν άτυχος στις πολλές ευκαιρίες που έφτιαξε (και κυρίως στα δοκάρια του Λουντ) και γιατί δεν έχει σέντερ φορ που θα σου τελειώσει τη φάση που έχασε ο Μολίνς στο τετ α τετ του 52′. Ο Σουηδός είναι φιλότιμος, είναι παίκτης ομάδας, πιθανότατα μια καλή εναλλακτική λύση, αλλά μέχρι εκεί. Δεν έχει τις δυνατότητες για να αποτελέσει βασικό “εννιάρι” στον Παναθηναϊκό.
Και γι’ αυτό απαιτείται λύση στην κορυφή της επίθεσης (αν ο Πούκι έρθει θα πρόκειται για εξαιρετική επιλογή). Απαιτείται λύση και για περισσότερο κάθετο ποδόσφαιρο στους “πράσινους”. Υπήρξαν πολλές στιγμές στο ματς που ποδοσφαιριστές έκαναν κίνηση στην πλάτη της άμυνας και δεν υπήρχε παίκτης να περάσει την μπάλα εκεί ώστε να τους βγάλει σε πλεονεκτική θέση. Δεδομένα ο Βιγιαφάνιες μπορεί να το κάνει αυτό, ίσως και ο Άλτμαν αν πάρει παιχνίδια στα πόδια του, αλλά δεν θα χαλούσε κανέναν μια μεταγραφή ενός παίκτη που θα έχει στο μυαλό του την πάσα που θα ανοίγει την αντίπαλη άμυνα. Εκτός αν ο Λουτσιάνο μπορεί να το κάνει αυτό με επιτυχία. Θα περιμένουμε να το δούμε. Πολύ δύσκολα ο Παναθηναϊκός μπορεί να απειληθεί στο Μπακού από τη συγκεκριμένη ομάδα, που είναι σαφώς πιο αδύναμη από την προηγούμενη φορά που την αντιμετώπισε και δεν βγάζει καν το πάθος και την ένταση που έβγαλε τότε. Μετά την πρόκριση ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να “τρέξει” τον σχεδιασμό του και για να κλείσει τα κενά που εμφανώς υπάρχουν (σέντερ φορ και εξτρέμ κυρίως) και για να αποκτήσει βάθος στον πάγκο του.
Ο Ουζουνίδης αξίζει να έχει στα χέρια του ό,τι ακριβώς ζητήσει (στο οικονομικό μέτρο του δυνατού) γιατί η δουλειά του σε κάνει να αισιοδοξείς: ο Παναθηναϊκός του, αν μη τι άλλο, θα είναι μια καλή και δεμένη ομάδα. Το που θα φτάσει το ταβάνι της θα πρέπει να περιμένουμε ίσως και αρκετά για να το δούμε.
